Այսպես Գևորգ Հակոբյանն ասաց, ու այդպես էլ եղավ։

Կա Մեծարենց, կա Տերյան,- և բազում ուրիշ պոետներ կան,
Բայց — Թումանյանն է անհաս Արարատը մեր նոր քերթության:

Մենք այսօր՝ ժամը 10։00, Մայր դպրոցի Մարմարյա սրահից «Կարդում ենք Թումանյան» քայլարշավի 200-ի չափ մասնակիցներով՝ կրթահամալիրի դպրոցների, քոլեջի նախագծային խմբերով, «կա՛» ասացինք և ծափահարեցինք Մեծարենցին, Տերյանին և «բազում ուրիշ պոետների», համաձայնեցինք ու հաստատեցինք Չարենցին՝ Թումանյանն է անհաս Արարատը մեր նոր քերթության, ու սկսեցինք… կարդալ Թումանյան։ Անենք հնարավորը, որ սեբաստացի յուրաքանչյուր սովորող, ուսուցիչ որևէ նախագծով 2019-ին մասնակցի այսպիսի ընթերցումով գոնե մեկ քայլարշավի՝ Երևանում, Թիֆլիսում, Լոռիում, Հայաստանով մեկ, Ստամբուլում, Փարիզում և այլուր…

Արարատը՝ կրթահամալիրի Հյուսիսի, Արևմուտքի հարթակներից։

Ես այսօր ձեզ հետ էի, ձեր օբյեկտիվներում. ձեր ձայնագրիչներում իմ խոսքը կա։ Չծանրացնեմ։ Կոմիտասն ու Թումանյանն իրենց գրականությամբ-երաժշտությամբ ազգային հանրակրթական դպրոցն են, մեր երեխաների դպրոցը։ Ինչքա՜ն հեշտանում է սրանով մեր՝ մեծերիս գործը։

#1584

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Օրվա շարքային հերոս՝ եզակիության հայտով

Ես չգիտեմ դեռ՝ իմ 2000-րդ գրի հոբելյանի ինքնապատրաստումի-նախահանդիսանքի էս շրջանում (էս փետրվարը ե՞րբ ու ո՞նց պիտի անցնի) օրվա իմ հերոսի հայտնության-պատումի շարքը, որ արդեն քանի դեմքով հայտնվում է իմ բլոգում-գրում,

Զի վարձք մեր բազում են…

Տաթև Հարությունյանն իմ ուշադրության, օրվա իմ պատումի կենտրոնում է երկու պատճառով. նախ, որ դիմել է մրցութային-ներառող համակարգով կրթահամալիրի հեղինակային մանկավարժությամբ զբաղվողների հավաքանու լիիրավ անդամ դառնալու: Եվ, իհարկե, Գեղարվեստի կրտսեր դպրոցի

Աստծո՞ւն, թե՞ երևանցիներիս ուղղված հայացքով

Այս օրերին ինձ բռնեցի նրանում, որ մտքով շարունակ Հայաստանի Տավուշի մարզում եմ՝ հայացքս պարբերաբար երկնքին, արկերի ձայն եմ լսում, բայց ես Երևանում եմ։ Իսկ Տավուշում՝ Նոյեմբերյանում, Պառավաքարում, Դովեղում, Բերդավանում… մարդու