«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տնօրեն Աշոտ Բլեյանը, Tert.am-ի հետ զրույցում անդրադառնալով կրթական ոլորտի բարեփոխումների անհրաժեշտությանը, ասաց, որ մասնավորապես հանրակրթության հարցում Հայաստանը ստիպված էր ընտրություն կատարել «քննական կենտրոնի» և «կյանքի դպրոցի» միջև:

«Այդ ընտրությունը Հայաստանը ցավոք սրտի  15 տարի առաջ կատարեց հօգուտ քննությունների դպրոցի, որովհետև այս ամբողջ տեստերը, անգիրը, թվանշանը, վարկանշավորումը, ատեստացիան, ուսուցիչների ստուգումները, տնօրենների հավաստագրերը ես համարում եմ անգիրի կամ քննությունների դպրոց»,-ասաց նա և նշեց, որ բոլոր տեսակ փոփոխություններն իրականացվել են հենց այդ ճանապարհով:

Աշոտ Բլեյանը նշեց, որ վերջին տասը տարում շտեմարանը թելադրում է, թե ինչի վրա պետք է մարդ ծախսի իր ժամանակը: Ըստ նրա՝ վաղուց պետք է անցում կատարեինք «կյանքի դպրոցի», որտեղ առաջնայինը կարողությունների դրսևորումն է:
«Այսինքն` մարդը պետք է կարողանա կրթության արդյունքում իր կյանքը փոխել, կարողանա իր տաղանդը ներդնել»,-ասաց նա:

Ինչ վերաբերում է միջազգային փորձի հիման վրա կատարված բարեփոխումներին, ապա Աշոտ Բլեյանն ասաց, որ միջազգային փորձը լայն հասկացողություն է, և հարցն այն է, թե այնտեղից ինչ ենք վերցնում։ Բացի այդ նա անհրաժեշտ է համարում հանրակրթության մեջ մեր փորձը ևս հաշվի առնենք:

Անդրադառնալով բուհական մասնագիտական կրթությանը՝ Աշոտ Բլեյանը դա խայտառակություն համարեց: «Այն, որ գործազուրկներ ենք պատրաստում, դա հայտնի բան է»,-ասաց նա: Նա նշեց, որ վարչապետին նամակով դիմել է՝ առաջարկելով այցելել իրենց կրթահամալիր:

Աղբյուրը

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հեծանվի վրա ես ավելի ազատ եմ, ինքնուրույն, ինքնավստահ

Արեգ Սերոբյանի հարցազրույցը։ Աղբյուրը՝ medium.com

Ամենագեշ երազում անգամ չենք մտածել, որ կարող է դիմադրություն լինի

«Մենք գործել ենք բաց «Կրթության մասին» օրենքով, ընտրել ենք իրավակազմակերպական ձևերից ոչ առևտրային պետական կազմակերպություն՝ ՊՈԱԿ-ից անցում ոչ առևտրային կազմակերպություն հիմնադրամին»,- սեպտեմբերի 4-ին, լրագրողների հետ հանդիպման ընթացքում «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի

Գիտելիքի օր ամբողջ կյանքը պիտի լինի… 

Երեխան մեր ապագան չէ, երեխան մեր ներկան է… Հարյուրավոր երեխաներ՝ մի տանիքի ներքո. սա  ծիծաղի, ուրախության աշխարհ է ստեղծում։  Ծնողը կարող է պիտի փոխի դպրոցը։