Երբ տուն մտա, Դավիթն ու Արմինեն, տեղեկացված իմ օրվա մասին, ինձ սպասում էին… Ասում եմ.
– Դավիթ, իրիկուն է, չլողանա՞ս…
Խեթում է.
– Իրիկուն չի, գիշեր է…
Իսկական Սասունցի Դավիթ… Դավիթը քնեց պատշգամբում՝ թախտին…
Ուշ քնեցի՝ այնքա՜ն կարդալու բան կար. Բաղրամյանի շարժման կենսական լիցքերը ինձ թույլ չտվեցին սովորական ռեժիմով մահիճին հանձնվելու…
Հեռագիր-արձագանք 1990-1995թթ. ՀՀ ԳԽ պատգամավոր, 1995-1997թթ ՀՀ ԱԺ պատգամավոր, 1988-ի Շարժումից իմ ընկեր Բագրատ Ասատրյանի այս դիմումին։ Միանում եմ, որպես 1990-1995 թթ ԳԽ պատգամավոր, ինչպես համահեղինակ՝ Աշոտ Բլեյան. Հայաստանի Հանրապետական
Հանրային դիվանագիտություն. «Պարադիգմ»-ին, Գևորգ Մելիքյանին հյուր։ Աղբյուրը՝ PARA TV-ի էջը youtube-ում։