Մենք ճամփա ընկանք առավոտ ծեգին… 

Արմինեն, որ առաջին անգամ էր առաջնորդում մեզ Արտաշատ-Սիսիան ձմեռային խճուղով, պահանջվող տոկունություն ու վարպետություն ցուցաբերեց․ թեթև, ուրախ հասանք։ 

Մենք արդեն մեր հայտնի հոր հորեղբայր՝ Բլեյան Եգորի, մեր Եգոր բիձու* տանն ենք, բիձու հովանու ներքո, Անժելայի հոր՝ Բլեյան Վաղարշի ընտանիքում: Սկսել ենք հավաքվել իրար գլխի… Դավիթն ու Աստղիկը, շրջապատված մեծ խումբ Բլեյաններով, Անժելենց տան քարտեզի առաջ, գործողությունների պլանն են կազմում: 

Սիսիանի բոլոր Բլեյանների կողմից՝ շնորհավոր Նոր Տարի։ 

* բիձա (բրբ.)՝ հորեղբայր 

Կարդացեք նաև՝ 

#1946

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ինչով որ կզբաղվեք կյանքում, արեք դա ի սրտե

Ես այն չեմ, այն չեմ… Փոխվել եմ, իհարկե. ինձ համար եղել է շաբաթն աշխատանքային՝ իր շաբաթ-կիրակիով, անընդհատ, իսկ հիմա, երեկ, ողջ կիրակին, ինչպես պատվիրան, անցկացրեցի իմ հարազատների-մերձավորների-ազգականների հետ… Ես, որ

Օրագիրը՝ կենսապատում, այսպես, օր օրի

Դավիթն ու ես համարյա միաժամանակ ենք արթնանում այսօր. սկզբում ես՝ 04-ին մոտ, հետո լացով-աղմուկով՝ Դավիթը՝ «սովորական ջուր եմ ուզում», ասել է թե՝ աղբրի (ծորակի) ջուր։ Խմում է, բայց չի հանգստանում։

Գրով ընդդեմ ցավի

Հեշտ չէ մեր Շուշոյի՝ Շուշան Բլեյանի համար։ Հերիք չէ՝ ժամանակ է գտնում աշխատանքի-ուսման միջև, կտրվում-գալիս է իր աշխարհը դարձած Վիեննայից մեր աշխարհը մնացած Երևան, դեռ ինչքա՜ն մարդու՝ մեկը մյուսից հարազատ