Լելա Ճինճարաուլին՝ Ախալքալաքի թիվ 3-րդ դպրոցի տնօրեն մեր գործընկերը, որ 2017-ին, խիտ-սպասված կապերով հաստատեց-բացահայտեց իրեն, յուրահատուկ դիտողականությամբ-հոգևորով-ազնվական մի կին, փորձության ենթարկեց իմ օրացույցը-օրագիրը… աշխատաժամանակը… երկու օրով։ Զանգ՝ գալիս եմ… Բարով եկավ։ Սամցխե Ջավախքի և Ծալկայի ընդհանուր առաջնորդական փոխանորդության, հոգևոր հովիվ հոգեշնորհ հայր Բաբկենի ծառայության հետ կապված փոփոխությունը (վերջնակա՞ն արդյոք) այդքա՜ն անձնային ընդունի, փոթորկվի-անհանգստանա մարդու համար այն չափով, որ վերցնի ու իրիկունով հասնի Երևան, փորձի Երևանից գնահատել կատարվածը, փոխանցի ինձ-մեզ կատարվածի ճիշտ թե արդար չլինելը… Այսպիսի՜ վրացուհի, մեր կողքին… Համեցեք, վայելեք մեր այս տեսազրույցը. շնորհակալ եմ Քնարիկին, Գեղարվեստին, որ գնահատեցին Լելային, որպես Տիկին ընդունեցին Գեղարվեստի հարթակում-կացարանում, ներկայացրին…
Տեսագրությունը՝ Քնարիկ Ներսիսյանի:
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=t3Bc8rbzlJk]
Ավելացրեք սրան և իմ ֆոտոշարը Սեյրան բարձունքից՝ Հրազդանի աջ ափից, Երևանյան լճից:
Լելային իմ գրում, իմ կյանքում դեռ կհանդիպեք. երեկ ուշ երեկոյան նա բարով վերադարձավ Ախալքալաք, գրեց, հուզեց… 365 օր անընդհատ այդ խստաբարո քաղաքում հեշտ չէ այսպիսի նուրբ-փխրուն կնոջ համար. որքա՜ն տոկունություն, սեր կա մեր Լելայի մեջ…
Իմ տեսապատումը, որով Մարգարիտ Սարգսյանի ասած «կինոյի տիարը», Թոփչիկի ասած «սիրուն տիարը» խաղաղ ու ստեղծագործ-փոփոխվող կրթահամալիրի Բանգլադեշն է ներկայացնում թափառումով, Արմինե ուշադիր-ընդունակ ընկերոջ հետ շարունակեմ… Հատկապես, որ այս օրերին իմ-ձեր կյանքում հաստատված ուսումնական աշունը նստակյաց գրողի ո՛չ տեղ է թողնում, ո՛չ կերպար… Տեսապատումն է քայլող-ընթացքի մեջ անհանգիստ-խռովված Տիարի արտահայտվելու ձևը…
Միացում Յուրի Բախշյան այգուց
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=FXd8JICUjhA]
Եթեր կրթահամալիրի ուսումնական ագարակից
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=p51w0qgWqaU]
#1196