Միքայել անունով 5 տարեկանը՝ Ռուբենի հմայիչ որդին, հոր հետ մինչև 2020-ի պատերազմը հայտնվեց կրթահամալիրի Հյուսիսային դպրոց-պարտեզի 5 տարեկանների խմբում, սիրեց-սիրվեց, մեկ օր ու ․․․ անհետացավ․․․ Կյանք է, իր բարդություններով․․․ 

Օրեր առաջ Ռուբեն հայրիկն արդեն 6 տարեկան դարձած Միքայելի հետ-Միքայելի ուղղորդմամբ բռնում է իր սեբաստացի ընկերների ճամփան․․․ Հյուսիսում չեն մոռացել Միքայելին. քանդակի պարապմունքներ են գեղարվեստում՝ բոլորին տեղ կա․․․ Մյուս օրը Ռուբենը փորձում է տղային տանել Քոլեջի նախակրթարան․․․ Ինքը գիտի՝ ինչու․․․ Միքայելի փորը հանկարծ սկսում է ցավել, Քոլեջի փորձառու ղեկավար Տաթևը շատ արագ ախտորոշում է տղայի փորացավը․․․ Հյուսիսում Միքայելը թողել է մի աղջկա ու շտապում է նրա մոտ․․․ Քրիստինե-Մարի դաստիարակները մնացածը գիտեն․․․ Միքայելի հմայքին չի դիմանում Քնարիկ գեղարվեստի ղեկավարը․․․ Միքայելը Քնարիկի ձեռքը բռնում է և խնդրում, որ եթե ամեն օր իրեն կերակրի, ինքը ճաշիկը կուտի… Տեսանյութի առաջին մասն այդ մասին է։ 

Ռուբենի հետ մենք ընկերներ ենք։ Ես անցնում եմ Հյուսիսի նախակրթարանով, որ համոզվեմ՝ Միքայելն իր որոշման տերն է, ու հայտնվում եմ մեր վեց տարեկան դարձած Միքայելի ու իր երեսունի չափ ընկերների գերության մեջ․․․ Շրջափակումից այսպիսի ո՞նց դուրս գաս․․․ Ֆիլմի երկրորդ մասը՝ ուսուցչի օգնական Քրիստինեի, այդ մասին է։ Իրական պատմություն է մեր 200-ի չափ 6 տարեկան հերոսներից՝ այս անգամ Միքայելի մասին․․․ Յուրաքանչյուր սեբաստացի ընտանեկան խնամքով մի-մի անհատականություն, ֆիլմի հերոս․․․ 

#1982

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Գիր է՝ բաց-մասնակցային, մտքերի, հայացքների, ճաշակների փոխանակում…

Աստղիկն ամեն անգամ ուժգնացող ճղղոցով գցվում է դեպի Դավիթը ու… բռնում եղբոր գիսախռիվը, բաց չի թողնում… Դավիթ Բլեյանը Աստղիկ քույրիկին դիմում է միշտ փաղաքշական՝ «գոճի՜» կամ «ճուտ-ճուտանի-անպիտանի», ամենանուրբ, զգույշ վերաբերմունքով,

Մեր` որպես հավաքականություն, մոբիլ ու խիզախ գործելու ժամանակը

Մոբիլ՝ այսպես են գործում. որոշեցի առավոտ 7-ին ճանապարհել Գյումրի գնացքով մեկնող իմ Տաթևիկին Բլեյան ու թոռնուհի Արևիկին, երբ ավարտել էի օրվա գիրը, երբ Արմինեն ու Դավիթ Բլեյանը շարունակում էին իրենց

Հայրագիր օրվա

Ես, գիտեք, Թումանյանի և Կոմիտասի նկատմամբ պաշտամունքի հասնող ակնածանք ունեմ թե ակնածանքի հասնող պաշտամունք։ 1869-ին ծնված, համոզված եմ, հայոց նոր շրջանի ամենամեծ հայերի մասին հետաքրքիր է ինձ ամեն ինչ՝ նրանց