… Միասին, կեցցենք։ Ողջույն…

Ճամփորդներ եք, մի պատմություն տամ, թող մնա ձեզ հետ, երկար ճանապարհ եք գնում, կկարդաք։

1990-ականներն էին, ես էլ՝ Երևանի թ. 183 դպրոցն էլ, որ ժողովուրդը հասցրել էր կոչել Բլեյանի դպրոց՝ Բլեյան…

Անցնում էի Բ-4 թաղամասով, շքամուտքերի դիմաց մարդիկ էին, ինձ բարևում էին՝ ընդգծելով ազգանունս.
— Բարև, Բլեյան։

Մեկ էլ մի երեխա ինձ նույնականացրեց.
— Բարև, Բլեյանի դպրոցի տնօրեն Բլեյան։

Անցան տարիներ… Թիվ 183-ը արդեն 35 տարի «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր է, բլեյան դպրոցը արդեն կրթահամալիրում իրականացվող հեղինակային մանկավարժության անունն է (գրվում է փոքրատառ՝ բլեյան դպրոց), ես էլ՝ կրթահամալիրի հիմնադիր տնօրենը, հաջորդ տարի, ուշադիր, պինդ բռնեք իրար ձեռքեր, դառնում եմ յոթանասուն տարեկան։

Այս դահլիճում գտնվողների մեջ քիչ չեն մեր շրջանավարտներն ու նրանց երեխաները…. Հաջորդ ուրբաթ այս սրահում նույն չափով ժողովուրդ է լինելու այլ կազմով. Կենտրոնում՝ կրթահամալիրի քոլեջի 2023-2024 ուստարվա շրջանավարտները։

Դուք՝ որպես սերունդը բլեյան դպրոցի, կրում եք ձեր մեջ հաջորդ սերունդը։ Բարով գնաք ու վերադառնաք միշտ, ստեղծեք բլեյան կրթական ցանցը ու շեն պահեք բլեյան դպրոցը։

Վերադառնաք, որ Հայաստանը դառնա-դարձնեք նախընտրելի մշտական բնակավայր, ծննդավայր, որը միշտ կկանչի, կլինի ձեր բիզնես մասնաճյուղը։

Մեր մարմարյա սրահն այս բազում անգամ, ամեն Աստծո օր մեր մանկավարժությամբ օրհնվում է. նույնպես եկեղեցի է։

Ու մենք՝ հավատավորները բլեյան դպրոցի, ճամփից առաջ միասին աղոթենք.

Ես իմ անուշ Հայաստանի….

2023թ. ուղերձը

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Որպես մեռել մի հրկեզ, որպես կորած մի մանուկ

Ես շարունակում եմ Չարենց կարդալ, բարձր, ինքս ինձ համար, լսելի… Ուզում է մե՜րկ լինեմ ես, ու անսփոփ, ու անօգ, Որպես մեռել մի հրկեզ, որպես կորած մի մանուկ… «Արթմեդ» կոչվող բուժկենտրոնի

Անուղերձ օրագիրս ո՞րն է…

Մեր թաղի մասին (Երևանի Սևանի փողոցի փակուղի), որտեղ ծնվել ու մեծացել եմ, ապրել մինչև 1978թ., ես պատմել եմ։ Գետառը, որ հիմա քաղաքի ողջ տարածքով թողեցին բետոնի ծածկի տակ, փակեցին, անցնում

Ով դարի՝ ով բարի…

Իմ այս տեսանյութի հերոսին հանդիպեցինք Եղեգիսի կենտրոնում, երբ Վիգեն Ավետիսին ու Աշոտ Ասլանյանին ներկայացնում էի Օրբելյանների տապանատունը, իսկ 26-ամյա Սարգիսը իր Նիվա-ամենագնացով քշում էր ուլիկ-գառուկների խմբերին…