Գրառում 1. Օգնեք ինձ… ուղղվելու 

Իմ գիրը՝ 2000 գրերից-հրապարակումներից յուրաքանչյուրը, հավաստի է, սխալներ-անճշտություններ, վրիպակներ, էլ չեմ ասում խեղաթյուրումներ չի հանդուրժում․․․ Ես հանդուրժող եմ իմ գործունեության հանդեպ բացասական կարծիքների, քննադատության, մերժումի հասնող վերաբերմունքի նկատմամբ․․․ Ինչե՜ր են ասվել, արվել, ինչե՜ր. պատմելու բան չէ։ Դառնացա-ժպտացի՝ անցավ․․․ Անցուկը մոռցուկ կըլլա։ Իսկ ինձ մեկնած ձեռքը չի մոռացվում. ես հիշում եմ, հորիցս եկող բան է։ Դժվար տանելի-մերժելի են ոչ ճիշտ փաստական հանգամանքները, սխալ տեղեկությունները․․․ Ինչի՞ համար, եղբայր, ուղղե՛ք, անգամ, եթե դրանք լեզվական են․․․ Հիմա, երբ կթերթեք-թերթում եք իմ օրագիրը հոբելյարի նկատմամբ բարեհաճությամբ, գործեք որպես խմբագիր, սրբագրիչ. կարդացեք՝ ուղղե՛ք։ 

Գրառում 2. Մեծ է Բլեյան դպրոցն ու ծավալվում է․․․ 

Գիտեք, երկու շաբաթը մեկ կրթահամալիրի վարչական խորհրդի նիստերին հրապարակվում է այդ շրջանում կրթահամալիրի ուսումնական հաստատություններ, առանց ուսումնական կենտրոնների, 6 դպրոց, 1 քոլեջ, 5 նախակրթարան ընդունված սովորողների քանակը. 2021թ. հունվարից մինչև այսօր ընդունվել է 53 սովորող, 80 սան։ Տպավորվե՞ց․․․ Երեկ բացվեց 2-5 տարեկանների մեր նոր խումբը, կրթահամալիրի Քոլեջում․․․ Էսպես որ շարունակվի՜․․․ Իսկ ինչո՞ւ չշարունակվի-ընդարձակվի Բլեյան դպրոցը՝ հեղինակային մանկավարժությամբ հանրային դպրոց-պարտեզներ բացվեն-գործեն ոչ միայն կրթահամալիրի Բանգլադեշում, այլև մայրաքաղաքով-հանրապետությունով մեկ․․․ հանրապետությունից դուրս․․․ Ահա խնդիր, որի ձևակերպումով ու լուծումով զբաղված ենք։ Բոլո՞րս․․․ Հարցնում եմ։ Պատասխանեք․․․ Ու պատասխանն ուղարկեք իմ գրով հրապարակելու։ Կարևոր է իմանալ, թե սեբաստացի կրթական համայնքն ինչպես է մասնակցում բրենդ դարձած մեր մանկավարժության տարածման կազմակերպմանը։ 

Գրառում 3. Ա՜յ քեզ առիթ. ոնց բաց թողնես 

Ինձ համար կարևոր են այսպիսի առիթները. տեսաք՝ իմ ու ձեր համերաշխ ջանքերով իմ բլոգապատման 2000-րդ գիրը դարձավ տիարի ու ձեր համար հոբելյանական․․․ Թե չէ՝ 65 տարեկա՜ն․․․ Մարդ ամոթից ուզում է հուշարձան դառնա․․․ Ինձ համար այս օրերն ուրախ առիթով ձեզ հետ հանդիպելու, իրար ավելի լավ ճանաչելու հնարավորություններ են․․․ Կեցցե՛ք, որ նախաձեռնում, ընդառաջ եք գալիս․․․ Ինձ հետաքրքիր էր հասարակագիտության լաբորատորիայի կազմակերպած երեկվա հանդիպումը փոքր դահլիճում, Ավագ դպրոց վարժարանի ու Քոլեջի մի խումբ պատանիների, ուսուցիչների մասնակցությամբ․․․ Հանդիպումից դուրս գալիս ինձ առանձին մոտեցողներ եղան շնորհակալությամբ։ Կարևոր է. չեմ մոռանա․․․ 

Առայժմ հեռակա է իմ հանդիպումը Լիանա Հակոբյանի «Մաթեմատիկա» ամսագրի և Մարինե Ամիրջանյանի «Լեզվաբանական» ամսագրի սովորողների հետ․․․ Գուցե ե՞ս նախաձեռնեմ առկա հանդիպում․․․ Ամսագրերը մեր այս, հեղինակային մանակավարժության ծնունդ, իմ սրտով են, կեցցե՛ք․․․ Խնդիրը խնդիր է, լեզվական, մաթեմատիկական, թե կյանքի․․․ Լավ էլ վարպետորեն ու զվարթ իմ գրերից խնդիրներ էիք ստացել։ Կարդացի ուրախությամբ։ Կեցցե՛ք։ Կհանդիպենք։ 

#2001

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Պահո-պահո՜, էս ո՞նց ենք մեծացել․․․

Էս ե՞րբ․․․ որ անճանաչելի ենք դարձել, ախր, ընդամենը մեկ տարի առաջ էսպես չէինք․․․ Հարավի դպրոցով Շամիրամի հետ տիար-մենթորի անցումն ենք անում. երեխաներ-դասարաններ են ընդառաջ վազում, փարվում, ուսուցիչները ողջագուրվում են՝ համավարակ

Նաջարյանը չի մերժի, բայց կտա՞

Երեկ, հոկտեմբերի 9-ին, ժամը 16.00-ին մոտ «Մեդիո»-ից (Օնիկ Դավթյանն է ասում) իջա «Մայր» (Առնոլդ Բլեյանն է ասում). իմ ուշադրության կենտրոնում «Ուսուցողական նոր միջավայր վարժարանում» նախագծի աշխատանքների ավարտումն է։ Գիտեք, շենքի

Հովազներն սկսել են… կոկորդիլոս ուտել հենց գետում

Ես չգիտեի, իմ մտքով չէր էլ անցնում… Իսկ մեր չորս տարեկան իգիթը ժամը յոթին արթնացավ վճռական. — Ես պիտի տեսնեմ էդ հովազին… Ու նստեց էդ ինտերնետի առաջ… տեսավ… ֆոտոշարը, քննեց ինձ