Հոգնած հասարակությունից պահանջում են նոր զոհողություններ: «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տնօրեն Աշոտ Բլեյանը։

«Ապրիլյան պատերազմը սոդոմ-գոմոր էր,  դա հաղթանակ չէր: Ադրբեջանը շփոթը հաղթահարեց, բայց մենք․․․ հիմա էլ մի նոր դոզա կավելացնեն, հասարակությանը դա՞ է պետք: Մենք չհայտարարված պատերազմի մեջ ենք: Ադրբեջանի հետ պետք է հարգանքով խոսել: Այս 20 տարիների ընթացքում պետք է ասեինք մեր հարևաններին ինչ ենք տեսնում: Անեծքը, սոսկ մերկ ցանկությունները նկատի չունեմ, մենք պետք է լուրջ վերաբերվենք հարևան պետություններին:Ամեն րոպե պատերազմի վտանգը առաջանալու է»,-նշեց Բլեյանը:

Նրա կարծիքով՝ մեր հասարակությունը սեփական կենսափորձի ամենամեծ ձեռքբերումն ունեցել է 1990-ից 92 թվականին, իսկ հիմա մեր հասարակությունը հոգնած է և նրանից պահանջում են նոր զոհողություններ:

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=8VgRJd_mYRM?rel=0]

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ինչպե՛ս հայտնենք շնորհակալությունը…

Միշտ եղել է ու կա՝ մեզանում-ձեզանում… Նախ՝ «ողջույն» ու հետո՝ «շնորհակալ եմ»: Մեզանում բարյացակամության մեծ պակաս՝ ընտանիք, հավաքանի, հասարակություն ստեղծող այս ատաղձի… Առանց առիթների, որպես առօրյա ծանոթի-անծանոթի նկատմամբ բարյացակամ լինելու

«Իմ Բանգլադեշյան մաքսիմներ» շարքից

Անկողնում շուռումուռն էլ ավարտվեց, բաց աչքերով տեսնելն էլ. պարզ է՝ գիշերվա չորսի-հինգի արանքում է ժամը, ու իմ պատմել-գրելը գալիս է՝ ինչպես հանկարծ իրիկունը գուաշով Դավիթ Բլեյանի նկարելը… Երկինք պատկերեց մեր սիրահարը…

Երբ կարոտում ես գուրգուրելու չափ

Հենց այդպես, գուրգուրելու չափ կարոտել էի հեծանիվս մեղրաձորյան երեք օրում: Հեծանիվս, գիտեք, երկտեղանի է, Արմինեն այդպես էլ հեծանիվին մոտ չեկավ, չնայած իր հեծանիվն եկել հասել է Մեղրաձոր ու արշավախմբային ճամբարի