Դավիթ Բլեյանն Արմինե մայրիկի նոր հեռախոսից չի բաժանվում. գիտի՝ ոնց խաղեր-անիմացիաներ նայի, մուլտեր… – Ա՛յ տղա, Դավի՛թ, հեռախոսս տուր, դա իմ հեռախոսն է, հասկացի… – Սա հեռախոս չի, պլանշետ ա,
— Էդ ի՞նչ ես անում, չես ամաչո՞ւմ,- ասում եմ,- մի՛ արա: — Ամո՛թ քեզ, Դավի՛թ,- ասում է մայրիկը… — Ամոթ քե՛զ… ,- նեղսրտած հակադարձում է Դավիթը… — Ի՞նչ է ամոթը,
Նամակ գրելը ես համարում եմ մի զրույց, իսկ ընկերական ու մտերմիկ զրույցի ժամանակ խոսքեր չես ընտրում և չես աշխատում խոսել տրամաբանորեն ու «խելոք», այլ զրուցում ես անբռնազբոսիկ, ազատ, առանց վախենալու
Մեդիա կենտրոնում թողնելով աշխատասեր-անդադրում Գևորգ Հակոբյանին ու Սուսան Մարկոսյանին՝ ես հեծյալ վարգեցի ժամը 19.23: Ուղիղ մեկ ժամ տևեց իմ վերադարձը կրթական կենտրոնից աշխարհագրական կենտրոն. ես ճանաչեցի իմ ամենօրյա ճանապարհը՝ իր
Դժվար կլինի օրագրի ընթերցողին հավատալ, բայց… այսպիսին է 60-ամյա զառամյալիս, օրինակ, այսօրը։ Առավոտ 9.00, երբ մտնեմ իմ գրասենյակ (կրթահամալիրի Մեդիակենտրոնում, Րաֆֆի 57 հասցեում, Երևանի Մալաթիա-Սեբաստիա վարչական շրջանի Սուրբ Երրորդություն եկեղեցու
Մենք շարունակ հեծանվային նոր երթուղիներ ենք քննարկում-մշակում. Դավիթը միշտ գործնական է՝ գործողության մարդ, ու հիմա. – Ուզում եմ այգով հեծանվով իջնենք, հետո՝ մետրոյով… Հետո, այո, «Գործարանային» կայարանից դեպի Արևիկենց-Տաթևիկենց տուն,
Բանգլադեշ-Կենտրոն-Բանգլադեշ հեծանվուղու մասին շատերն են հարցնում: Նախ, Գևորգ Հակոբյանի հետ համաձայն եմ, ես չեմ կարող օրինավոր հեծանվորդ չլինել, չիմանալ-չկիրառել ճանապարհային երթևեկության կանոնները, հարգանքով չվերաբերվել հետիոտնին, մշտապես սարքին վիճակում չպահել հեծանիվն
Թե չէ, անլուրջ բան է ստացվում, մարդը գաղափարազրկվում է. լավ մարդ է, բայց գաղափարները չեմ ընդունո՞ւմ, բա՞յց… Ես քաղաքականության մեջ եմ եղել միշտ ու կամ որպես գաղափարներ յուրացնող, գեներացնող, կրող-տարածող
Ճանապարհի թ.181 դպրոց-Նոր դպրոց հատվածում ինձ է մոտենում մի աղջիկ՝ երևի 9-10 տարեկան… – Իմ հայրիկը ձեզ ճանաչում է… – Որտեղի՞ց,- հարցնում եմ: – Ձեր աշակերտն է, ա՛յ, էն դպրոցում
Այդպես լինում է. ի՜նչ լավ է, որ երեկ եղավ. Դպրոց պարտեզի 2-4 տարեկանների նորացված խմբասենյակը, որպես մանկական աշխարհ, բոլոր ներկաներին ուրիշ էր դարձրել՝ ինձ, օրինակ… Երբ մեկտեղ են կրթահամալիրյան ջանքերը,