Ապաֆետիշացնող տարի դարձնենք 2015-ը

Ճրագալույցի պատարագն ավարտվեց. Քրիստոս ծնաւ և յայտնեցավ, մեզ և ձեզ մեծ աւետիս... Այսօր տօն է սուրբ ծննդեան, աւետիս, Տեառն մերոյ եւ յայտնութեան, աւետիս, Այսօր արեւն արդարութեան, աւետիս, Երեւեցաւ ի մէջ մարդկան,

Հենց այսպես էլ ապրում ենք Բանգլադեշում, Պողոտայում, այլուր

Գրիգոր Խաչատրյանին է պատկանում թևավոր դարձած խոսքը. «Կրթահամալիրում մենք չենք աշխատում, մենք ապրում ենք»… Իրեն, իհարկե, ասածը չի վերաբերում՝ հիմա նա աշխատել է ուզում ընդամենը… այն էլ առողջությունը չի ներում. ինչ

Երևակայությունը, ստեղծագործությունը, դպրոցը

Հասկացությունների լեզվով սկսենք իմ խոստացած, հատուկ Բլեյան ցանցի համար արված եռագրի երրորդ հրապարակումը.․․ որքան էլ որ ես ավելի շուտ բանաստեղծ եմ, քան փիլիսոփա․․․ Ու որ սահմանումների մեջ ես չխճճվեմ-խճճեմ, ընթերցո՛ղ, կօգտվեմ միայն