Դավիթ Բլեյանին կանչում եմ իրիկունը, տանը.
— Արի, արի, նոր գործիքներդ ցույց տուր, մայրիկի հետ էս ի՜նչ լավ բաներ եք առել… Տեսնեմ՝ ի՞նչ եք անելու…

Դավիթն իր մեքենաների հետ է, մեքենաների աշխարհում, կա՛մ հեծանվի վրա, կա՛մ մուլտիկի առաջ… Չի արձագանքում: Մայրիկի հետ գնել են մեծերի խումբ տանելու խոհարարական թաս, դանակ, փայտե տակդիր, բանան… Կոկիկ դասավորել են թղթե տոպրակի մեջ: Մրգի աղցան պիտի պատրաստեն խմբում:

— Դավիթ, փոքրերի խումբ էիր խոստացել մտնել, քո հին ընկերներին տեսնես, նվեր տանես, ընկեր Նորային փաթաթվես, ընկեր Գոհարի հետ ծանոթանաս, օգնես…
— Չեմ գնա, հայրիկ, փոքրերի խմբում ղժժում են, բարձր լաց լինում…
— Դավիթ, բա ո՞նց անես, որ լացի ձայնը կտրեն փոքրերը…
— Վրաները բարձր գոռամ…- «հմայիչ սրիկայի» նշանավոր ժպիտով…- կկտրեն…
— Ո՞նց,- շարունակում եմ,- բարձր գոռալով՝ կլինի լացի ձայն կտրե՞լ…
Էլի է պայծառանում Դավիթը…
— Հա, որ շատ բարձր գոռամ, իրանցից էլ բարձր, ի՞նչ պիտի անեն, ձայները կկտրեն… Մեծերի խմբում ոչ ոք չի լացում, չի գոռում, վաղը ես գնալու եմ իմ խումբ, հայրիկ:
— Այդպես կեղտոտ, առավոտյան չես լողացել…
— Կեղտերը հավաքվել են մի օրում… գլխիս վրա ու փորիկիս մեջ… գնամ՝ հայելու առաջ տեսնեմ…
— Որ չլողանամ, ի՞նչ կանես, հայրիկ…
— Կտխրեմ, շատ կտխրեմ ու չեմ իմանա՝ էլ ինչ անեմ…
— Հիմա մրսում եմ, հայրիկ… գնամ քնեմ… Առավոտն այսպես կանգնեմ ցնցուղի տակ (ցույց է տալիս), դու տեսնես, ուրախանաս… Կտանե՞ս ինձ քնելու…
Լավ առաջարկ է: Ու կարդալով Թումանյանի տողերը՝ բարի գիշեր.

Տըխուր հանդերից
Մարդ ու անասուն
Քաշվում են կամաց
Իրենց տունն ու բուն։

 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ծիծիկ, տուտուզիկ

Բլեյան Դավիթը նորից Դպրոց պարտեզի իր կուկուներին, Մելինե-Կարինեին կարոտել-հիշել է. նորից կիրակին անցկացրել է բուռն, օրվա վերջում «աստղային» ընկերակցությամբ՝ է´լ Նազենի Հովհաննիսյան, է´լ Սոֆի Մխեյան, է´լ Լիլիթ Բլեյան, Վահե ու

Ինչով որ կզբաղվեք կյանքում, արեք դա ի սրտե

Ես այն չեմ, այն չեմ… Փոխվել եմ, իհարկե. ինձ համար եղել է շաբաթն աշխատանքային՝ իր շաբաթ-կիրակիով, անընդհատ, իսկ հիմա, երեկ, ողջ կիրակին, ինչպես պատվիրան, անցկացրեցի իմ հարազատների-մերձավորների-ազգականների հետ… Ես, որ

Միասին ընտրենք քո նժույգը, քեզ սազական

Ես դուրս եկա իմ հեծանվով օրվա հոգսը, որ «բավ է օրվա համար» կատարածի գիտակցումով (ես Սուսան Մարկոսյանը չեմ. նա եզակի է), ու ինքս ինձ հետ լինելը վայելեցի Բաբաջանյան-Իսակով-Հաղթանակի կամուրջ-Խանջյան ճանապարհին…