Անթույլատրելին, իհարկե, իրար դեմ, թե իրար մեջքով կանգնած ժողովրդով երկու նվիրական-խորհրդանիշ հրապարակն է՝ Ազատության և Հանրապետության, դատարկ ու շրջափակված Ազգային ժողովը, կառավարարության՝ մեծաքանակ ոստիկանությամբ պաշտպանվող մուտքուելքը… Ներող եղեք. երկու այծերի պատմություն է կառավարության ու բանակի այսօրվա «առճակատումը», անզոր բազմությունների կողմից հրահրվող թամաշա այսօրվա մեր նեղ կամրջին պատմության։ Հայտնի ելքով։ 

Եկեք միանանք որպես մի հրապարակ՝ Բաղրամյան-Ֆրանսիական հեղափոխության-Ազատության, Հանրապետության ժողովրդով, որ տեղավորվենք, որ ես էլ հրապարակում լինեմ, յուրաքանչյուրը արգելք չունենա հրապարակի ճանապարհին, դառնանք մեկ հայաստանյան հասարակություն՝ բռնությունը բացառող, օրինականությունը հաստատող։ Պահանջենք-կազմակերպենք-հնարավորություն տանք, որ Ազգային ժողովը, կառավարությունը, ՀՀ նախագահը, իրավապահ, բանակի, անվտանգության մարմինների ղեկավարները, հրապարակում այսօր եղած քաղաքական առաջնորդների մասնակցությամբ, ողջը՝ ուղիղ հեռարձակմամբ, համաձայնության գան արտահերթ ընտրությունների ժամանակի, ձևի, կազմակերպման ճանապարհային քարտեզի շուրջ… Այսպիսով կհաստատենք քաղաքական կարգավորումների համար անհրաժեշտ ներհայաստանյան համերաշխություն։ Թույլ տանք, ստեղծենք, պահանջենք, վերահսկենք, որ մեկ հասարակության պետական բոլոր ինստիտուտները վերջապես օրինական գործեն՝ հանուն Հայաստանի Հանրապետության ու Արցախի… 

Որ գարունները գան ու չգնան,
Որ հավերժանան զմրուխտ դրախտով,
Որ բեկվի իմ դեմ խորհուրդը մահվան,
Որ մարդը ցնծա հավերժի բախտով….
Շիրազ 

Որ մարտի մեկը մեզանում այսուհետ այսպիսի գարնան խորհուրդ ունենա։

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Գեղեցիկը վարակի պես… մեր բաց ցանցով պիտի տարածվի

Բուռն էր օրը երեկվա. սպասելի էր, ես պատրաստվել էի խաղաղ-ընտանեկան կիրակիով… Սիրում եմ, երբ Դավիթը Բլեյան երկար-անշտապ իր կիրակիի մի մասն անցկացնում է լողարանում ու ինձ մեկ ու մեջ հրահանգում.

Գործը մեր կիսատ հո չե՞նք թողնի․..

Հայկ Բիանջյանը՝ հայտնի լուսանկարիչ, սեբաստացի Հարությունի հայրիկը, մեր լավ գործընկերը «Դար» հիմնադրամից, ոգևորված պատմում էր մայիսի 8-ին սկսած Հրազդան գետի մաքրումը Դդմաշենի գյուղի կամրջի  մոտ շարունակելու մասին, սովորողների հետ․․․

Կյանքը մեր բանգլադեշյան ուղիների վրա

«Ազգի» հրապարակումներին ես շարունակում եմ հետևել Աշոտ Տիգրանյանի սիրալիրությամբ, հատկապես ուշադիր եմ նրա մշակութային հավելվածի նկատմամբ։ Հովիկ Աֆյանի ֆիննական դպրոցին նվիրված ընդարձակ ակնարկը պիտի որ ընթերցողը հետաքրքրությամբ կարդա. զուգահեռները անպակաս