Դավիթն էլ թե՝
— Հայրիկ չդառավ, մի կրակ դառավ:
Հետո էլ իմ` իր, իր մայրիկի հետ հարաբերությունների կերպից ելնելով`
— Հայրիկ չդառավ, տիար դառավ:
Դավիթն էլ թե՝
— Հայրիկ չդառավ, մի կրակ դառավ:
Հետո էլ իմ` իր, իր մայրիկի հետ հարաբերությունների կերպից ելնելով`
— Հայրիկ չդառավ, տիար դառավ:
Դավիթ Բլեյանն իր նոր կոշիկներն ամառային, որ մայրիկի հետ է գնել, սկսել է շատ հավանել, այնքան, որ ոչ միայն մինչև քնելը ոտքերից չհանեց-չփոխեց, այլև ուզում էր դրանցով քնել։ Իրիկունը ժամը
Դավիթ Բլեյանը նման է զեբրի՝ վագրաձիու… Կհարցնե՞ք՝ ինչո՞վ… Զեբրի գծերով այս շորն է հագել, մայրիկն էլ շեշտել է. – Ոնց որ զեբրիկ լինի իմ տղուկը… Դավիթը թողել է ամեն ինչ
Դավիթ Բլեյանը չի քնել ցերեկը։ Իրիկունն 9-ի և 10-ի արանքում է, համառում է, չի քնում: — Դավիթ, ի՞նչ ես որոշել, չես քնելո՞ւ… Բա առավոտյան միասին ո՞նց ենք գնալու մեծերի խումբ…