Թող գեթ մի օր ապրեի… Ջրի նման…

Ապրեի ջրի նման: Սողայի, թափվեի, գոլորշիանայի, բայց ծնունդս չմեռներ: Ինձ խմեին, անցնեի, գնայի, գոլորշիանայի, կուտակվեի մի տեղ ու մնայի այնտեղ, բայց չմեռնեի ու չանհետանայի այս կյանքից: Ջրի նման… Ամեն անգամ

Իրական ընտրության օրվա խաչմերուկում…

Որպես հայելի՞՝ ստրկության ու ազատության միջև… Կրթահամալիր եմ ասել. նույն օրում է՛լ Սևանի «Ժայռ», է՛լ Արագած, է՛լ Իզմիր տիեզերագիտական… Օշո էլ ես ինչպե՞ս պիտի կարդամ. որպես ամառային, թե շուրջտարյա ընթերցանություն,

Ոչինչ չի կարող զսպել գեղեցիկի հանդեպ հիացմունքը

«Ավետիք Իսահակյան. բանաստեղծություններ», իրանական պոեզիայի` Մարիետ Սիմոնյանի և 7-րդ դասարանցիների ներկայացումները, Զահրատը՝ Հասմիկ Թոփչյանի և 8-րդցի ընկերների ներկայացմամբ… Հիմա էլ Նունե Մովսիսյանի ճապոնականն ու Նազելի Տեր-Պետոսյանի հին եգիպտականը… Այսպիսի անսահման գրական