«Սա մեր ամոթն է, որ Վանոն այսպես վերադարձավ իր ծննդավայր, սա մեր եղբոր նկատմամբ մեր ուրացումն է, իմ ուրացումն է, իմ անուժությունն է, սա Երրորդ հանրապետության խոցելիության շատ վտանգավոր դրսեւորում է:
Միեւնույն ժամանակ, սա նաեւ մեր ժողովրդի ամոթն է, որովհետեւ իր արժանի, տաղանդավոր որդին է Վանո Սիրադեղյանը, եւ ժողովուրդը պետք է կարողանար պաշտպանել Վանո Սիրադեղյանին»։
Աշոտ Բլեյան
Աղբյուրը՝ mediamax.am
— Դավիթ Բլեյան, արի՛, արի այստեղ նստի, կողքս, հասկանանք, մեկ է, դու ես որոշելու, ինչո՞ւ ես փախչում: – Չէ՛, ես չեմ որոշելու… – Բա ո՞վ է որոշելու: – Դու ես
Անունդ թող փարոս լինի ինձ Սուտ կյանքի և դառը մահու դեմ… Վահան Տերյան Փոս փորողը փոսն է ընկնում՝ իր փորած փոսը, և դա լավ է: Իմացիր, որ քո համար ես
Վանո Սիրադեղյանի հոգեհանգստին։ 1988-ի փետրվարի 18։ Հրապարակում խմբված են մարդիկ, ու գրող Վանոն մտնում է, որ տեսնի՝ ինչ է եղել, ու… հետ չի գալիս,- այսպես գրել է Արմեն Շեկոյանը։ Մարդ,