Դավիթ Բլեյանը, ինչպես իսկական սեբաստացի, ընտրել է երկրագործությունը՝ որպես ուղիղ ճանապարհ…
[embedplusvideo height=”350″ width=”550″ editlink=”http://bit.ly/1Dkm7kt” standard=”http://www.youtube.com/v/LIwtBxnBhAw?fs=1″ vars=”ytid=LIwtBxnBhAw&width=550&height=350&start=&stop=&rs=w&hd=0&autoplay=0&react=1&chapters=¬es=” id=”ep2824″ /]
Այսպես է երգում-խաղում-գգվում Դավիթ Բլեյանը: Պատկերացրի՞ք մայրիկ Արմինեի երջանկությունը… մայր ու տղա՝ տեսարան: Առավոտ հինգին, երբ ես սկսում եմ, լսեք ու կարդացեˊք, Անահիտ Գևորգյան ու ընկերներ սեբաստացինեˊր, իմ 481-րդ գիրը, իմ աչքը
Ոչինչ չփրկեց ինձ ջախջախումից, որքան էլ ես, առաջին անգամ չէ, կանխազգում էի այն ու ձեռիս տակ եղած միջոցներով փորձեցի դեմն առնել. վերջինը Դավիթ Բլեյանի ուրախությունն էր, որ պիտի պատճառվեր նոր
Դավիթ Բլեյանը չի քնել ցերեկը։ Իրիկունն 9-ի և 10-ի արանքում է, համառում է, չի քնում: — Դավիթ, ի՞նչ ես որոշել, չես քնելո՞ւ… Բա առավոտյան միասին ո՞նց ենք գնալու մեծերի խումբ…