Չէ, սիրելի Նելլի ու անգամ Աննա Գսպոյաններ, քույրիկներ-աղջիկներ սեբաստացի գրադարանի, ես ամենաընթերցասերը չեմ: Գիտեք, ես ձեր` շատերիդ, ուզենանք, որ այդպես լինի, յուրաքանչյուրիդ Տիարն եմ… Ու որպես Տիար, պիտի իմանայի ու գործածում եմ «դպրոց» և «գրականություն», «սովորող» և «ընթերցող», «ուսուցում» և «ընթերցանությունը»` որպես հոմանիշներ, առանց եզրաբանական մեղանչումների: Ու իմ շուրջը մարդիկ են, տարատարիք սեբաստացի սովորող-սովորեցնող, ովքեր գոնե մի կարևոր-արժեքավոր բանում` գիտության բազում ճյուղերից մեկը, արվեստ-արհեստ, տեխնոլոգիաներ մանկավարժության, ինձ գերազանցում են…
Ինձնից լավ ընթերցողները մեզանում` շա՛տ… Որպես Տիար, ես կրթահամալիրը կազմակերպում եմ նաև որպես գրադարան, նրա յոթ հոմանիշներից մեկը, բազմահարթակ-կապակցված, անցումներով գրավիչ, բազմաձև ու բազմադեմ, մատչելի-ներառական յուրաքանչյուրին… Այս իմ գործն է ընթերցանության ապահովումը, նրա սկզբունքային-հետևողական կազմակերպումը: Շնորհակալ եմ բոլոր տարիների ու կարգավիճակի սեբաստացի գրադարանաստեղծներին, անխոնջությամբ միշտ Տիարին արժանի մրցակից Մարի Գաբանյանի շուրջ, հոգատար Մարիի ու կրթահամալիր-գրադարանի նկատմամբ: Ձեր յուրաքանչյուրի բլոգը գրադարան է, դուք ընթերցավար-ընթերցաստեղծ… Իսկ Բորխեսի հետ համաձայն եմ. որքան էլ որ մեր ստեղծած դրախտը յոթ տիպի է…
Գեղարվեստի հարթակում եղա երեկ` շաբաթով աշխատանքային. ժամը 11-12-ի արանքում-ակումբում տիրություն էին անում Հյուսիսային դպրոցի սովորող-ծնողները` առանց սահմանի, նրանց մեջ` կրթահամալիրի խորհրդի անդամ Նուշիկը, որի պատրաստած-քանդակած-նկարած անուշը համտեսեցի… ողջունեցի ակումբային ուսումնական շրջանի մեկնարկը: Սա հարթակ է-ակումբ Գեղարվեստում, բաց ու ներառող յուրաքանչյուրիս… փորձե’ք-նախաձեռնե’ք:
Ծնողների հետ հանդիպում Գեղարվեստի «Հարթակ»-ում:
Լուսանկարները՝ Նուշիկ Սմբատյանի:
Հետո ժամը մեկի և երկուսի արանքում, Հյուսիսային դպրոցի ուսուցիչների հետ Հարթակում կարճ քննարկում էր` ինչպես ընդունել Հայաստանում Վրաստանի հանրապետության դեսպանի տիկնոջը, ակումբային առաջին այցելուին, ինչպես այցը դառնա իսկական ուսումնական նախագիծ-աշխատանք: Ինչպես կազմակերպել «Հարթակ կրթահամալիրի Գեղարվեստում» ակումբ-կացարանի գործունեությունը, որ նաև դառնա հանրապետության քաղաքների-ավանների մշակութային ներխուժումներ Երևան, կրթահամալիրի Բանգլադեշ… Ակումբ-կացարան նախագծի համադրող Քնարիկ Ներսիսյանի ոգևորվածությունն իրական կազմակերպում է դառնում. սկսենք Կապանից։ Ու զի՛լ է, որ Ելենա Խոդիկյանի նման խանդավառ ծնողն է նաև մուտք գործում այսպիսի նախագիծ… Այո, ես իմ գրում բարեխիղճ ներկայացնելու եմ կրթահամալիրային կյանքում ամբողջական ներառման ամեն մի դրվագ, զորացում…
