Հոր և աղջկա կապն ուրիշ է. Շուշան, Տաթև, Լիլիթ ջաներ, այլ է մեր կապը, այլ կերպ եմ զգում, հետևում, տագնապում… Բայց այլ է կարոտն իմ անհուն… Էս Դավիթը «ղզօղլան է», մոր տղան է… Տեսեք՝ մորը ո՜նց է սիրում… քիթ քթի՜, «մայրիկ ջա՜ն»՝ խոսքով, շուրթերով, մատներով…«Խորամանկ են քո ծիծիկները, մայրիկ»…
Պիտի լիներ Բլեյան ազգանունը կրող մի արու, ահա եղավ, լավա, որ ձեր սրտով եղավ՝ սիրուն, սիրվող, թե չէ իմ վեց գյոզալները՝ երեք աղջիկ ու երեք թոռնուհի, պիտի հիմա կեղծեին, ձևացնեին… Ուշքս գնում է իմ աղջիկների թվարկման համար։ Իմ բլոգում պաշտոնապես ներկայացնում եմ իմ սեբաստացի գյոզալներին. ձախից աջ՝ Արևիկ Տատինցյան (թոռնուհի), Տաթև Բլեյան (միջնեկ դուստր), Լիլիթ Բլեյան (ավագ դուստր), Արաքս Հովհաննիսյան (ավագ թոռնուհի), Սոնա Հովհաննիսյան (կրտսեր թոռնուհի), Շուշան Բլեյան (կրտսեր դուստր)։ Իսկ Դավթին չեմ ներկայացնում, որովհետև 2 օր է, մահանեն՝ հազը, առավոտյան չի լողանում։
Քաղաքականություն ես մուտք գործեցի 1989 թ. երկրորդ կեսից՝ պատերազմը կանխելու, հայ-ադրբեջանական հակամարտության շուտափույթ խաղաղ կարգավորման համար… Թույլ տվեք կրկնել իմ քաղաքական կենսագրությունը, որպես քաղվածք հրապարակված, անգլերեն, ռուսերեն, վրացերեն թարգմանված կենսագրությունից.
1989-1992 — ՀՀՇ վարչության անդամ
1990-1995 — ՀՀ ԳԽ պատգամավոր
1991 — Երևանի փոխքաղաքապետ
1992-2004 — «Նոր ուղի» հասարակական քաղաքական կազմակերպության նախագահ
1994-1995 — ՀՀ լուսավորության նախարար
1995-1996 — ՀՀ կրթության և գիտության առաջին փոխնախարար
1998 — ՀՀ նախագահի թեկնածու
1999-2001 — Նուբարաշենի քննչական մեկուսարանի կալանավոր
2001-2003 — «Տանիք» իրավապաշտպան ՀԿ նախագահ
2003 — ՀՀ ԱԺ պատգամավորի թեկնածու