Առավոտ
Օգոստոսի 27, 2015

Aravot.am-ը «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տնօրեն Աշոտ Բլեյանից կարծիք հարցրեց թիվ 27 դպրոցում՝ տնօրենի թափուր տեղի համար կայացած մրցույթի  վերաբերյալ, որի արդյունքում տնօրեն է ընտրվել դպրոցի նախկին տնօրեն Սուսաննա Սարգսյանը, որը դատապարտվել էր պետությանը խոշոր չափերի գույքային վնաս պատճառելու համար: Պարոն Բլեյանը չցանկացավ մեկնաբանել կատարվածը, ընդամենն ասաց, որ եթե մարդու դատվածությունը մարված է, ու ՊՈԱԿ-ի մասին օրենքը չի արգելում նման մարդուն տնօրեն դառնալ, ուրեմն ամեն ինչ օրենքով է: Մեր դիտարկմանը՝ իսկ ի՞նչ է մտածում երեւույթի բարոյական կողմի մասին, պարոն Բլեյանը ռեպլիկ արեց, թե նման բաների մասին խոսել կարելի է միայն օրենքում համապատասխան փոփոխությունից հետո: Նրա ձեւակերպմամբ. «Այլ հարց է, որ խորհուրդները ձեւական են, ինչպես սովետի ժամանակ, մեզանում չկա ընտրություն, կա ընդամենը նշանակում…Խորհուրդները չեն գործում, բայց դա առանձին թեմա է: Նրանք մի բան են կատարում՝ տնօրենի ընտրությունը ձեւակերպում են որպես ընտրություն, որից էլ դուք դժգոհում եք տվյալ դեպքում»: Աշոտ Բլեյանին հիշեցրինք, որ ժամանակին իր անունն էլ էր նման պատմության հետ կապված: «Դրա համար եմ ասում, որ չեմ մեկնաբանի, որովհետեւ կարող է դա ինձ էլ վերաբերվի, այսինքն՝ ինձ վերաբերվում է, էդ մարդուն չի՞ վերաբերվի: Դա օրենքով է՝ մարդը օրենքով իրավունք ունի՞, թե՞ չունի: Ես ծանոթ չեմ՝ իրեն ինչի համար են մեղադրել: Ինչ վերաբերում է ինձ, բարեբախտաբար, կարողացա ապացուցել, որ իմ հանդեպ քրեականի անվան տակ իրականացվում էր քաղաքական հետապնդում, ու ես ունեցա հասարակության աջակցությունը: Իսկ կոնկրետ թիվ 27 դպրոցի հետ կապված, բան չունեմ ասելու»:

Գոհար Հակոբյան

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Հերոսը, կամ ում նմանվել

Ո՞վ է այսօր հերոսը: Ինչո՞ւ նրա նախատիպը առասպելական ծագում ունի: Ինչպե՞ս է հերոսը հանդես գալիս որպես ժամանակների միջեւ կամուրջ, որպէս արժեհամակարգ եւ հասարակական պատվեր: Քրիստոսին նմանվելու քրիստոնեական արժեհամակարգը ինչպե՞ս է

Չենք կարողանում ազնիվ լինել իրար հետ

Ժամանակ 9 օգոստոսի, 2006 Նարինե Ավետյանի հարցին պատասխանում է Աշոտ Բլեյանը: — Պարոն Բլեյան, քաղաքական առումով ձեր պասիվությունն ինչո՞վ կբացատրեք: — Ես որ շատ ուզենամ էլ, չեմ կարող քաղաքականությունից շատ

Այս ոչ լեգիտիմ կյանքը մեզ ո՞վ է տվել

«Հայկական Ժամանակ» թերթ, 07.12.2006թ. Լեգիտիմությունը ինձ համար երկու չափանիշ ունի. իշխանության (պետական և համայնքային) մարմիննների ձևավորման օրինականություն և իշխանության մարմինների (պաշտոնատար անձանց) կողմից մարդու (քաղաքացու) անօտարելի իրավունքների ու հիմնարար ազատությունների