Շաբաթ օրվան կրկնակի եմ սպասում հիմա. վայելք է առավոտյան, երբ դատարկ են փողոցները, հեծանվով անցնել Խանջյան-Իսակովի խճուղի-Բանգլադեշ ճանապարհը: Միացե՛ք ինձ որևէ կետում. ես հետաձգում եմ ճամփից թեքվելու, նոր աշխարհներ հայտնաբերելու գայթակղությունը ընկերովի օրերի համար… Հատկապես չուսումնասիրված-մոռացված աշխարհ է Հրազդանի կիրճը` Հաղթանակի և Շենգավիթ կամուրջների միջև…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Կատակ եմ անում, սա կրկես է։ Դու գործիդ նայիր…

Սուսան Մարկոսյանը գիտե, պատմել եմ իմ լուսանկարչությամբ զբաղվելու շրջանի մասին… Ինչո՞ւ հիմա չեմ լուսանկարում, երբ հեծանվով ու առանց հեծանվի, հետիոտն ու մեքենայով շատ եմ ճամփորդում… Ա՛յ, հիմա մանկավարժական ժողովից-ընդհանուր պարապմունքից

Սեբաստացու գործատու հուլիսին ասենք` բարով եկար…

Հուլիսի 1-ին երկարատև-անկողնային-անկասելի, մաշող, կյանք դարձած հիվանդության մաքառումից հետո մեռավ-քնեց, հանգստացա՞վ Թաթոս Բլեյանը՝ իմ Էդվարդ ավագ եղբոր ավագ որդին, Արամ Բլեյանի հայրն ու Էդվարդիկի պապը, Արթուր և Պետրոս (Յուրա) Բլեյանների եղբայրը…

Գիր գրոց

Իմ 300-րդ գրի արձագանքը Արցախի Մարտակերտից Ես գրել էի. …. Այս շաբաթվա ամենակարևոր լուրը ինձ համար Արցախի Մարտակերտի բնակիչներ Բորիս Ենիկոլոպովի և Մելինե Շահանցի ընտանիքում Վիկա (Վիկտորյա Ենիկոլոպովայի) ծնունդը: Բորիսին՝ Նոր դպրոցի ղեկավար, իմ