Երրորդ անգամ Մայր դպրոց-Ագարակ աշխատանքային այցը Կենտրոնից ինձ նորից տարավ Հարթակ-ակումբ. Այս անգամ, Մարիետ Սիմոնյանի ու Սուսան Մարկոսյանի հետ, մենք «Կարդում ենք…» նախագծին պատշաճ հարթակ տեսանք ակումբը… Սեբաստացի պատանիների Տերյանով համակված խմբեր-նախագծեր ու նախաձեռնություններ, հե’նց վաղվանից կարող են իսկական գրական-մշակութային դարձնել հարթակ-ակումբը… Նվագել, երգել, կարդալ, լսել, խաղալ Տերյան… Ես էլ ակումբին այդ առիթով մի պատշաճ դաշնամուր կնվիրեմ։
Սիրեցե’ք միմյանց Տերյանով, սեբաստացի պատանիներ, դարձեք Տերյանով առավել անհոգ-խիզախ-ճշգրիտ-լեզվանի… Օրվա վերջում կարևոր էր իմ անբաժան-սիրելի գործընկերների հետ համոզվել, որ հրավիրված մասնագետները, մեր մասնագետներ Տիգրանի ու Սենի, սեբաստացի շրջանավարտ Տիգրան Հակոբյանի հետ, նոր լուծումներով հետևողական ամբողջացնում-ավարտում են ինտերնետ պատշաճ կապի-ցանցի ստեղծումը-փորձարկումը` այսպիսով իմ նյարդայնության գլխավոր աղբյուրը վերացնելով ու ինձ լիարժեքություն իմ գործում հաղորդելով… Ագարակում նոր, 80 տոկոսով հայկական գամփռ ունենք, ինը ամսական հսկա, և հայտնի շնասեր Մարիետը իր թևերի կարոտը առավ… Ձիանքը` խնամվող, Խորենը, Լուսինեն, Արթուրը ձիապան, Կարոն կենդանապահ` լեցուն նախագծերով… Արևմուտքի դպրոց-պարտեզի խցանումը կոյուղու` վերջապես կարգավորված, ու Դպրոց-պարտեզում Տաթև Աբրահամյանի եռանդուն ջանքերով կազմակերպվող նոր հարթակը տեսանք. հարթակ` կրթահամալիրի Արևմուտքում…
Հյուսիսային դպրոց-պարտեզի նախակրթարանի սաների դդմախաղ-դդումուտոցի:
Լուսանկարները՝ Օլյա Մանդալյանի:
Մասնագետները պնդում են, որ կիտրոնի ոչ միայն միջուկն է օգտակար, այլև կեղևը, որը հակաքաղցկեղային հատկություններ ունի. համեցե’ք` յոթը դրանցից: Ահա ինչու` ես իմ կիրակի առավոտ կանուխը սկսեցի ոչ միայն գոլ կիտրոնաջրով, այլև կիտրոնի կեղևը խժռելով:
Ինչու ձմռանը քնեց, արջաքուն մտավ սեբաստացի անօդաչուն… Տեսե՛ք այլոց ձմեռը թռչնի բարձրությունից։
Hubble աստղադիտակի այս լուսանկարը` աստղի մահը, լուսանկար է Դավիթ Բլեյանի համար… Նկարելու բան է, թե ինչպես է քննում Դավիթը այսպիսի նյութերը… Չգիտես` ցույց տա՞ս, թե՞ չէ…
Դուք տեսեք, թե Հայաստանում արդարադատությունը ինչով է զբաղված, ինչի վրա են ծախսում պետական բյուջեի փողերը… մատանու և մատի արանքում են տեղավորվել մունդիրներով մարդիկ:
Սեբաստացի ինտերնետ-ցանցերով թե հարթակներով, ակումբներով հայրենագիտությունն է հորդելու… Հե’նց սրա մասին է փետրվարի 6-ի, թվով իմ 928-րդ գիրը:
#927