Օրվա վերջում, իրիկունը ժամը 9-ից, Դավիթ Բլեյանը, իբր քնելուց առաջ օրոր, ուղիղ 3 ժամ քամում-կլանում է մեր կենսական ավիշը. 3-6 տարեկաննների համար նախատեսված 3 գիրքը դարձավ «լավագույն նախադպրոցականը» մեր նոր, ընտանեկան խաղի բովանդակությունը… Նազենի աստղ Հովհաննիսյանը իր՝ երեկ մեկնարկած «Ամենախելացին» խաղով, կնախանձի… Քեռու հետ չեն մրցի, որքան էլ աստղ ես, Նազենի Հովհաննիսյան…
– Հարցեր տվեք՝ պատասխանեմ,- վստահ պնդում է Դավիթն ու, իրոք…
Կեսից էլ.
– Հիմա ես տամ՝ դու պատասխանի… Գայլերն ի՞նչ են ուտում, հայրիկ…
– Ընտանի ու գիշատիչ մանր կենդանիներ,- գլուխս պրծացնում եմ ես…
– Չէ, անուններով ասա, տեսնեմ՝ գիտե՞ս…
– Նապաստակ, ոչխար, այծ, հորթ… եղնիկ…
– Մեղք են, չէ՞… Մեղքս գալիս են… Որ դրանք չուտեն, ուրիշ ի՞նչ կուտեն գայլերը…
– Ո՞վ կպաշտպանի եղնիկներին, նապաստակներին, հայրիկ…
– Էլի հարցեր տվեք… Իմ իմացած այս երեք գրքից…
– Որ չպատասխանեցի՞ր, Դավիթ տղա…
– Խելոք կքնեմ… սուսուփուս…
Խաբլան է մեր տղան. ագահ, անհագ, խաղասեր, գրքասեր, երաժշտասեր, ջրասեր, իմացասեր… Իհարկե, ընկերասեր…
– Վաղը ես մեր խմբի Ռազին կտեսնե՞մ…
Ասում են, որ Օրագրում Դավթի մասին ավելի քիչ եմ պատմում… Մեծացել է մեր տղան հանկարծ ու այնքան, որ ինքը պիտի պատմի…
– Դավիթ,- կանչում է մայրը,- էդ մուլտիկը թող, համակարգիչն անջատի, արի, ուշանում ենք:
– Ես չեմ ուշանում, ես մուլտիկ եմ նայում…
– Դավիթ,- միջամտում եմ,- ո՞նց ես մայրիկի հետ խոսում…
– Էս մուլտիկն իր գործը չի, իմ գործն ա, իմացա՞ր…
Հետո էլ, երբ ես «վշտացած» եմ խաղում. թե.
– Լավ ասեցի, չէ՞, հայրիկ…
Ձեռքն աջով բռնած, հաստատուն, աստիճան առ աստիճան իջնում ենք… Դավիթը սկսում է ցատկել, թռչել աստիճաններով…
– Արա Դավիթ, էս ի՞նչ ես անում…
– «Արա»-ն դու ես, այ… կտամ կցխվես…
– Հա՞, Դավիթ, դու կարող ես այդպե՞ս խոսել հայրիկի, մայրիկի, ընկեր Կարինեի հետ…
– Ընկեր Կարինեին մի´ ասա…
– Լավ էլ կասեմ… թող իմանա մեր Կարինեն…
– Այդ դեպքում, չեմ գալիս…
Ետ է շրջվում…
– Ես մնում եմ տանը, դուք գնացեք…
Ծիծաղում է նշանավոր…
– Լավ ասեցի՞, հայրիկ ջան…
Մեծացել է Դավիթ Բլեյանը. դա տեսանելի է և Շուշան Բլեյանի հետ կիրակնօրյա սկայպային եթերի ողջ ընթացքում։ Խնայում է և´ Շուշանին, և´ ինձ այնքան, որ թողեց առաջին պլանում Շուշանի հետ լինենք, իսկ ինքը ողջ կապի ընթացքում՝ 1 ժամ և ավելի, երկրորդ պլանից հսկեց-սպասարկեց մեր խոսակցությունը. նորությունները ցուցադրեց առանց աչք խոթելու, հատկապես, կարմիր-վառ շուշան ծաղիկն ու Ազիզխանյան Լիլիթի նվիրած մուգ կապույտ թեթև մարդատար ավտոմեքենան, ցուցադրեց հեծանվասպորտից իր նոր կարողությունները… Շուշանն ասում է, որ Դավիթը պատրաստ է երկակնանի հեծանիվ վարելու… Դավիթը տղամարդու, եղբոր պես Շուշանին խոստացավ այսօր կտրել մազերը՝ մի քիչ առաջից, մի քիչ հետևից…
– Շուշո ջան, դու շատ ես ուզում, կտեսնես…