კონცერტი, რომლის გამოც 300 კმ. გადავლახეთ… და “სებასტაცინერ” მასწავლებელთა გუნდი, ახალი საკონცერტო ფორმებით, ჩვენი მაესტრო ჰარუთიუნ თოფიკიანის ხელმძღვანელობით გამოდის სცენაზე… თბილისის თავისუფალი უნივერსიტეტის და აგრარულ უნივერსიტეტის ერთობლივი დარბაზს 400-დე მეტი ადგილი აქვს, ნამდვილი საკონცერტო თეატრალური დარბაზია. ჩვენი სეირან ავაგიანი, კონცერტის წინ, კონცერტის დროს და კონცერტის შემდეგ ყოველთვის მეგობრად რჩება, ვის გარეშეც ნამდვილად ეს მშვიდობიანი გზა არ ჩატარდებოდა და არ იქნებოდა. ახლაც მეორე პლანიდან გუნდს ეხმარება, აკუსტიკა კარგია, გუნდი მზად არის, გუნდი უნდა იმღეროს მიკრაფონის გარეშე… ველოდები “სებასტაცინერ” მასწავლებელთა გუნდის გამოსვლას, ვღელავ, მნიშვნელოვანია ეს კონცერტი ჩემთვის, მთელ კონცერტს ვუსმენდი დიდ ყურადღებით… სცენიდან ყველაზე მთავარ სიტყვით გამოვდივარ. ჩემი გამოსვლა დღემდე ახსოვს მაესტრო თოფიკიანს. ვამბობ, რომ ეს არის ნამდვილი სომხური მუსიკა, ნამდვილი, იცოდეთ, რომ დანარჩენი, პატივცემულო თბილისელებო, სხვადასხვა შემთხვევების გამო მოგისმენიად, განსაკუთრებით თქვენ ყოველდღიურ ცხოვრებაში. ეგ სომხური არ არის, არამედ სომხურის საწინააღმდეგო…
დარბაზი კი ივსებოდა, როგორც სასწავლო კომპლექსის მარმარილოს დარბაზი, მოდიოდნე ჯგუფებით. და მე… ვიღიმებოდი. აქ მე ყველა მიცნობს, როგორც მეგობარს მესალმებიან, მეკითხებიან როგორ ვარ, სწრედ ისე როგორც სასწავლო კომპლექსის მარმარილო დარბაზში კონცერტის დაწყებამდე. რამდენი წელი, რამდენი პროექტი იქნა განხორციელებული “სომხურ-ქართული ზოგადსაგანმანათლებლო ხიდების” მეშვეობით. არ დაიკეტება, არ დაიწვება ერევნიდან თბილისში, თბილისიდან ერევანში ახალი ჯგუფების- ინდივიდების გზები. კონცერტის წინ რეპეტიციის დროს, როგორც ერთობლივი პროექტი შეხვდნენ, მეგობარ ნათესავისსავით ერთმანეც მიესალმეს უნივერსიტეტის სტუდენტთა ფოლკლორული ანსამბლის და “სებასტაცინერ” მასწავლებელთა გუნდის წევრებმა. მათი ხელმძღვანელები მაესტრო თოფიკინი და ენთუზიაზმით სავსე ქეთი… ეს სიხარული და აღშფოთება უნდა გენახათ-მოგესმინათ-გადაგეღოთ როდესაც მიიღეს აპრილ თვეში ერევანში ჩამოსვლის, და სასწავლო კომპლექსში კონცერტის ჩატარების მოწვევა… ყველა 25 სტუდებტი და მათი ხელმძღვანელი პირველათ უნდა ჩამოსულიყვნენ სომხეთში…
