მე როგორც უკვე ცნობილია არმინეს და დავითას თან ერთად თბილისში ვიმყოფები. ჩემს კარგ მეგობარ, თბილისის #98 სკოლის დირექტორ გიორგი მომცელიძეს ოჯახის მოწვევით ჩამოვედით და აქ, თბილისში, ბატონ გიორგის ლამაზ, სტუმარმოყვარე ოჯახში უნდა შევხდეთ და გავატაროთ ახალი წლის დღეები. მის მეუღლეს თეას, რომელიც პროფესიის ფსიქოლოგი გახლავთ, მისის შვიების მარიამის, ქეთის და ნიკოლოზთან ერთად. “მომცელიძე-ბლეიან ოჯახების ახალი წელი” სასწავლო პროექტის ფარგლებში. ახალი წლის პირველ დღეს გავისეირნეთ სადღესასწაულო ულამაზეს ქალაქ თბილისში. ძალიან ლამაზი სანახაობა იყო მდინერე მტკვარი, რომელიც საბაგიროს სიმაღლიდან ზღაპრული გვეგონა. ვიყავით წმინდა გევორგის ახალ გარემონტებულ სომხურ ეკლესიაში. აქ შევხდით სომხეთიდან ჩამოსულ ჯგუფს, ისინიც, როგორც ჩვენ, აღრფთოვანებულინ იყვნენ საახალწლო თბილისის სილამაზით. მინდა აღვნიშნო, რომ აქ ძალიან ბევრი სტუმრები იყვნენ ჩამოსული სომხედითად. მე თავს ვგრძნობდი როგორც ჩემს მშობლიურ ქალაქ ერევანში, ჩემს რაიონ ბანგლადეშში. ჩემი შვილი კი დავით ბლეიანი, საკუთარ სახლში… თავის ქართველ უფროს ძმას ნიკოლოზ — მომცელიძესთან ერთად. თბილისის ისნის რაიონში 15 სართულიან შენობაშია ჩვენი მასპინძლის ბინა. საახალწლო ლამაზი სუფრა, გემრიელი ქართული კერძები, მხიარული სასიამოვნო განწყობა, კარგი, სტუმარმოყვარე ადამიანები და მეთხუთმტე სართულიდან საახალწლო არაჩვეულებრივი სილამაზის ქალაქის ხედი… მინდა აღვნიშნო რომ ასეთი სილამაზე არ შემხვედრია არასოდეს, შეუდარებელი სილამაზე იყო.
არ მეჩქარება, მთელი წელი ჯერ წინ მაქვს. ჩემმა მეუღლემ არმინემ და შვილმა დამეხმარებიან დაწვრილებით წარმოგიდგინოთ ჩვენი თბილისის სახალწლო საშობაო სომხურ-ქათული ერთობლოვი პროექტი. გიორგი მომცელიძესთან, თბილისის #98 სკოლის დირექტორთან, ჩვენ ვმეგობრობთ 2009 წლიდან. მუდმივად… აი თანამშრომლობის მემორანდუმი, ჩვენი “მხითარ სებასტაცი” სასწავლო კომპლექსის და თბილისის ცნობილ, ძველ და მშობლიურ უბნის ავლაბრის #98 სკოლების შორის. თარიღი 2009 წელი 19 ნოემბერი. ვამბობ ჩვენ, ვგულისხმობ მე, სასწავლო კომპლექსი თავისი უფროს სკოლით, ახლა კი ჩემი ოჯახის ყველა წევრიც.
თბილისში სომხეთიდან ჩამოსული ბევრი სტუმრები იყვნენ. 31 დეკემბერს ქალაქში სეირნეობის დროს თავს ვგრძნობდი როგორც მშობლიურ ერევანში, ბანგლადეშში. ძალიან ბევრი ნაცნობი შემხვდა, ყველა მესალმებოდა, ვულოცავდით ერთმანეც დამდეგ ახალ წელს, უკვირდათ, რომ აქ თბილისში ვიმყოფები. მე კი ვამბობდი, რომ ჩამოვსულვარ ჩემ საუკეთესო მეგობართან სტუმრად.
დავითას ინიციატივით უფრო და უფრო მეტს ვთამაშობთ სიტყების თამაშს. მან იგივე სიტყვას მთხოულობს ვთარგმნა რუსულად და ინგლისურად, სიტყვებს გამოიყენებს ვიდეო-მულტფილმებიდან, NatGeoWilde-ის ფილმის ენობრივი სტრუქტურებით, ახლა ქართულის მოთხოვნილებაც აქვს. მთხოულობს სიტყვა ვთარგმნა ქართულადაც. თუ გამოვიყენოთ მედია ჭკვიანად… იგი, ნამდვილად დედა ენის, უცხო ენის რეალური ნამდვილი მასწავლებელია… არვიცი მაგრამ ასეთ სასიამოვნო გარემოებაში ახალი წლის შეხვედრა, მერე კი ასე გაგრძელება განისაზღვრავს ჩემს 2017 წლის პროექტს.
