Տիարի օրագրում այսօր ետծննդյան արձակուրդ է։
Դավիթ Բլեյանն էլ շաբաթ օրն անցկացնում է քույրիկ Աստղիկի մոտ։
— Ես ոչ մեկիդ չեմ վստահում։ Համ էլ ուզում եմ տեսնել՝ ինչպես է բացում աչքերը Աստղիկը։
Դավիթը փոխանցում է քույրիկին ամենակարևոր բաները.
— Քույրիկ Աստղիկ, զգույշ կկրծես մայրիկի ծիծիկները, որ չվնասես… որ երկար ուտես…
Նկարաշարը՝ Արմինե Աբրահամյանի։
Նկարաշարը՝ Դավիթ Բլեյանի։
Նկարաշարը՝ Լիլիթ Բլեյանի։
Նկարաշարը՝ Ռուզան Աբրահամյանի։
Ֆոտոխմբագիր՝ Արմինե Թոփչյան
#1504
Աշխարհ է, փոփոխական է, վաղը, մյուս օրը կարող է հանդիպենք, մեկմեկու նայել կարողանանք… Հիմա ես դիտում եմ «Տնից՝ տուն» ֆիլմը, որի դեպքերը տեղի են ունեցել 1989-ին… թե ինչպես են Ադրբեջանում
Անունդ թող փարոս լինի ինձ Սուտ կյանքի և դառը մահու դեմ… Վահան Տերյան Փոս փորողը փոսն է ընկնում՝ իր փորած փոսը, և դա լավ է: Իմացիր, որ քո համար ես
Մռթոշ. այսպես էր դիմում-կանչում հայրս մորս, ու դիմելաձևն այս մորս համար անուն էր դարձել… Ապրիլ 23-ի ուրախությունը, նրա բերած տոնը զիբարը բացեց* մռթոշ դարձած իմ ազգի… Արփի Սահակյանն իր «Սիրող քաղաքի