Ահա թե ինչպես են մարդիկ ապուշանում. առանց Աստծու են իրենց հաշիվն անում…

Վիկտոր Հյուգոյից փոխառած այս խոսքերն իմ կիրակնօրյա գրի վերջում Նունե Մովսիսյանի «Հայկական կակաչ»-ից թռան-եկան, վերին ու առաջին գիր՝ խորագիր դարձան… Պաչիկներ, Նունե ջան, թե չէ Վիկտոր Հյուգոյի հետ կապը մնացել էր հատվածական, պատահական մեդիահանդիպումների մակարդակում։  Վիկտոր Հյուգո դասականին գիտեինք «Փարիզի աստվածամոր տաճար», «Թշվառներ» նշանավոր վեպերով՝ խորհրդային հայ իրականության հաստատած չափանիշներով 1970-ականներին հիմնավոր կարդացած, նույնքան հիմնավոր այս ընթացքում մոռացած,  դասական բանաստեղծությունների մի քանի թարգմանություններով միայն։ Հյուգո բանաստեղծին նոր ենք հանդիպում, սեբաստացի բլոգներով, որ կարողանանք  ճաշակ կազմել նրա մասին… Շնորհակալ եմ:

Ձմեռային մարզական խաղեր. դահուկավազքը «Ջրվեժի»արգելոցում:
Լուսանկարները՝ Սոնա Փափազյանի:

Մշակութային մարդաբան, սեբաստացիներիս հարգելի Աղասի Թադևոսյանի հետ «Հրապարակ»-ի այս զրույցը կարդացել, պահել էի կիրակի օրվա իմ ընթերցողի համար։

Քաղաքային իշխանության ճաշակն այսօր զանգվածային մշակույթի շրջագծում է, սպառողական է: Այդ պատճառով արտադրում են սպառողական շենքեր` փող աշխատելու համար… Ինչպես օրինակ` Հյուսիսային պողոտան կամ Գլենդել հիլզ թաղամասը: ….Նրանք չընկալեցին ու քանդեցին աղյուսե հին շենքեր Աբովյան, Արամի, Բուզանդ փողոցների վրա: Այնինչ բավականաչափ ճաշակ ունենալու դեպքում կհասկանային, որ դրանք չափազանց գեղեցիկ տներ են, ինչպես նաև ունեն պատմական արժեք: Դրանք կարող են նաև քաղաքի շունչը ձևավորել, ցույց տալ քաղաքի զարգացման փուլերը վերջին հարյուրամյակում:

«Նվիրում եմ», «ի հիշատակ» ուղղորդումները, չեմ գործածում ո՛չ կյանքում, ո՛չ իմ գրում, չնայած այնպիսի լայն դաշտ ունեմ իմ բլոգապատումում, բուն աշխատանքում: Շատերը չէին դիմանա այդ ամեն օր եկող գայթակղությանը, բայց… Երեկվա՝ փետրվարի 25-ի ձմեռային խաղերի ուրախությունը, ինձ հիմա էլ բռնում եմ դրանում, Զորավար Անդրանիկին էր նվիրված-նվիրեցինք իր ծննդյան օրվա առիթով…

Արևմտյան դպրոցի վեց տարեկան դարձող բնագետիկներ: Լուսանկարները՝ Մելինե Սիմոնյանի:

Զորավարի կյանքի մարդկայնացման ամեն մի փորձ և՛ հուզիչ է, և՛ կարևոր: «Այդ աղջիկը իր նազանքով զիս կվառե, հոգիս կհանե… Նվարդ Թումանյանի հուշերում, Զորավար Անդրանիկի վրա այսպիսի տպավորություն էր թողել Թբիլիսիի Արտիստական թատրոնի մոտ բացված կաֆեի մատուցող աղջիկը»… Պարգևատրված կլինեք ինձ նման, եթե Նունե Մովիսիսյանի՝ Զորավարին նվիրված այս փաթեթը կարդաք ամբողջությամբ: Շնորհակալ եմ, Նունե ջան:

