Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում՝ Կուբայի և Կուբայում՝ ԱՄՆ պետական դրոշների ծածանումը՝ դեսպանատների գործունեության պաշտոնական մեկնարկը, սպասվածից ավելի շուտ եղավ: Եվ լավ է:

Երբ լուրջ-լուրջ շարունակում են խոսակցությունը հայ-իրանական նոր երկաթուղու մասին, ես հուսահատվում եմ… Ցարական Ռուսաստանից ժառանգություն ստացած, Խորհրդային շրջանում Հայաստանի արդյունաբերությունը-տնտեսությունը ստեղծած, մեզ Միջին Ասիայի-Կասպից ծովի ավազանի հետ հուսալի-էժան կապած, փորձարկված, Մայր Արաքսի ափերով, Նախիջևանով մինչև իրանական-ադրբեջանական-ռուսական Կասպից ծով ձգվող երկաթուղու գործարկումից ձե՞ռք ենք քաշել… Պատմություն ունեցող այս հեռանկարը թողնո՞ւմ ենք, հայ-ադրբեջանական 900 կմ-ոց սահմանը հավերժացնում ենք որպես ռազմաճակատի, ոչ թե տնտեսական համագործակցության գոտի-ուղիներ ու առաջարկում նոր հեռանկա՞ր… Սա՞ է ճանապարհը՝ հայ-իրանական նոր երկաթուղի՞ն 25-ամյա անկախ պետությունը պիտի հանի փակուղուց… «Մոտիկ հարևանի» մոռացում-շրջանցումը, նրա վերջնական հաստատումը Հայաստանում մնացած ժողովրդի լեքսիկոնում՝ որպես հավերժ թշնամի երկիր, գոյատևման խորացումն է… Հաջորդը իրական պաշտպանական պատի կառուցո՞ւմն է… 900 կմ-ոց սահմանով… Պատի կառուցումը կարելի է հայտարարե՞լ իբրև համահայկական ծրագիր՝ «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի առաջիկա տելեթոնում… Մենք բոլորս, խոստովանենք բարձրաձայն, թե ինքնախոստովանենք, այս անհեռանկարությունից կորցրել-կորցնում ենք մեր ոգեղենությունը, մեր ուժը ստեղծական… Լավ, հետո՞ն է մեր բոլոր խոսքերի-գործերի ավարտը…

 

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Գնում եմ պարտեզ՝ ընկերներիս… շաշացնեմ

Ահա այսպիսի ծրագրով է մեր առյուծ տղան փետրվարին պարտեզ գնում. Արմինե մայրիկն անհանգստացած է, ես՝ ոգևորված… Գլխավորն այն հավեսն է, դրական ձգտումը դեպի ընկերները, դաստիարակները… Օրեր առաջ չորս-հինգ տարեկանների ծնողների

Հարութ Սասունյանը

Հայոց ցեղասպանության 100-ամյակի միջոցառումների տարի է մնում 2015-ը. մեր-իմ կյանքն է, ու իմ օրագիրը չի կարող շրջանցել այս փաստը… Հարութ Սասունյանը՝ ԱՄՆ «Կալիֆորնիա կուրիեր» թերթի հրատարակիչը և գլխավոր խմբագիրը, հայոց

Ժամանակն է, ընկերնեˊր, մեր կյանքի ժամանակը…

Երբ էլի ժամանակ չկա, ուշանում ենք. — Ժամանակ չկա,- ասում է Նազենի կրտսեր քույրիկը, ով օգնում է Դավթին՝ հագնվի, որ բոլորս չուշանանք։ Իսկ Դավիթը Արմինե մայրիկի զայրացած հարցին՝ «Ի՞նչ ես ուզում մեզնից», պատասխանում