… ամենավտանգավոր հարցում չի կարելի խաբել։

Radar Armenia-ի «Radar զրույց» հաղորդաշարի հյուրը Աշոտ Բլեյանն է։

Նա անդրադարձել է Հայաստանի շուրջ տեղի ունեցող զարգացումներին, խոսել ղարաբաղյան հակամարտության, ադրբեջանցիների և թուրքերի հետ համակեցության, ղարաբաղյան շարժման, հաղթանակի, հասարակության և պետականությանն սպառնացող վտանգների մասին։

Աշոտ Բլեյանի խոսքով՝ յուրաքանչյուր հայ ինքնության փակուղու մեջ է։ Ասում է՝ 2020թ. պատերազմից խելքի չի կարողանում գալ․ կատարվածն անձնական մեծ ողբերգություն էր. «Անկողնային էի, վեր կացա, ուզում էի ինչ-որ ձևով կանգնեցնել գաղթը, բայց չգիտեի՝ ինչպես»։

Խոսելով հաղթանակի մասին՝ Բլեյանը պարզաբանում է, թե իր պատկերացմամբ որն էր այն. «Հաղթանակ ասելով՝ հասկանում էի Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ համատեղ ապրելու բանաձևի հաստատումը։ Հասկանում էի՝ ճակատամարտում հաղթելով չի ավարտվում, դրանով սկսվում է։ 7 շրջանները մեզ ներքաշեցին երկարատև պատերազմի մեջ, որի ճակատամարտը ողբերգական կորուստներով շահել էինք։ Արցախյան շարժման ոգևորությունը, թույնը, թմբիրը, դոզան շատ էր ուժեղ՝ ռեալությունը պահպանելու համար։ Ստատուս-քվո կոչվածը, որը տիրապետել է 1994-ի մայիսի 12-ից մինչև 2018թ., ես չեմ հասկացել։ Դա լուծում չէ, խորացնում է վտանգը, դարձնում խնդիրն ավելի անլուծելի, հասունացնում է պատերազմը, նոր ճակատամարտը, որը չգիտես՝ քո օգտին է լինելու, թե ոչ»։

Նրա խոսքով՝ խնդիրը հայերի և ադրբեջանցիների համատեղ ապրելու պարտադրանքն է. «Այսօր էլ օրակարգում է ադրբեջանցիների և թուրքերի հետ համատեղ ապրելու խնդիրը։ Ադրբեջանի վրա կարող ենք ազդել մեր ներքին համերաշխությամբ»։

Մանրամասները՝ տեսանյութում

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=MknLGweZYis?si=eThj3v4HQLpNtfY7]

Աղբյուրը

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Մարդու ապրելու իրավունքի ապահովումը Մուհամեդին ու Քրիստոսի՞ն…

Ամենաանտեղին պատմական իրադարձությունների զուգահեռներն են… Այս օրերին Եվրոնյուզի, աշխարհի շատ ԶԼՄ-ների կենտրոնում Ֆրանսիայի նախագահ Օլանդն է՝ Փարիզի արտակարգ դրության ինչ-ինչ տարեթվերով, Քյոլնի ոստիկանապետի պաշտոնակատարը՝ ինչ-ինչ պաշտոնական արձագանքներով… Սրանցից միայն մի

Այս հնարավորությունը պետք է օգտագործել՝ առանց մխտռվելու…

Շնորհակալ եմ 1in.am-ին, լրագրողներ Գոհար Հայրապետյանին և Ժիրայր Ոսկանյանին՝ իմ տեսագրի ստեղծման, այսպիսով իմ բլոգապատմանը թարմություն հաղորդելու համար։ Սա իմ անդրադարձն է այսօրվա հանրային, քաղաքական, պետական անցուդարձին։ Հարցնում եք իմ վերաբերմունքը

Սթրիթ-արթ կրթահամալիրի Բանգլադեշում… Թղթից՝ միջավայր

Իմ օրագրի մեծացող պատմությունը հաստատությանը բնորոշ որակներ է բերում, խնդիրներ հարուցում… Ես վտանգները տեսնում եմ ու դեմն առնելուն ուղղված գործողություններ մշակում… Շատ չէ՞ ծավալուն՝ օրագրի համար, նկարառատ այնքա՜ն, որ կարող