Երբ կարդացի, ոչ թե տեսա—լսեցի, Կարպիս Փաշոյանի հետ իմ զրույցի առաջին մասը, խաղաղվեցի, այլոց համար էլ ինձ օգտակար թվաց խոսքը մեր, որպես իրար հարգող մարդկանց կենդանի զրույց։ Շնորհակալ եմ Մարինե Ամիրջանյանին մի չարչարանքի համար, որ ուզում եմ հավատալ, օգտակար էր մայրենիի ուսուցչուհուն—քաղաքացուն․․․
Իմ ողջ գործունեությունը հրապարակային, յուրաքանչյուրին մատչելի դարձնելու իմ խոստմանը հավատարիմ՝ ով կհետաքրքրվի—կուզենա իմանալ, կիրակի օրը հարմար է սրա համար, հրապարակում եմ լրագրող Շուշան Փափազյանի հարցերին իմ պատասխանները, սրանով նաև սեբաստացի պատանիների—երիտասարդների համար ավելի ճանաչելի, գործածելի դարձնելու համար «Իմ մենթոր» համահայկական նախաձեռնությունը, շեշտելու համար նաև մեզանում մենթորական աշխատանքին ցուցաբերվող ավելի կարևորությունը, մենթորական լաբորատորիայի առկա ու հեռահար գործունեության նշանակությունը։
«Ծառզարդարը կրթական պարտեզում» համայնքային տոնին, չնայած շարունակ տեղացող անձրևին, չնայած ․․․ ամեն ինչին, որ ասվել է, կասվի, որպես նախաձեռնություն մոտենանք, ես ասում եմ՝ բարով․․․ Բարով՝ Քոչունց Դավթի նման արվեստագետ համակարգողի ճանաչելիության—ընդունելության այսպիսի մակարդակին, կրթական պարտեզում—պուրակում Գրիգոր Խաչատրյանի նման արվեստագետին՝ որպես մեխ, կենտրոն բերելու համար․․․ Բարով՝ մեր հանրային դպրոցի, ընդարձակվող—կրթական դարձող հանրային միջավայրի կենտրոնում այսպիսի Մեխ—Վեներայի հաստատմանը․․․ որպես սիրահարների հանդիպման վայր։ Գրիգորը՝ պատահականությունների պլանավորման ազգային կենտրոնի, Հիմարների կուսակցության հիմնադիր մեզանում, ոչինչ պատահական չի անում, հեռահար—լսելի—բազում մեկնաբանություններ—արձագանքներ կունենա․․․ Կարդացեք անպայման Քոչունց Դավթի բլոգում Մեխ—Վեներայի բերման չագուգուչավոր մասնակիցների մասին իր գրառումը․․․ Կրթական պարտեզը Բլեյան ցանցի մեխերից մեկն է սրանով հաստատվում՝ տարածելի հանրապետությունով մեկ որպես համայնքաստեղծ աշխատանք․․․
Խորհուրդ կար և՛ Գագարին պրոյեկտով Դդմաշեն, Զովաբեր համայնքների սովորողների—ուսուցիչների խմբերի ներկայության մեջ, և՛ կրթական պարտեզի նորաբաց գրասենյակում, թվային աշխարհում կրթական պարտեզի նոր կայքի ներկայացման, այսպիսի սիրելի—ընդունակ կազմով՝ Սուսան Պետրոսյան, Մերի Անդրեասյան, Դավիթ Քոչունց, հենց տեղում միացած Էլյա Սահակյան․․․ Խումբ, որի մեխը, իհարկե, Քնարիկ Ներսիսյանն է։ Շարունակությունը՝ արդեն ապրիլի 12-ին, Գագարին պրոյեկտով ստեղծագործական—ճանաչողական ներկայացմանը կրթական պարտեզի հեղինակային մանկավարժության հարթակներում․․․ որպես ուսումնական պուրակներ․․․ Իսկ Մերի դասավանդողի այս գրառումը գուցե մեխն է թվային արվեստին սեբաստացիական մեր մոտեցման․․․ Կհանդիպենք դեռ։
Ի՞նչն էր հատկապես զգալի—ուրախացնող երեկվա մեր տոն—նախաձեռնությամբ․․․ Սեբաստացի օրացույցով մեր ծեսերն ու ծիսականացվող տոները համայնքաստեղծ դառնում են մեր տեխնոլոգիական հանրակրթության և մասնագիտական ուսուցման բովանդակությունն ու կազմակերպումը որոշողներ։ Տեսե՛ք, շաբաթ օրը սրա հաստատումը. եկեղեցում առավոտվա տնկիների օրհնությանը ի՜նչ ազդեցիկ էր սեբաստացի ուսուցչական վոկալ խմբի երգեցողությունը, և որքա՜ն համեղ—գունեղ էր մարմարյա սրահում հյուրասիրությունը՝ սեբաստացի գինով, իհարկե, բայց և ծիսական խոհանոցի գործունեությամբ, որպես տոնի մի—մի մեխ։
Համայնքային տոնի մեխը, իհարկե, համայնքային ուրախություն է՝ սիրասուն ազգիս սրտից բխող—սրտով անցնող․․․ Մարմարյա սրահը տոնաստեղծ այսպիսի ուրախ մանկավարժության մեխն է ստեղծված ու գործում․․․ Քանի՛ սեբաստացի ուսուցիչ—սովորող է այս կարևոր աշխատանքին իր մասնակցությունը բերել։ Իսկ սեբաստացի ամեն մի երաժշտության ուսուցիչ կարող է և դառնում է համերգի մեխը, և սա է մեր հաջողությունը. մի մեխով տուն չի կառուցվի։
Համերաշխություն հաստատող, համայնքաստեղծ ուրախությո՞ւն․․․ Իհարկե։
#2026