Յուրաքանչյուրին եմ դիմում։ 

Ազատարարության, խաղաղարարության, ստեղծարարության հաստատմամբ, ինքնուրույն-ինքնավար դառնանք Հայաստանի չորրորդ հանրապետության հիմնադիրներ, Արցախ-Հայաստան նոր համակեցությամբ հնարավոր դարձնենք արցախցիների՝ Լեռնային Ղարաբաղում ապահով ապրելը․․․ 

Ասել եմ․ մի առավելություն ունեմ, որ տիարի-մենթորի զորությամբ լիուլի շարունակում եմ օգտագործել։ Ես ձեզ հետ կարողանում եմ անծանոթին ծանոթ-հարազատ-գործընկեր դարձնելու ճանապարհով կյանքի խնդիր լուծել, այնպիսի միջավայր ստեղծել, որ և՛ ուղղակի ազդում է յուրաքանչյուրիս վրա, և՛ հետաքրքիր դարձնում մեր կյանքը, և՛  նորացնում մեր աշխարհը․․․ Եվ կարողանում եմ դա անել շարունակ, անդադրում-անհոգնել, բարեխիղճ տարածելով․․․ 

Միացե՛ք Նոր ուղի քաղաքացիական նախաձեռնությանը, որ ազատարարությունը, խաղաղարությունը, ստեղծարարությունը դառնան Նոր Հայաստանի լծկան եզները․․․ Դարձրեք ինձ Նոր Հայաստանի վարչապետի ձեր թեկնածուն․․․ Հատկապես, որ ես արդեն ինքնառաջադրվել եմ․ պատմել եմ՝ ինչպես։ Մեր նախաձեռնությունն ունի իր էջը, ես՝ իմ  բլոգը։ 

Դարձեք Նոր ուղի քաղաքացիական նախաձեռնության անդամներ, հաստատեք խաղաղարարությունը, ստեղծարարությունը, ազատարարությունը՝ երեքը մեկում, յուրաքանչյուրիս մեջ, որպես ժառանգականության ուխտ․․․

 

#1932

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Եթե մարդկանց ու կենդանիների տեղերը փոխվեին…

Ինչպիսի՞ն կլինի աշխարհը մեզ շրջապատող, եթե մարդիկ ու կենդանիները մի պահ փոխվեին տեղերով. ահա մի քանի նկարազարդում…. Իսկ իմ ավագ քույր Նեկտարը, ինչպես մոմ, իմ աչքի առաջ խլսում է… լույս տալով…

Խոնարհ, ինչպես ծառայություն․․․

Այսօր իմ երիտասարդ գործընկերների հետ, Դավիթ Քոչունցի աշխատանքային նախագծով ես Եղեգիսի Արատեսում եմ՝ մեր դպրական կենտրոնում։ Ինձ հետ է Դավիթը Բլեյան, որ եկել է ձյուն-ձմեռ տեսնելու. կարոտել է ձմռան հիացումի… 

Թեական մի պատմություն էական բաների մասին

Դավիթ Բլեյանի երկխոսություն դարձող մենախոսությամբ սկսենք օրվա գիրը. — «Ապուշը» վատ բառ ա, գիտե՞ս, մայրիկ: — Հա՞, դու որտեղի՞ց գիտես, Դավիթ: — Բոլորն են ասում. ես գիտեմ: Հրաշքն է լավ