«Շշմելուն» որ չուղեկցեր, այդ վիճակի ապրումներ պարբերաբար ինձ չպարգևեր, ես մանկավարժության հետ մի կյանքի չափ քայլողը չէի՜… Շփոթված վիճակի զգացողությունները, որ խիտ կենսափորձով այնքա՜ն վաղուց եմ հաղթահարել, թվում էր՝ անվերադարձ թողել եմ մի տեղ, այս օրերին ինձ քանիցս այցելեցին ու վերնագիր պարտադրեցին իմ գրին։

Իսկապես, ինձ շշմելու լավ եմ զգում շփոթված, ինչպես հիմա, երբ լուսումութի ֆեյսբուքյան թափառումով Արևելյան դպրոց-պարտեզի նոր լողավազանի օրհնության ծեսին մասնակից դարձա։Սմբատ թագավորին մեր իր 4-5-րդ դասարանցի սաների հետ, ուսումնական ճամբարով լողացնում են… Մեր աշխարհում հարսանյաց ծես է հեղինակային՝ իր մշակումներով-զարգացումներով, այս անգամ՝ Արևելքից Հյուսիս։

Հարսանյաց ծեսը փառատոնային ճամբարային հարթակներում Արևելք-Հյուսիս ճառագայթով, օրեր-օրեր նախահարսանիքային շրջանում, հարսանյաց ուրբաթը՝ իր հարսանիքավոր Արևի ու Լուսնի առաջնորդությամբ հարս ու փեսայի ծնողների, հարազատների, խնամիների, սովորող-ուսուցիչ սեբաստացիների թափորի Արևելք-Հյուսիս-Մայր դպրոց անցումով, Մարմարյա սրահ-հարսանքատան ուրախությամբ. հայտնված ծիսական միջավայրում՝ անսովորությունից այսպիսի… հարսանեկան-ծիսական միջավայրի ազդեցությունից խոցված-շփոթված էի… Ասենք՝ շնորհավոր…

Լողափնյա ցուցադրություն Քոլեջում։ Լուսանկարները՝ Անահիտ Գրիգորյանի։

Կրթահամալիրի քոլեջում կենտրոնանում ենք Վերնատան, կրթական փոխանակումների նոր կացարանի, գինեգործության արտադրամասի-մառանի ստեղծման շինարարական աշխատանքների վրա. ավարտեցինք Հյուսիսում artասահմանի ստեղծման աշխատանքները։ Օրեր առաջ քոլեջ աշխատանքային այցի սովորական, հիմա՝ ամենօրյա, չնկատեցի՝ ինչպես կենտրոնացա քոլեջի նախակրթարանի լողափին ծավալվող իրադարձությունների վրա։ Իսկական լողափ՝ երեք ծովերով, խնամված-մաքուր-հարմար, տկլոր միայն վարտիքով երկուսից չորս տարեկանների աշխարհ՝ իր ինքնաբուխ անընդհատ փոփոխվող խճանկարով… Ես շփոթված էի այնպես, որ թվաց՝ իմ աչքերին մանկությունից ամենահիշվող կոլեյդոսկոպի խողովակն է…

Աստղիկը ճչում-ծղրտում է. վեցն է արդեն առավոտյան… Երեք ժամն ինչպե՜ս անցավ։ Ես իմ այֆոնով մտնում եմ ննջասենյակն Աստղիկի։ Պատուհանը բաց է, ու ահա, երկնքից մի աստղ՝ մեր Աստղը, իջել է, տեղավորվել բաց-հարմարավետ օրրանում… Մնացածը՝ իմ նկարներում, Արմինեի տեսանյութում…

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=9o9F2jsk2LA]

Հունիսի վերջին երեկոներից մեկը Աշտարակի Պերճ Պռոշյանի թանգարանում իսկական հարսանիքով կամուսնանա սիրիահայ մի զույգ… Հարսանյաց ծեսի ցանցային տարածման մեկնարկը կտրվի, փառատոնի «Իսկական հարսանիք. ժողովրդական օպերա» նախագծի հարթակ կդառնա Աշտարակը՝ իր ազգագրական միջավայրով, ժողովրդական տներով…

Երեկվա միջադեպի, ինքնաբուխ հանդիպումների մասին Հարավարևելյան Բ-1 թաղամասի մի խումբ բնակիչների հետ ես երեկ ասել եմ։ Խաղաղ հաստատակամության, առաջընթաց նախագծած ճանապարհ է, համայնք ստեղծող միջավայրային հարթակ «Կրթական պարտեզ բնակելի արվարձանում» նախագիծը… Հարմարավետ, ամբողջական ներառական թաղամաս, այո, կանաչ, շարունակ խնամվող, ամենամաքուրը, առանց իրար բաժանող գծերի՝ ֆիզիկական ու մարդկային շփման… Մենք ընտրել ենք իշխանություն ու նրա հետ այսպիսի ճանապարհ ունենք անցնելու…

Երգով, կանաչով կանցնի մեր ճամփան…

«Գետը բնակավայրում» նախագիծ. Հյուսիսի նախագծային խումբը Հրազդանի կիրճում։

Ֆոտոխմբագիր՝ Տաթև Աթոյան
#1682

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Շրջանն ավարտող ու նոր շրջան սկսող, ամեն առավոտ «ձվի միջից» դուրս եկող սեբաստացու մասին է իմ 314-րդ գիրը

Ամեն օրն է այսպես՝ լեցուն գործերի վերջում գրիչն «ընկնում» է իմ ձեռքից, ձեռքս փակվում, գրելս չի գալիս, ու ամեն առավոտ, հիմա՝ 4-5-ի արանքում «բարձրանում» է գրիչը, ափս խցկվում. գրելս գալիս

Հետաքրքրե՞ց ձեզ: Իմ գործը կյանքում էլ, օրագրում էլ հենց սա է…

— Հնդկաստանում ո՞ր կենդանիներն են ապրում, հայրիկ… — Փղեր, շա՜տ փղեր… — Էլ ո՞ր կենդանիները… — Էլի ու էլի փղեր… — Բա հնդկահավե՞րը, պապ… Իբր դանդաղ է հասունանում մեր տղան.

Ցասումից պարտականությո՞ւն

Իսկ պարտականությունը, որպես աշխատանք, իհարկե, կատարել՝ բարեխիղճ, կրկնում եմ ես, մեր օրերին-մեր վիճակին ավելի համապատասխան բառ չգտնելով։ Վերնագրի, վերնագրի տակ եղած ծափերով ընթերցած նյութի համար պաչիկներ Հերմինե Անտոնյանին։ Սքանչացա-փառավորվեցի․ գտնված է ամենը, Հերմինե