Եվ քանի որ ինձ արդեն լսել եք Չարենցի հուշարձանի մոտ, տասնյակ ու տասնյակ սեբաստացիների հետ. ով չի լսել, թող կարդա «Առավոտ»-ում, լսի «Շանթ»-ի կիրակնօրյա թողարկումը կամ էլ կարդա իմ վաղվա գիրը….

Եվ քանի որ անցնող շաբաթը հագեցած էր. ամեն մեկը կարդալու արժանի, բաց թողած քանի˜ նյութ կուտակած կլինի: Եվ մի այդպիսի շաբաթ էլ առջևում է…

Եվ քանի որ Դավիթն ինձ բռնել է ու բաց չի թողնի. Չարենցից պրծում կա, Դավիթից չէ…

Այսպիսի կիրակիին ուրիշ խոսքեր ավելացնելն անպատեհ է ու անտեղի… Ես բավարարվում եմ իմ մեդիագրով-մեդիազրույցով, որ ունեցել եմ շաբաթներ առաջ (այդ մասին պատմել եմ), asekose.am-ում. ամբողջը` չգիտեմ, բայց առաձին կտորներ ոչ միայն իմ մասին են, կարող են հետաքրքիր լինել շատերին:

Մենք էլ Դավթի հետ զբոսնենք-թափառենք Չարենցի քաղաքում:

Լուսանկարները` Գագիկ Շամշյանի:

#611

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Երեւեալ լոյս յարութեան․․․

… ի խաւարի ստուերաց մահու. աւետի՜ս*։ 

Զոռով ապրելու դեմ է իմ գիրը… Ասա՝ լսեմ…

Առտու 5-ից շուտ հիմա չի գրվում… Լույսը չբացվի՞, որ տեսնես՝ ինչ է կատարվում՝ կա՞ աշխարհը, ի՞նչ տեսք ունի գիշերից հետո… Առանց տեսնելու ի՞նչ գրես, ո՞ւմ համար… Ամենօրյա գիրը զոռի բան

Կրկնակի հարսնաքույր Շուշանը՝ Վիեննայից, հատուկ ձեզ համար…

Ճոճանա՜կ, ճոճանա՜կ, գնաս ու գաս շարունակ… Ի՞նչ կհարցնի Դավիթ Բլեյանը գիշերը 3-4-ի արանքում, մեր տան խոհանոցում, մինչև արթուն հայրը հանկարծ արթնացածին իր ուզած ծորակի ջուրն է լցնում-տալիս․․․ — Ինչո՞ւ մեր