Կրթահամալիրը որպես աշխարհ դուրս պիտի գար Բանգլադեշից ու տարածվեր տարածվեր… սա մեր մանկավարժությամբ է որոշված, ասված է՝ ստեղծական, մոբիլ, առանց խտրության, յուրարքանչյուրի համար, ամենուր, անսահման…

Բայց որ Սևանի «ժայռ»-ով, Վարդենյաց լեռնանցքով, Սելիմի քարավանատնով,  Քարագլուխի կիրճով կմտներ-կհասներ-կվերադառնար Եղեգիսի Արատես ու սեպտեմբերին Արատեսը կլիներ նույնքան բանուկ, ներառական, գրավիչ, հետաքրքիր, որքան կրթահամալիրի Հյուսիս-Հարավ-Արևելք-Արևմուտքը… Սա եղավ, և այս էինք մենք փաստում մեր եռօրյա ռազամամարզական բաց հավաքով. Եղեգիսի պատանիներով, ուսուցիչներով, դպրոցների տնօրեններով, համայնքապետ-գյուղապետերով, ՀՀ պաշտպանության, Տարածքային կառավարման և զարգացման փոխնախարարներով, Կրթության  և գիտության, Բնապահպանության նախարարությունների վարչությունների պետերով, Վայոց ձորի մարզպետով… Ու սրանով նաև՝ բոլորի  տիարի ուրախությունը, որ չփոխանցեմ, պատկերացրե՜ք…

Այսպիսի լեցուն երեք օր՝ կրթահամալիրի քոլեջի և ավագ դպրոցի սովորողների նախապատրաստած…

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=FOo4TxTyflU]

Տեսագրումը՝ Արմինե Թոփչյանի 

Արատեսյան նկարաշարը՝ կրթահամալիրի տնօրենի օբյեկտիվից․․․

#1463

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մտքի համար ի՞նչ սահման… հենց մտքով են տեսնում…

Տեսեք՝ տանիքից, որպես բարձունք, ինչ լուրջ մտքեր են հորդում… Սրանից լավ գիր-պատո՞ւմ, ինչպես «Հյուսիսափայլ»-ի հետ կրթահամալիրի տնօրենի հանդիպման ամփոփագիրը։ Ինձ որ հետաքրքիր է, կարող է և ձեզ փոխանցվել… — Տիա՛ր Բլեյան,

Գարունն այս անգամ ձմռանը եկավ

Մեր աշխարհում, մեր կրթական պարտեզում, մեր Էջմիածնում, մեր հոգիներում, որ թևածում է հիմա իմ-ձեր եղբայր Սեյրան Ավագյանի այս ավետիսը. գարո՜ւն է… Իմ շատ սիրելի ու հարգելի յուրաքանչյուր սեբաստացի, հետաքրքիր բան է էս կյանք

Խաչվող-չխաչվող ճամփաներով. հետ-առաջ չկա…

Նվերն այսպիսի է լինում ծննդյան. «Հարգելի՛ տիար, Աստղիկի բլոգը պատրաստ է»,- մատուցում է ինձ Դավիթ Բլեյանի ուսուցիչ Լուսինե Փաշայանը… Հիմա, երբ Դավիթն իր սենյակում քնի մեջ է, Աստղիկը (Արմինեն հենց