Օրագրի ընթերցողը, ով հավանել է Կենտրոն TV-ի «Հայկական ուրբաթ»-ի իմ հաղորդումը, հարցնում է՝ ի՞նչ է հայրենիքը, խնդրում է հայրենիքը թոփ 3-ի շրջանակում տեղավորվեմ: Հայրենիքը ամենից առաջ լեզուն է։ Իմ ընտանիքը, իհարկե՝ փոքր ու մեծ շրջանով՝ աղջիկներով, թոռներով, քույր-եղբայրներով, նրանց երեխաներով-թոռներով, սանիկներով, ընկերներով… Սեբաստացիների աշխարհ կրթահամալիրը: Եղա՞վ երեք։
Շարունակելով ընթերցողի հարցասիրության ուղղությամբ շարժվել՝ ասեմ, որ հավանեցի իմ ելույթը, երբ տարբեր, խրախուսական զանգերից հետո որոշեցի mskh.am-ում նայել այդ հաղորդումը: Ես փորձում էի հեռուստադիտողին օգտակար ինչ-որ սցենարի մեջ պահել հաղորդումը: Ի՞նչ կավելացնեի, ի՞նչ դուրս մնաց հաղորդումից. պատասխանեմ՝ պայմանով, որ վերջին հարցն է, ես ուզում եմ շարունակել երեկվա գիրը: Պատմելիքս եկել է…
Հայ դատն ինձ համար եղել և մնում է հռչակված, Սահմանադրորեն ձևակերպված հանրապետության կայացում-կառուցումը`գրավիչ, որպես բնակավայր: Եվ հարյուրամյա տարելիցին պիտի խոսեինք, հպարտանայինք, ողջ հայությանը ներկայացնեինք ի՞նչ։
- Ասենք՝ Հայաստան-Արցախ` հոգեբանական-մարդկային-տնտեսական-քաղաքական՝ օրգանական դարձած միավորի՝ թող որ իրավական-քաղաքական երկու միավորի՝ միջազգայնորեն ճանաչված Հայաստանի և չճանաչված Արցախի, ինքնորոշման ճանապարհով բարգավաճող երկրների մասին… Երկու գերմանական պետություն 1989-ի Բեռլինի պատի փլուզումից հետո առաջին տասը տարում նախանձելի կազմակերպված ինչ օրգանական նոր դաշնություն ստեղծեցին…
- Ասենք՝ դասական մեսրոպյան ուղղագրության կիրառման արդյունքներն ամփոփեինք-ներկայացնեինք… հպարտանայինք, հայալեզու, հայագիր համացանցով, ասենք, օգտատերերի տպավորիչ և աճող քանակով:
- Հայ մարդու ինքնությունն աշխարհով մեկ պահող, հայոց միավորող առաքելական ուղղափառ Սուրբ եկեղեցու գործունեությունը իր դիրքին-կոչումին համապատասխան դարձրած լինեինք…
- Եվ իհարկե, խոսեինք ժամանակակից Թուրքիայում շարունակ մեծացող հայկական ներկայության մասին՝ մեր մշակութային կապերի, իրականացված բիզնես նախագծերի, անձնային կապերի ընդարձակման, համատեղ մշակութային նախագծերի մասին՝ նորոգված հուշարձաններ, հոբելյաններ, տուն-թանգարաններ, ցուցանակներ…