Հոգնած հասարակությունից պահանջում են նոր զոհողություններ: «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տնօրեն Աշոտ Բլեյանը։

«Ապրիլյան պատերազմը սոդոմ-գոմոր էր,  դա հաղթանակ չէր: Ադրբեջանը շփոթը հաղթահարեց, բայց մենք․․․ հիմա էլ մի նոր դոզա կավելացնեն, հասարակությանը դա՞ է պետք: Մենք չհայտարարված պատերազմի մեջ ենք: Ադրբեջանի հետ պետք է հարգանքով խոսել: Այս 20 տարիների ընթացքում պետք է ասեինք մեր հարևաններին ինչ ենք տեսնում: Անեծքը, սոսկ մերկ ցանկությունները նկատի չունեմ, մենք պետք է լուրջ վերաբերվենք հարևան պետություններին:Ամեն րոպե պատերազմի վտանգը առաջանալու է»,-նշեց Բլեյանը:

Նրա կարծիքով՝ մեր հասարակությունը սեփական կենսափորձի ամենամեծ ձեռքբերումն ունեցել է 1990-ից 92 թվականին, իսկ հիմա մեր հասարակությունը հոգնած է և նրանից պահանջում են նոր զոհողություններ:

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=8VgRJd_mYRM?rel=0]

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ընթերցում Կտակարանից

Կարդում է Աշոտ Բլեյանը։

Մարադոնան էլ մեզ չի օգնի…

Վերնագիրն ինձ հուշեց Արմեն Նիկողոսյանի՝ «Հայկական ժամանակ»-ի մարզական լրագրողի գրավիչ պատումը: Հաճույքով կարդացի. սկսեˊք իմ օրվա գիրը սրանով… Ի դեպ, Արմենը կրթահամալիրի գործադիր տնօրեն է եղել 1990-1994 թթ… Համաձայնեք, որ

Բարձունքներում անկախության շունչն առավել հզոր է…

Երեկ այդպես էլ չհասկացա՝ ինչու-ինչից թարսվեց օրս, ի՛նչ տեղեկություն-տեսարան խոցեց ինձ այնպես, որ օրվա իմ բազում գործերի, գյոզալ հավաքի մեջ բնականոն չէի տեղավորվում, օրվա իմ հոգսով անբավարար էի… Նկատեցի՞ք՝ կեսօրին