ჩემი საბოლოო სიტყვაში, მართლაც ჩვენი შთამბეჭდავი კონცერტის დასრულების შემდეგ “რუსთავი 2” და საზოგადოებრივი მაუწყებლის დასწრებით სცენიდან გამოვთქვი ჩვენ ძმობის 2015-ის აპრილ თვის წესრიგი, კომენტარის გარეშე… 8-10 აპრილს უკვე როგორც ტრადიცია, სასწავლო კომპლექსში აღვნიშნავთ ქართული ენის დღესასწაულს, და უნდა ვიმასპინძლოდ დაახლოებით ორმოცდაათი გამოჩენილ მოცეკვავეებს და ცეკვის ანსამბლს… 13 აპრილს სასწავლო კომპლექსში დაიწყება ფოლკლორული ანსამბლის გასტროლები… 22 აპრილს იწყება მეხუთე ყოველწლიური ღია საშუალო ბუნების დაცვითი ჩვენება, სადაც მიიღებენ მონაწილეობას არა მხოლოდ ჩვენი ძველი ერთგული პარტნიორი თბილისის 98-ე სკოლის ნორჩი ეკოლოგები, მიიღებენ მონაწილეობას თბილისის გლდანის სკოლებიდანაც… აპრილი გახდა სომეხ-ქართველ ხალხისთვის ცხოვრების, ერთობლივი მუშაობის მიმოხილვის თვე…
დღეს ჩატარდა ჩვენი სასწავლო კომპლექსის ეკოლოგების და ნმ.98 სკოლის ეკოლოგების ერთობლივი, უკვე ტრადიციად გამხდარი გაკვეთილი. კომცერტის შემდეგ 5-6 საათზე, აგრარული უნივერსიტეტის ენთუზიაზმით სავსე ახალგაზრდის ხელმძღვანელობით მოსწავლეების და მასწავლებლების დიდი ჯგუფი გაიარა აგრარული უნივერსიტეტის ლაბორატიორებით… ყველაფერი ღია, ახალი ავეჯით, თანამედროვე ტექნიკით და სწავლის სურვილით სავსე სტუდენტები. ეს უნივერსიტეტი, რომელიც როგორც ახალი საქართველოს თავისუფალი უნივერსიტეტის ტერიტორია, საქართველოს ეკონომიკის ცნობილი მინისტრი ბენდეკიძეს ინვესტიციაა, დიდი შთაბეჭდილება დატოვა თავის თავისუფლებით, გემოვნებით, სიმარტივეთ… ესეც იმის დამტკიცებაა რომ ჩვენ ცუდათ ვიცნობთ ერთმანეთს…
კონცერტის შემდეგ, როდესაც ავტობუსით ვბრუნდებოდით წყნეჩი. 7-8 საათებში, ვსაუბრობდით მასწავლებელთა გუნდის შესახებ… ბაბუჯიან კარინე თავის სყავარელ აზრს გამოხატავდა, თუ როგორ ცვლის სიმღერა მასწავლებელს, მარიეტ სიმონიანის მთავარია მაესტრო თოფიკიანთან ურთიერთობა, მისი ფაქტორი, ჰასმიკა და ლილითა პირველად იყვნენ თბილისში. გუნდი ერთად ყოფმის, მოგზაურობის, კულტურის გავრცელებისსაშუალებაა… როგორ გაიმართა… სიყვარულით და სიხარულით ვსაუბრობდით სებასტელების საერთო ფენომენზე…
დღის შთაბეჭდელებები ძალიან ბევრია, 280-ე დამწერლობა მინდა დავამთავრო ყველაზე კარგ შთაბეჭდილობებით… 11 საათზე, როგორც პროგრამაში იყო გათვალისწინებული, წყნეთიდან რომ ჩამოვედით, თბილისის მოედნის კაფეს ეზოში რიფსიმე არაქელიანის 3-ე კლასი შეხვდა თბილისელ 4-ე კლასელებს… ეს მოედანი, შენობა, შეხვედრა გახდა სომხე-ქართველ მეგობრობის საგაზაფხულო ამონაყარი… რა კარგია, რომ გაზაფხულია ჩვენ ურთიერთობაში… რა ენთუზიაზმით იმღერა ჩვენმაგუნდმა… კომიტასი… ნამდვილი სომხური სიმღერა, ცოცხალი სიმღერა მონელიც გულიდან გამოდის და ცამდე მიდის…
დივით ბლეიანი კი სიიტზე უნახია მამამისის სურათი და უთქვია: — მამა ჩამოდი, მოგენატრე…
