Րոպեներ հետո Միքայել Ղազարյանի, Տաթև Համբարյանի, Սլավա Մուրադյանի հետ մեկնում եմ Արատես՝ աշխատանքի. կարևոր է տեղում որոշել մինչև սեպտեմբերի 7-ը՝ Արատեսի դպրական կետրոնի 2018-2019 ուստարվա օրացույցով հաստատված-հայտարարված շուրջտարյա ուսումնական շրջանի
Սիրելի Լուսինե Բադալյանի ստեղծագործական խմբի այցը, պահանջը նկարահանելու հենց հիմա, ո՞նց կարող է մեզ հանկարծակիի բերել․ կրկնում եմ երեկվա գրում ասվածը՝ բարով գաք, մեր բաց աշխարհը կրթական յուրաքանչյուրիդ դպրոցն է․․․
Ինձ Աշոտ պապիկ ասողը՝ Վահանը, այսօր դարձավ երկու տարեկան, իսկ երեկ մտքերի մեջ Քոլեջում հայտնված տիարին Ինգա—Վարդուհու 2-4 տարեկանների սրահի արևմտյան պատուհանից զի՜լ, այնպես, որ յուրաքանչյուրդ լսեք՝ Աշոտ պապի՜կ, կանչում
Իմ բլոգապատման օրագրի՝ մինչ այս 1451-րը յուրաքանչուրի վերնագիրը ես եմ ընտրել-որոշել-գրել, ինչպես իմ տեքստի ամեն մի տող: Այդպես չէ իմ այլ հրապարակումների, տեսաելույթների, հարցազրույցների դեպքում. վերնագրի որոշումը տվյալ ԶԼՄ-ի, լրագրողի,
Հարգելի Հայկ Գրիգորյանի նման, համարյա միաժամանակ, մութուլուսին, իմ օրը քանի՜ տարի այսպես է սկսվում, ես էլ չէի անդրադառնա Քոչարյանի թեմային, եթե չծանոթանայի Հայկի այս հրապարակմանը․․․ Սեպտեմբերի 3-ով իր օրացույցային 2018-2019-ը
Վայոց Ձորի Եղեգիս համայնքի Վարդահովիտ (նախկինում՝ ադրբեջանաբնակ Գյուլիդուզ) գյուղ մենք մտանք Արատեսից, Հերմոնով, հողի ճանապարհով… Շաբաթ օր էր, օգոստոսի 25-ը։ Մեզ հետ էր ճարտարապետության դոկտոր Աշոտ Գրիգորյանը, որ առաջին անգամ
Դավիթ Բլեյանն ու Արմինեն լուրջ վերաբերվեցին իմ վնասված ցուցամատին. ես, գիտեք, նշանավոր անփույթ եմ, երբ անելիքը վերաբերվում է իմ տանը, իմ անձնականին։ Տարան կիրակի առավոտով հիվանդանոց, բերեցին… Դավիթն՝ իր նշանավոր
Երեկ, օրվա վերջին, Եղեգիսի Արատեսից Երևան ճանպարհին նույն անփոփոխ զգացումն էր․ կարծես չեմ վերադարձել, մնացել եմ Արատեսում… մեր ավագ դպրոցի աշխատանքային հերթական ջոկատի հետ, որ կազմված էր «Մուտք կրթահամալիր» ճամբարի
Իմ օրագրի հաշվիչին սկսել եմ կրկին հետևել, խեր լինի։ Այսօրվա իմ օրագրապատումը իմ բլոգում հայտնվում է 1446-րդ անգամ․․․ Հոբելյանական 1500-րդի հաղթահարումը, որ Արատեսի ո՜ր սարերի ետևում էլ լինի թաքնված, մեկ
Դավիթ Բլեյանը շարունակում է հավեսով ճամբարականի իր կյանքը. ամեն առավոտ վաղ արթնանում է, արդեն ինքնուրույն կանգնում ցնցուղի տակ, իրեն-իրեն խոսում, մինչև գալիս է ամենապահը երկուսիս համար։ Ես սրբիչով կամ Ֆրիդա