2 იანვარი დებობაა, როგორც შეხვდები და გაატარებ დღეს ისე იქნება მთელი წელი. 2 იანვარი ჩვენ გიორგი მომცელიძის ლამაზ, გულთბილ და მეგობრულ ოჯახში ვიყავით.
ის რაც ჩვენ ვამბობთ, რომ როგორც შეხვდე ახალი წელი, ისეთი იქნება მთელი წელი. საქართველოში კი უფრო კონკრეტულად განისაზღვრება . 2 იანვარს საქართველოში ბედობაა, როგორც შეხვდები და გაატარებ დღეს ისე იქნება მთელი წელი. 2 იანვარი კი ჩვენ ბატობნ გიორგი მომცელიძის გულთბილ და მეგობრულ ოჯახში გავატარეთ. საღამოს კი ვსეირნობდით ჩვენ საყვარელ თბილისში. ჩემ შვილს დაპირებული მქონდა, რომ საბაგიროდან ნახავის თბილისი, და შევასრულე დაპირება. 2 იანვარს , ბედობის დღეს, მივირთვი განსაკუთრებულად გემრიელი ხაში, ჩემს ქართველ მეგობრებთან, გიორგის ამხანაგებთან დავითას, თედოს და ვახთანგთან ერთად. თბილისში ერთ-ერთ ყველაზე ცნობილ ხაშის სახლში “ხაში ზარმაცებისთვის'”. რატომ “ზარმაცებისთვის”? გასაგებია, აქ მთელი დღე შეგიძლია ხაშის ჭამა. ტრადიციის მიხედვით, როგორც ერევანში ისედაც თბილისში “ხაში შუქი არ უნდა ნახოსო…” მხოლოდ ზარმაცს შეუძლია ასე. მე ორი ჯამი მივირთვი და ეს დარჩა ჩემ მეხსიერებაში როგორც ყველაზე გემრიელი, საინტერესო და მეგობრული, როდესაც ნაცნობი და უცნობი, სომეხი იყოს, ებრაელი, ქართველი ან სხვა ეროვნების ადამიანი მეგობრდებიან სახაშეში, როგორც ახალი საკომუნიკაციო გარემო. თედოს და ვახოს სპეციალურად ხაშისთვის ჰქონდათ მოტანილი ვარდის და კარალიოკის არაყი. ჩემი მეგობრების თხოვნით იყო შესრულებული ძველი ქართული ინსტრუმენტით, ორგანით, ლამაზი, სასიამოვნო სომხური — ქართული მუსიკა, სიმღერები… ახლა გაიგეთ როგორ დავიწყე 2016 წელი…?
დღის მეორე ნახევარში, გვიან საღამომდე დავითას დაპირებული საბაგირო ჩემთვის, არმინეს და დავითასთვის ორმაგი საჩუქარო გახდა. ჩვენთვის აგრეთვე დიდი საჩუქარი იყო საახალწლო თბილისში გასეირნება, ვიყავით თავისუფლების მოედანზე, სანაპიროზე, ულამაზეს შუშის ხიდზე, ჩემთვის ძალიან საყვარელ ლესელიძის ქუჩაზე და აბანოთუბანში… 1 იანვარიც კი არაჩვეულებრილი იყო… თქვენ იცით, ჩემი უარყოფით დამოკიდებულებას ახალი წლის მიმართ, როდესაც მე ახალ წლის ღამეს ძირითადად მძინავს… ამჯერად კი გიორგი მომცელიძეს მიერ შექმნილ ლამაზ-საბავშვო-მხიარულ გარემოში, სადღესასწაულო სუფრის ირვგლივ, სადღეგრძელოებით, გრანდიოზული ფეიერვერკებით. ფეიერვერკები მოამზადეს გიორგიმ და მისი ყურადღებიანი მეუღლემ, ნახეთ ვიდეო…
თბილისის ცა ფეიერვერკებში იყო, და ეს თბილისელებმა შექმნეს, თავიანთ სახურავებიდან და აივნებიდან… 15-ე სართულის ბინიდან. თუ ეს ამდენად ჩემთვის ნათელი და დაუვიწყარი იყო, წარმოიდგინეთ ქართულ-სომხურ-რუსულით თავისუფალი ლომი გამხდარი დავით ბლეიანისთვის… მან იტყვის თავის სიტყვას.
დავითას და არმინესთან ერთად საბაგიროდან ვათვალიერებთ თბილისს, ქალაქის ულამაზეს სანახაობას მტკვარს, რომელიც განათებულია ნაირ ნაირ ფერებით, ულამაზესი სანახაობაა მტკვარი არა მარტო საბაგიროდან, არამედ შუშის ხიდიდან.
დავითა მეუბნება , მტკვარი ისეთი დიდია, რომ მგონია თითქოს მტკვრის წყალი გაჩერებულია. როგორც მოგახსენებ რამდენმეჯერ ვიყავი წმინდა გოვორგის სომხურ, ახალ გარემონტებულ ეკლესიაში და ჩემთვის დიდი საახალწლო საჩუქარი იყო ის, რომ ვნახე ასე კარგად და ლამაზად გარემონტებული იყო…