Ձմեռ պապն իրենն արեց՝ նվերները բաժանեց սպասող-չսպասողին ու թողեց մեր երկիրը դժգոհներիս, ոչ այնքան գոհունակներիս ու ոչ այնքան․․․ Վերնագիրը Արմինե Աբրահամյանի ուսումնական նախագծինն է, որը մենք ընտանիքով լսեցինք-նայեցինք մինչև վերջ․․․ որքան էլ Դավիթ Բլեյանը օրն սկսում է տանով մեկ Ձմեռ պապու ոտնահետքերը փնտրելով։ Այսօր էլ լողաց ու գտավ․․․
— Դավի՜թ, ինչո՞ւ մայրիկին չես օգնում սեղանը հավաքելու։
— Հավես չունեմ այլ բան անելու,- ասում է Դավիթը ու բազմոցին շարունակում պլանշետով աշխատանքը․․․

— Դավի՜թ, պլանշետով աշխատանքը ուտելուց լա՞վ է․․․
— Շա՜տ, պապ․․․
— Ի՞նչ ես իմանում պլանշետից։
— Հազար բան․․․ Հիմա մեկ-մեկ ասե՞մ․․․

— Ինչո՞ւ եք անընդհատ ճաշ տաքացնում, նոր եք հաց կերել։ Էս ի՜նչ կատաղած նոր տարի ա․․․

Մեր ընտանիքը ամենա-ամենա․․․ եթերայինը չէ, օրինավոր մարդ եմ, փակում եմ եթերը։ Դավթի ասածներից ամենաանմեղը «ամենաքանորդն» էր․․․ Այսպիսով՝ մենք 2017-ի ամենա… քանորդ ընտանիքն ենք։

Սեբաստացիների ամանորյա դիմանկարներ։

«Ես չունեմ քույր կամ եղբայր․ ես ուզում եմ ինչ-որ մեկի մեծ եղբայրն ու պաշտպանը լինել․․․ ». կրթահամալիրի, արդեն Միջին դպրոցի Արամ Պետրոսյանին ընթերցող-չընթերցողին ներկայացնելու անհրաժեշտությունը չկա․․․ Իսկ, այ, 6-րդցի Գոհար Հարությունյանին,  որ երազում է մի փոքրիկ ոզնի ունենալ․․․«ես կխաղամ նրա հետ, երազում եմ շատ ձյուն․․․», ներկայացնում եմ վստահ, որ իմ օրագրում այն մեկնարկ է․․․ Շատ ձյուն գա, Գոհարիկ, ու հունվարը նախագծային-ստուգատեսային, մեր ուսումնական երրորդ շրջանը ձյունառատ լինի, որ կրթական կասկադով՝ մեր կրթական պարտեզի արևելք-արևմուտքով, լանջերով-արտերով, հյուսիս-հարավ սարալանջերով-անցումներով իմ պատկերացրած ձմեռային հեքիաթը ծեփենք․․․ զարմացնենք-հիացնենք։ Ոզնիների, իշուկների, ջորիների, այծերի ու գառնուկների, բոլոր տեսակի ձկների ու ընտանի կենդանիների բազմացումն ու խնամքն էլ ամենօրյա, որպես ուսումնական նախագիծ, թողնենք մեր գյուղացիական տնտեսություն-ագարակին՝ իր բազում բակերով կենդանական, բոլոր դպրոցականներին, նախակրթարաններին կից․․․ Սկսել ենք 2016-ին ու շարունակությունը կանենք 2017-ին։

Գոռ Խլոյանի 2017-ի առաջին ֆոտոշարքը։

Արամ Պետրոսյանի բնական պահանջը լսելի-անդիմադրելի, անարգել-իրագործելի (այստեղ Ձմեռ պապը անելիք ունի) լինի բոլոր այն ընտանիքներում, որտեղ այդ մասին գոնե մեկ անգամ անցնող տարում մտածել են կամ կարող էին մտածել․․․ Ծնունդ, տղայի-աղջկա նոր ճիչը մեր ընտանիքներում, որ 2017-ը սրանով նշանավոր-շնորհավոր լինի։

— Մանկավարժական ոսկու փշրանքը դու ես,- հանկարծ մեր մանկավարժական զրույց է ներխուժում Դավիթը` դիմելով մորը։
— Հա, ես էլ հորդ մանկավարժական ոսկու փշրանքներից մեկն եմ։

Սկսում եմ հրապարակել նոր տարվա նոր նախագիծ, որի վերնագիրը իմն է․ նախագծի մեկնարկը տալիս է Արմինեն, ներշնչված՝ Դավիթ Բլեյանով ու իր ընկերներով, այսպիսով՝ դարձնելով այն բաց- ընտանեկան։ Տեսնենք ի՞նչ զարգացում այն կունենա մինչև գիտագործնական հավաքը։

Ֆոտոխմբագիր` Սուսան Ամուջանյան
#894