Գիշերային ուղիղ եթեր՝ խոտանով-ուշացումով… Թարս ձեռով էի տեսանկարել իմ ու Աստղիկի զրույցը… Արմինե Թոփչյանը կպավ ուղղելու գործին՝ չկարաց, Լիլիթ Ազիզխանյանը չկարաց, Անի Սարգսյանն էլ չկարաց… Վերջը Նվարդը վերցրեց, ու եղավ, ահա, իմ այֆոնից իմ բլոգի եթերում է… Նվարդը մեր վարպետ է, ու այսպիսի՜ նվեր, որպես գիր շաբաթ օրվա… Ուրիշ ի՛նչ պատմես, որ տեղին լինի, որ նայվի, լսվի Աստղիկի մկրտության այս օրով

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=FZSGUdG6tc8]

«Ուշ, բայց ոչ ուշացած»-ը Աստղիկի կնունքին չի վերաբերում… այլ հենց մեր գիշերային զրույցի այս հրապարակմանը… Աստղիկի մկրտության օրը կրթահամալիրի ուսումնական օրացույցով է որոշված։ Մկրտության շարակնոցը, որ կհնչի այսօր Սուրբ Աննա եկեղեցում, «Աստղափայլ օրորներ» սկավառակը՝ երգերի ընտրությամբ-կատարումով-հրապարակումով, ուրախությունն այսօրվա եկեղեցու բակում, հյուրասիրությունը… ամենը հունվարյան ուսումնական աշխատանք է։ «Պիտի սովրեք, սովրեք անվերջ»… Մաղաքիա Օրմանյանի նման, որի «Խոհք ու խօսք» աշխատությունը հիմա իմ էկրանին է, հուսով եմ՝ ոչ ուշացած, ընթերցման համար… Դիմացն էլ հանգստյան-տոնի օրեր…

Շնորհակալ եմ, մարդի՛կ, որ մեզ հետ եղաք Աստղիկի հայտնության ողջ ընթացքում, որ մեզ հետ եք։

«Աստղափայլ օրորներ» 2-4 տարեկանների խմբերում։
Լուսանկարը՝ Արմինե Թոփչյանի։

Այսօր՝ երեկոյան հինգին, ես ու Վիգեն Ավետիսը նկարիչների մի խմբի հետ հանդիպում ունենք Էջմիածնում։ Քննարկելու ենք Վիգենի առաջարկը՝ Էջմիածնում ժամանակակից արվեստի մշտապես գործող ցուցասրահ ունենալու։ Իսկ վաղը Վիգենի ու ոսկերիչ Դավթի հետ իմ աշխատանքային այցն է Արատես…

Աստղափայլը… Լուսանկարները՝ Արմինե Աբրահամյանի։


#1563

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Խիզախ անցում Արցախի «Ասպետ»-ով, Վրաստանի Սվանեթիով, Անակլիայով՝ սեբաստացի «Ժայռ» ու Գեղարվեստ…

Անուշիկ Նիկողոսյանն իմ ձեռքից ո՜նց պրծնի. ամառն անցնում է  ուսումնական, հուլիսը կիսվեց… Լավ է, որ տպավորված Վրաստանի Սվանեթիի ճամբարից՝ ուշքով-մտքով Անակլիայի ճամբարում է: Պիտի պատրաստվել, միջազգային է, ու 25 հոգիանոց

Ընթերցո՜ղ ջան, լավ լուրեր ունենք…

Իմ ժողովուրդը իմ ընթերցո՞ղն է… Արթնացա կարևոր. ոչ մորս նման ցուցադրական անմատչելի, թևերս խաչ արած, թե գովեք, ճանապարհ գտեք՝ ինձ մոտեցեք… Չէ, արթնացա սովորական, հորս նման կարևոր, ինչպես գնում էր գործի՝

Ձյունաթաթախ-առանձնահատուկ…

Հոգատարությունն այսպես է լինում՝ կոնկրետ։ Ու անկախությունն այսպես է լինում, որպես հոգատարություն․․․ Արհմիութենական կազմակերպությունը կրթահամալիրի 50000-ական դրամով պարգևատրել է կրթահամալիրի աշխատողներին, որոնց որդիներն այսօր ծառայում են հայոց բանակում․․․ Առիթի այսպիսի