Ես արթնանում եմ հիմա 4-5-ի արանքում. սա օրվա ո՞ր ժամն է. առավոտ կանո՞ւխը… Քա՜հ, քա՜հ, քա՜հ, քա՜հ, խնդաց Մսրա դաժան թագավորը:

Անգլիական հեքիաթ «Երեք խոզուկները» բարեխիղճ կարդացի. պատրաստվում եմ այն ընդգրկել Դավիթ Բլեյանի, ով այսօր դարձավ երկուս ու կես տարեկան ու 5 օրական, ընթերցարանում: Ընթերցարա՞ն ամեն օր ավելի մեծ դարձող Դավթի համար.   լավ միտք է: Դավթի մայրիկ Արմինեն, ով մայրենիի ուսուցիչ է, վստահ եմ, սիրով ու օր առաջ Դավթի բլոգում կստեղծի այդ ընթերցարանը: Տեսնես՝ իմ ձեռքի տակ եղածը ո՞վ է թարգմանել-փոխադրել: Ե՞րբ: Հայերեն քանի՞ տարբերակ կա: Ո՞վ է համեմատել եղած տարբերակները: Ամենաշատը, ամենակարևորը ու բարեխիղճը, որ անում եմ ես Դավթի համար՝ շատ եմ կարդում, շատ եմ խոսում: Իբր քիչ է ամենախոս, ես էլ անընդհատ խոսում եմ հետը: Խնամքով ընտրված գրական խոսքն ու նույնքան մտածված-ուղղորդող կենդանի զրույցը հայրիկական իմ զինանոցի մշտական գործիքներն են եղել ու մնում:

Իմ էլեկտրոնային փոստում երեկ-այսօր ամենազբաղեցնողը սեբաստացիների լողի կազմակերպումն է, սրան առնչվող խնդիրները: Հիմա, երբ կրթահամալիրի Բանգլադեշում ունենք (հաշվում եմ) մեկ ծածկած և 10 բացօթյա լողավազան, ութ լողափ… Մեր իրականացրած ամենատպավորիչ, ամենաէժան, ամենամարդկային նախագծերից է. մեր 300-ի չափ 2-5 տարեկանները, բոլորը, լողում են, իսկ 6-10 տարեկաններից ով չի լողում, նոր ուստարում կլողա՝ որպես հանրակրթություն: Երբ տեսնում եմ չլմփացող, տկլոր 2-12 տարեկան սեբաստացիկներին, ավագ դպրոցի սաներին, որ այնքան սիրով, շնորհքով գունավոր են դարձնում լողափերին հարակից պատերը, երբ… Ես վերադառնում եմ լողի հետ կապված անվտանգությանը: Մեր հայտնի ջրասեր տատիկ-տնօրենը հետևողական է ու նկատված անփութությունը չի ներում իր երեկվա սաներին, այսօրվա դաստիարակներին: Երբեք, երբեք, երբեք, աղջիկներ: Դարձեք 2-5 տարեկանների լողի մարզիչը, լողալով նրանց հետ, միասին որպես նախակրթարանային ամառվա առօրյա կարևոր մաս, կազմակերպեք նրանց ծովափը՝ նույնքան կարևոր, որքան ընթերցանությունը, սնունդը: Իսկ մեր 5 տարեկանները սկսել են լողալ մեծ-ծածկած լողավազանում. սրանի՞ց ուրախ լուր՝ օրվա, տարվա: