Տիարի օրագրում այսօր ետծննդյան արձակուրդ է։
Դավիթ Բլեյանն էլ շաբաթ օրն անցկացնում է քույրիկ Աստղիկի մոտ։
— Ես ոչ մեկիդ չեմ վստահում։ Համ էլ ուզում եմ տեսնել՝ ինչպես է բացում աչքերը Աստղիկը։
Դավիթը փոխանցում է քույրիկին ամենակարևոր բաները.
— Քույրիկ Աստղիկ, զգույշ կկրծես մայրիկի ծիծիկները, որ չվնասես… որ երկար ուտես…
Նկարաշարը՝ Արմինե Աբրահամյանի։
Նկարաշարը՝ Դավիթ Բլեյանի։
Նկարաշարը՝ Լիլիթ Բլեյանի։
Նկարաշարը՝ Ռուզան Աբրահամյանի։
Ֆոտոխմբագիր՝ Արմինե Թոփչյան
#1504
Ես, գիտեք, ակնոց չեմ դնում ո՛չ օպտիկական, ո՛չ արևային, ո՛չ դեկորատիվ… Երբևէ փորձ չեմ արել: Սիրում եմ ակնոցով խաղալ՝ որևէ մեկի, երբ սեղանին է… Կալանատանը, 2000-ին, հանկարծ իմ տեսողությունը վատացավ,
Ա՜խ, այս բլոգային հաղորդումները, որ որպես ազդակ, ոչ միայն հասնում են ինձ կեսգիշեր-առտու, այնպես, որ որոշում են վերնագիրը օրվա գրի, քիչ է, շեղում (շեղո՞ւմ են) տանում են մի ուրի՞շ աշխարհ,
Կրթահամալիրի մանկավարժության աջակցության ուսումնական կենտրոնի բլոգում, msksh.am-ում, ֆիզիկական միջավայրում՝ կրթահամալիրի դպրոց-պարտեզներում, հետևում եմ Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի ուսանողների հերթական խմբի ուսումնաճանաչողական փորձառության ընթացքին… Ասում եմ՝ հերթական, քանզի Խ.