Միայն համերաշխությունը մեր հասարակությանը ունակ կդարձնի արհավիրքից դուրս գալու։ Երեք հարցում պետք է բացառիկ համերաշխ լինենք։
Իմ զրույցը Թիվ 1 ստուդիայում։
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=fLwyynltOWs?si=6bh6j73VoNfgkggj]
«Արար» ամսաթերթ, 1 հունիս, 1993 թ. — Պարոն Բլեյան, Ձեր տնօրինած «Մխիթար Սեբաստացի» կրթօջախը առաջինն է հանրապետությունում, ուր թատրոնը դարձել է հանրակրթական առարկա: Որքանո՞վ է, ըստ Ձեզ, արդարացված այդ քայլը:
«Երբ դուք ասում եք, որ պարտադիր է առնվազն երկու օտար լեզվի ուսուցումը, ինչի՞ համար է դա պարտադիր։ Պարտադիր է Հայաստանը լքելո՞ւ համար։ Բայց Հայաստանն այսօր անապատանում է, և երկրագործությունը` որպես
Երեւանի «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տնօրեն Աշոտ Բլեյանը կարծում է, որ Մարտի մեկի գործն այնքան է ծանրացվել, որ նմանվում է պղտոր ջրում ձուկ որսալուն։ Նրա խոսքով՝ դրան պետք է տրվեր քաղաքական