Վանո Սիրադեղյանի հոգեհանգստին։
1988-ի փետրվարի 18։ Հրապարակում խմբված են մարդիկ, ու գրող Վանոն մտնում է, որ տեսնի՝ ինչ է եղել, ու… հետ չի գալիս,- այսպես գրել է Արմեն Շեկոյանը։
Մարդ, որ այսպես մտավ, ու ինչ ուներ՝ իր անձնային ու գրողական կյանքը, անմնացորդ նվիրեց, և անուրանալի են նրա ներդրումը, ձեռքբերումները․․․
Իսկ մենք հանկարծ ուրացանք մեր եղբորը՝ գրողին, ներքին գործոց նախարարին, Հայոց համազգային շարժման առաջնորդներից մեկին, շարժման ամենավառ դեմքը…
Դա չլինելու բան էր։
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=S29JEBOVwIc]
Աղբյուրը՝ 1lurer.am. Լուրեր. գլխավոր թողարկում