— Մայրիկ, 0-ն (զրոն) թվերի ի՞նչն է… Զրոն որ կանգնի թվերի կողքը, 1-ը ի՞նչ կդառնա…
Ինքն էլ պատասխանում է.
– 10 կդառնա…
— Իսկ էլի զրո որ կանգնի՞, Դավիթ…
— Կդառնա 100…
Դավիթն ապրում է թվերի աշխարհում։ Պատի ժամացույցն այդպիսի աշխարհի լավ արտապատկերում է, ինչպես շախմատի տախտակը, սանդղակով կշեռքը, ջերմաչափը, հասակաչափը… Մենք սկսել ենք բանավոր թվաբանության խաղի մեր պատրաստությունը…

– Որ մեծանամ, բժիշկ եմ դառնալու, որ հայրիկին բժշկեմ…
Բազմոցին նստած՝ իրիկունը ուշ հանկարծ հայտարարում է Դավիթ Բլեյանը:
Վայելք, որ մեզ՝ մեծերիս բժշկում է…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հեծանվով, քայլքով, բարձունքին՝ մշտական ֆիզիկական շարժման ու մտավոր ճիգի մեջ…

— Պա՛պ, բա շունիկները ո՞նց են աչքերը փակ ծնվում-ապրում… Իրենց մայրիկի ծիծիկները գտնում… Պա՛պ, քանի՞ օր են այդպես անտես մնալու… Դավիթն արթնացավ այդպես՝ Ռոքսիի քոթոթների պես, աչքերը՝ փակ, միտքը՝ արթուն…

Շուշո, բեր ցույց տուր

— Եկանք-եկանք՝ ո՞ւր հասանք,- շարունակ հարցնում է Դավիթը, որ չհավանեց մեր առևտուրը, ասել է թե՝ գյուղացու մուննաթը… Չի իջնում, չի մոտենում. ցուցանիշ է, մնում է մեքենայում… Դավիթ Բլեյանը, գիտեք, դառնում

Ուզո՞ւմ ես՝ հաշվելով ուտեմ

Նստակոնքին նստած, բաց դռնով զուգարանից Դավիթը կանչում է բա՜րձր-զի՜լ… — Մայրի՜կ, շուտ տոլման տաքացրու, դիր սեղանին, քաքիկս վերջացնում եմ, շուտ գալիս եմ հեծանվովս, տոլմա ուտեմ… Հետո էլ` ինձ նայելով. —