Մենք ճամփա ընկանք առավոտ ծեգին… 

Արմինեն, որ առաջին անգամ էր առաջնորդում մեզ Արտաշատ-Սիսիան ձմեռային խճուղով, պահանջվող տոկունություն ու վարպետություն ցուցաբերեց․ թեթև, ուրախ հասանք։ 

Մենք արդեն մեր հայտնի հոր հորեղբայր՝ Բլեյան Եգորի, մեր Եգոր բիձու* տանն ենք, բիձու հովանու ներքո, Անժելայի հոր՝ Բլեյան Վաղարշի ընտանիքում: Սկսել ենք հավաքվել իրար գլխի… Դավիթն ու Աստղիկը, շրջապատված մեծ խումբ Բլեյաններով, Անժելենց տան քարտեզի առաջ, գործողությունների պլանն են կազմում: 

Սիսիանի բոլոր Բլեյանների կողմից՝ շնորհավոր Նոր Տարի։ 

* բիձա (բրբ.)՝ հորեղբայր 

Կարդացեք նաև՝ 

#1946

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ինչո՞ւ են լուսինները մի հատ, իսկ աստղերը շատ-շատ

Դավիթ Բլեյանն առաջարկում է անցնել ինքնավարության. Դպրոց-պարտեզի իրենց խմբում մնան ինքն ու իր կուկուները, իր ընկեր Ռազը, իսկ ընկեր Կարինեն ու Մելինեն գնան… — Ո՞ւր գնան,- հարցնում եմ: — Թող

Կրկնակի ազատման խորհուրդ

Ուղևորություն, որ չի ավարտվում, նորամուտներ սկսվող… Ես, իմ երեկվա օրը՝ սրանց արանքում, ու իմ գիրը՝ թվով 1148-րդը, սկսեց գրվել երեկ երեկոյան, Տաթև աղջկաս ուղարկած այս տեսանյութով… Սպասված, ամեն օր, քանի՞

Ուղտով, ուխտի ճամփին ծնվող երազներով…

Ես անգրիչ մի պոետ եմ փողոցների փոշով հարբած, քիչ իմաստուն, քիչ էլ խենթ եմ-նաիրական իմ աշխարհից․․․ «Գուրգեն Մահարի» գազելն իմ մասին է ասված… Ճամփից առաջ հայտնվեց-դառավ իմը ու չլքեց, ինձ