Եվ քանի որ ինձ արդեն լսել եք Չարենցի հուշարձանի մոտ, տասնյակ ու տասնյակ սեբաստացիների հետ. ով չի լսել, թող կարդա «Առավոտ»-ում, լսի «Շանթ»-ի կիրակնօրյա թողարկումը կամ էլ կարդա իմ վաղվա գիրը….

Եվ քանի որ անցնող շաբաթը հագեցած էր. ամեն մեկը կարդալու արժանի, բաց թողած քանի˜ նյութ կուտակած կլինի: Եվ մի այդպիսի շաբաթ էլ առջևում է…

Եվ քանի որ Դավիթն ինձ բռնել է ու բաց չի թողնի. Չարենցից պրծում կա, Դավիթից չէ…

Այսպիսի կիրակիին ուրիշ խոսքեր ավելացնելն անպատեհ է ու անտեղի… Ես բավարարվում եմ իմ մեդիագրով-մեդիազրույցով, որ ունեցել եմ շաբաթներ առաջ (այդ մասին պատմել եմ), asekose.am-ում. ամբողջը` չգիտեմ, բայց առաձին կտորներ ոչ միայն իմ մասին են, կարող են հետաքրքիր լինել շատերին:

Մենք էլ Դավթի հետ զբոսնենք-թափառենք Չարենցի քաղաքում:

Լուսանկարները` Գագիկ Շամշյանի:

#611

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Դավթի ու Բեթհովենի հերոսականը՝ նույն գրում

Իմ գրի-պատումի ընթացքը-կազմակերպումը փոխվել է իմ օրվան-գիշերվան համապատասխան։ Փետրվար է ու ձմեռ. ուշացումով, բայց Արատես-Եղեգիսի արջերի նման ես քուն եմ մտել, երկար, ու… արթնանում եմ Դավթի նման, Դավթի հետ… Հազի՜վ

Հարգանք մարդու հանդեպ… Ահա փորձաքարը

Ծննդյան օրից էլ լավ առի՞թ՝ մեր ողջ կյանքի ուղեկից-բարեկամ Էքզյուպերիին կրկին հանդիպելու համար. այս անգամ՝ Նունե Մովսիսյանի միջնորդությամբ։ Ահա թե ինչու, ընկե՛ր իմ, ինձ այդպես պետք է քո բարեկամությունը: Ինձ,

Ուրի՞շ քաղաք. քաղաքի ներսո՞ւմ

Այսպես, այսօր կորչող քաղաք… Այն քաղաքը, որտեղ ես ապրում եմ, որ իմն է միայն, ու կթողնի մեզ մեկ-մեկ… Թակոցով բացվող քաղաքը, Օղակաձևի ու Զանգվի կիրճի միջև պարփակված մի բնական սահմանով, հասարակությանը