Արտակարգ, թարս իրավիճակ է իմ օրագրում. Դավիթ Բլեյանն էլի համարյա ինձ հետ է արթնանում՝ գիշերը 3.00-3.30-ի արանքում, երբ ես համակարգչի առաջ նոր-նոր եմ սկսում իմ առօրյա գիշերային աշխատանքը…
– Արի միասին կայքը նայենք, տեսնեմ՝ ինչ են անում Մայր դպրոցի կուկուները…
Մայր դպրոցը հավաքական անունն է կրթահամալիրի…
Սիրով նայում ենք… Կրթահամալիրի ողջ գործունեությունը հետաքրքիր է Դավթին: Օրապատումս այսպես որ շարունակվի, պիտի դառնա իմ ու Դավթի գիշերվա գործունեության մասին:

– Դավիթ,- ասում եմ,- գիշերը քնելու համար է, տե՛ս, մութ է:
Մենք շրջում ենք բնակարանով մեկ, նայում գիշերվա անթափանց մութին…
– Գիշերն աշխատելու համար է, հայրիկ…,- քմծիծաղում է…
Ես օգնության կարիք ունեմ. SOS եմ հնչեցնում…
– Դավիթ, այսպես չի լինի,- բողոքում է սենյակ մտած քնահարամ Արմինե մայրիկը,- ի՞նչ անենք:
– Դու սո՛ւրճ խմի…
Հիմա հյուրասենյակում Դավիթն ու Արմինեն թեյ ու սուրճ են խմում, հետո սկսում միասին գիրք կարդալ. Մարի Գաբանյան ջան, գիշերային ընթերցանություն է… Ես հնարավորություն եմ ստանում, վերջապես (ժամը 5-ն է), սկսելու իմ օրապատումը…

 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ձյան և անձրևի, կյանքի և անշարժության միջև՞

Ոˊչ երկնիշը, ոˊչ եռանիշը, 553-րդ համարի գիրն է, ոˊչ բուքը, ձյունը-տեղատարափը (հիմա գրում եմ՝ անձրևում է պատշգամբից այն կողմ), ոˊչ հին ու նոր տարին, ոˊչ համաճարակը՝ խոզի բերած գրիպով ու

Պապայի շան տղեն եմ ես

Դավիթ Բլեյանն այնքան մեծ է, որ իր խմբի հետ, ընկեր Կարինեի ուՄելինեի ուղեկցությամբ այսօր ժամը 12.00 այցելելու է Երևանի խամաճիկների թատրոն՝ «Շունն ու կատուն» դիտելու։ Դավիթը, գիտեք, անգիր է ասում բոլորիս ուղեկցած այս պատմությունը,

Հո այսպես չի՞ մեծանալու, Աշոտ պապիկ

Սոնա Հովհաննիսյան թոռնուհիս ու Դավիթ Բլեյան որդիս օրվա վերջում չբաժանվեցին, իրենց կրթահամալիրի Բանգլադեշի Դպրոց-պարտեզից հետո երեկոն անցկացրին մեր տանը… Մելինե-Մարիամ Մարտիրոսյան քույրիկները, այս օր օրի օրիորդացող-հմայքը բազմապատկող, սրանով քաղաքի ամենաերկվորյակները, հատուկ