«Իմ քաղաքական իդեալիզմն ու երևակայությունը տեսել են չեզոք Հայաստան` Շվեյցարիայի տիպի: Ավաղ»,- 168.am-ի հետ զրույցում ասել է «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տնօրեն Աշոտ Բլեյանը` խոսելով Մաքսային միությանն անդամակցելու մասին Սերժ Սարգսյանի հայտարարության և Հայաստանի աշխարհաքաղաքական ընտրության հարցի շուրջ: Ըստ նրա, խնդիրն այն է, որ 1991թ. անկախական ոգևորությունը չի վերածվել պետականաստեղծ աշխատանքի, իսկ 1994թ. Ադրբեջանի հետ մայիսյան զինադադարը Հայաստանում ստեղծել է գործող կարգգավիճակը` ստատուս քվոն, որտեղ, իր խոսքերով, «եթե մարդը խանգարում է` զոհվում-հեռանում-չի ապրում»: «Սրա հոմանիշը Եվրասիական ինտեգրման ուղղությամբ քայլելն է: Ուրեմն սա քայլ է` թելադրված ստատուս քվոյի պաշտպանությամբ, այս առումով` լրիվ սպասելի, հերթական քայլ: Եվրասիական միություն նախաձեռնած Ռուսաստանը` որպես ցարական Ռուսաստան-բոլշևիկյան Ռուսաստան-Նոր Ռուսաստանի իրավահաջորդ, ուրիշ ի՞նչ գործիք ուներ-ունի. ճնշելն է… Սապոգը որ չես հանում, ինչի՞ համար է, եթե ոչ ցեխի մեջ ապրելու, ապրել տալու, ճզմելու»,- նշել է Աշոտ Բլեյանը: Մանրամասն կարող եք կարդալ «168 ԺԱՄ» թերթի այսօրվա համարում: 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Այս ոչ լեգիտիմ կյանքը մեզ ո՞վ է տվել

«Հայկական Ժամանակ» թերթ, 07.12.2006թ. Լեգիտիմությունը ինձ համար երկու չափանիշ ունի. իշխանության (պետական և համայնքային) մարմիննների ձևավորման օրինականություն և իշխանության մարմինների (պաշտոնատար անձանց) կողմից մարդու (քաղաքացու) անօտարելի իրավունքների ու հիմնարար ազատությունների

Չենք կարողանում ազնիվ լինել իրար հետ

Ժամանակ 9 օգոստոսի, 2006 Նարինե Ավետյանի հարցին պատասխանում է Աշոտ Բլեյանը: — Պարոն Բլեյան, քաղաքական առումով ձեր պասիվությունն ինչո՞վ կբացատրեք: — Ես որ շատ ուզենամ էլ, չեմ կարող քաղաքականությունից շատ