Հերմինե Անտոնյանի գտած-թարգմանած-մատուցած այս գաղտնաթերթիկը ևս էքսպրոմտով արվածներից է… Սա այն էքսպրոմտն է, որ Ալեքսանդր Պուշկինի խոսքերով, ինչպես օրեր առաջ պատմում էր Ավագ Եփրեմյանը, ամենաերկար պատրաստվողներից է: Խնամքով նախապատրաստված ու ժամանակին-հանկարծ: Օգտակար լինելը, ժամանակին տեսնելը, անաղմուկ-արդյունավետ գործելը բնորոշ են ՀՀ ԱԺ պատգամավորի թեկնածու, կրթահամալիրի արհմիութենական կազմակերպության նախագահ, կրթահամալիրի ծրագրավորողների ակումբի ղեկավար, մաթեմատիկայի ուսուցչին:

Սա կարող եք չկարդալ, եթե չեք ուզում նիհարել… Եթե ուզում եք մեծացնել նիհարելու ձեր հնարավորությունը, խուսափեք սթրեսից և լավ քնեք: Գիտնականները պնդում են, որ լավ քունը և’ հուզական հանգստությունը կրկնակի մեծացնում են նորմալ նիհարելու հնարավորությունը… Իմը չեն այս գործիքները ու ես ապավինում եմ նորից հեծանվին, անընդհատ մոբիլ ու ստեղծական, շարժուն կյանքին, շատ ջրին…

Արևելյան դպրոցի նախակրթարանում:
Լուսանկարները՝ Սյուզաննա Սարգսյանի:

Մի ուղեցույց էլ հանրակրթական Նունե Մովսիսյանն է կազմել-առաջարկել իր հայտնի «Հայկական կակաչ»-ում, Բարեկենդանի ծեսի մասին… Իսկը կիրակնօրյա ընտանեկան ընթերցարան է Մեծ պահքի՝  այս կիրակիով՝ Արմինե Թոփչյանի, Մարինե Մկրտչյանի ձևավորմամբ… Ինչո՞ւ հին, Նունե ջան, ինչու ոչ 2017-ի Բուն Բարեկենդանին նախորդող շրջանի տպավորիչ, պատմել եմ, ուրախությունների սեբաստացիական շարանով, նյութերով, ինչպես օրինակ, Քոլեջի Մարինե Մկրտչյանի այս նյութը.

Եկանք ի Բարեկենդան, կերթանք ի Զատիկ

Ֆոտոխմբագիր՝ Սոնա Փափազյան
#961

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Աշուն-գարո՞ւն է կրթահամալիրում

— Իհարկե, այո, իհարկե, այո, իհարկե, այո,- ասում է «Սեբաստացի» ռադիոյով Արսեն Մինասյանը Գեղարվեստի կրտսերից, ում  անհատական ցուցահանդեսը շարունակում է զարմացնել Գրիգոր Խաչատրյանին ու նրա նմաններին։ Մեր պարտեզներում՝ Քոլեջ-արհեստների, Գեղարվեստի, Դպրոց

Գարուն ջան, եկար իմ հինգ հարյուր իննսունիններորդ գրով…

Գարնան մասին կարծես դադարել էինք խոսելուց. փետրվարն այնքա՜ն տաք եղավ՝ ոնց որ գարուն, ձմեռն էլ՝ սիրուն ձյուներով, որ մնաց, տպավորեց, բայց և տա՜ք այնքան, որ ես հայտնի անհամբերի տիտղոսը չկորցնելու համար

Կանչում ես անվերջ կապույտ հեռվից․․․

Շշուկով անուշ կանչում ես ինձ․․․ Դժվար չէր իմ չտրորած կածաններով Տաթև Բլեյանի համար ընտրել Վահան Տերյանի այս տողերը՝ գողտրիկ, անծանոթ, որի անդրադարձը կգտնեք Չարենցի՝ Տաթևին սիրելի «Կապույտում», «Հայրենիքում»․․․ — Աչքդ լո՜ւյս,