Եվ քանի որ ինձ արդեն լսել եք Չարենցի հուշարձանի մոտ, տասնյակ ու տասնյակ սեբաստացիների հետ. ով չի լսել, թող կարդա «Առավոտ»-ում, լսի «Շանթ»-ի կիրակնօրյա թողարկումը կամ էլ կարդա իմ վաղվա գիրը….

Եվ քանի որ անցնող շաբաթը հագեցած էր. ամեն մեկը կարդալու արժանի, բաց թողած քանի˜ նյութ կուտակած կլինի: Եվ մի այդպիսի շաբաթ էլ առջևում է…

Եվ քանի որ Դավիթն ինձ բռնել է ու բաց չի թողնի. Չարենցից պրծում կա, Դավիթից չէ…

Այսպիսի կիրակիին ուրիշ խոսքեր ավելացնելն անպատեհ է ու անտեղի… Ես բավարարվում եմ իմ մեդիագրով-մեդիազրույցով, որ ունեցել եմ շաբաթներ առաջ (այդ մասին պատմել եմ), asekose.am-ում. ամբողջը` չգիտեմ, բայց առաձին կտորներ ոչ միայն իմ մասին են, կարող են հետաքրքիր լինել շատերին:

Մենք էլ Դավթի հետ զբոսնենք-թափառենք Չարենցի քաղաքում:

Լուսանկարները` Գագիկ Շամշյանի:

#611

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Խոստովանություն է կիրակնօրյա իմ այս գիրը…

Խոստովանում եմ, որ աղոթքի պես մնացել է իմ հոգում, որ առավոտվա 5-6-ի արանքում ֆեյսբուքի իմ սովորական թափառումով Արմինեի էջում, նրա ուղիղ եթերում հանդիպեցի՝ ապշեցի-լսեցի մինչև վերջ․․․ հունվարի 12-ի սեբաստացիական մեդիաուրբաթ

Ահա կը նստիմ, ու նըվագներս կը ծընի՜ն…

Սա էլ եղավ 1698-րդը նախահոբելյանական գիրն իմ՝ որպես պատում… 

Մեկի ներկայությունն անդադար չե՞ք զգում…

Պարտադիր է, հա՞, որ իմ գիրն էլ, որպես մեդիատեքստ-նյութ, վերնագիր ունենա. համացանց կոչվածը չի ընդունի իր ընտանիք… Դավիթ Բլեյանի ճղղոցը լսեցի. «Ինչո՞ւ է պարտադիր, ինչո՞ւ չի կարող առանց վերնագիր… որ