Գոհանանք, գտնվեցին 1998թ․ իմ արխիվային տպագիր նյութերը, որ ՀՀ նախագահի արտահերթ ընտրության իմ մասնակցության մասին է։ Նոր ուղի քաղաքացիական նախաձեռնության իմ ընկերներ Զառա Առաքելյանն ու Մերի Անդրեասյանը դրանք արագ բերեցին մի վիճակի, որ կարելի է․․․ թերթել՝ ինչ արագությամբ ու երբ հարմար գտնեք․․․ որքան էլ, որ ինձ դրանք արդիական են թվում։ Համեցեք «Անդրադարձ» շարքի համար երեքը։
Իմ մասնակցությունը՝ որպես ՀՀ նախագահի թեկնածու, արտահերթ ընտրությանը նույն շարքից են, ինչպես 1990թ․ փետրվարին Ռիգայի առաջին ու վերջին բանակցությունները Հայաստանի և Ադրբեջանի ժողովրդական շարժումների մակարդակով, 1992թ․ իմ նախաձեռնած նամակով, այցով Բաքու՝ երկխոսություն սկսել Հայաստան-Ադրբեջան պետությունների միջև հասարակություններով-իշխանություններով։
Գերագույն խորհրդի պատգամավորի, Նոր ուղի հասարակական քաղաքական կազմակերպության, իմ քաղաքացիական ողջ գործունեությունը՝ թույլ չտալ հայ-ադրբեջանական հակամարտության ռազմականացումը, բացառել պատերազմը, Արցախի հարցի լուծումը քաղաքական հունով բերել հայ-ադրբեջանական անկախ պետությունների, ժողովուրդների բարիդրացիության․․․ Ես միշտ ունեմ, կունենամ մեղավորության զգացում. լավ չեմ անում խաղաղարարի իմ գործը, պահանջվող չափով անմնացորդ-շնորհաշատ չեմ․․․ Այստեղից էլ ահա Նոր ուղի քաղաքացիական նոր հարթակի գոյությունը․․․ նաև 1998թ․ արխիվին իմ այս անդրադարձը։
Որ չերկարի, ավարտեմ՝ ավելացնելով, որ Վանո Սիրադեղյանը ՀՀ նախագահի թեկնածուի իմ, իմ շտաբի գործունեությունը՝ համեստ, էժան, հասկանալի, ասելիքով-ձևերով հայ մարդուն ուղղված, ճանաչելի երիտասարդ գործիչների համերաշխ թիմով՝ Տիգրան Հայրապետյան, Գեորգի Վանյան, Նիկոլ Փաշինյան, Աննա Հակոբյան, Արմինե Օհանյան, Վահե Հովհաննիսյան, Լիլիթ Բլեյան, Արտակ Բաղդասարյան, բարձր էր գնահատում։ Ես էլ․․․
Շնորհակալ եմ։ Հիմա կարող եք անշտապ թերթել․․․
Կարդացեք նաև
#1971