Ուրեմն խոստովանիր… Եթե չես սիրում, սիրահարվիր: Ատելությունը տեղ չունի քո կյանքում: Կյանքը հիասքանչ է: Goodinfo-ի այս հրապարակումը, որով սկսեցի իմ ընդհատված պատումը (երկար տարուբերից հետո մի ձևով պիտի սկսել), թող կանայք կախեն աչքի առաջ և ամեն օր կարդան, իսկ տղամարդիկ… Գնահատեն այն… Ես ասում եմ՝ այո:
Արատեսի դպրական կենտրոն նախագծային խմբի հետ իմ այցը աշխատանքային սրընթաց էր: Ես նույն օրը երեկոյան Արմինեի, Դավթի ու Աստղիկի հետ պիտի ընդունեի Նազենի աստղ, Սուսան ավագ քույրիկ, Նազենի կրտսեր ու Գարիկ փեսա Հովհաննիսյաններին… Սիրուն երեկո եղավ, Արմինեն իր տրիով կեցցե. ես էլ բերեցի ճամփորդական թեթևություն… որ շարունակություն ունեցավ… Հետո առցանց այցելեց Շուշան Բլեյանը ձյունառատ Վիեննայից… Բոլ խոսեցինք, Դավիթն ու Աստղիկը ցուցադրվեցին, Շուշանը զմայլվեց, զմայլեցրեց… Կարոտել ենք: Դավիթը՝ ինչո՛ւ չես կանչում… Շուշանը՝ ինչո՛ւ ես սպասում, վեր կաց ու արի, իմ տեղը գիտես… Դավիթը պատրաստ է ճամփորդության։
Իսկ Արատեսում ես իմ նախատեսածն արեցի. տուն առ տուն Սմբատի, շինարարների հետ անցա… Ուրախությամբ գրանցեցինք առաջընթացը՝ այնքան երևելի, ու դեկտեմբերին ամենօրյա աշխատանքայինի պահանջը ցցուն… Այսպես Արատեսի համար կլինի նոր տարի… Հյուսիս-հարավով ձգված գյուղացիական տները հարմարավետ-ոճային կացարաններ են դառնում, իսկ արևմուտք-արևելքի ձորակները, դրանց միջև փռված, անպարիսպ-մաքուր հողատարածքներով, բացված-մաքուր քարափներով, բնական մի սահմանի մեջ առնում… Տիգրան Հակոբյան սանիկ-շրջանավարտը 20 տարվա բաժանումից հետո իր ֆոտոօբյեկտիվով ամենաօբյեկտիվ հանրային գնահատականը կտա՝ հին ու նոր ոգևորված սեբաստացի ուսուցիչների խմբով, որ մնացին ծրագրային աշխատանքի ու վառարանի շուրջ մանկավարժական զրույցների… Մեր գինին ու թթուն, Մենուայի կարտոֆիլը… Goodinfo-ին արժանի պատմություն-հովվերգություն…
Արատեսը՝ կրթահամալիրի տնօրենի օբյեկտիվից:
Շնորհակալ եմ Աշտարակի իմ նոր ընկերներին՝ քանդակագործ Վիգեն Ավետիսի առաջնորդությամբ… իր արվեստանոց-տուն ճաշակի, ընտանեկան ջերմությամբ թաթախված անշտապ հարազատական զրույցի, Աշտարակի Գրիգոր Լուսավորիչի փողոցով քայլքի, նորաբաց «Գինու բակում» հյուրասիրության, նոր ազգագրական-կենցաղային մշակույթի համար… Այսպիսի ընկերների հետ աշտարակյան իմ կացարանը, իմ անկյունը Քասախի ափի կգտնվի. անհամբերները թող առաջարկեն լուծումներ… Իսկ Աշտարակն ինձ համար բնակավայր է դառնում…
Աշտարակում… Աշոտ Բլեյանի օբյեկտիվից:
Թանձրատերևուկը առավել հայտնի է փողի ծաղիկ անվանումով… Քչերը գիտեն, որ այն ունի հիանալի բուժիչ հատկություններ: Բացի այդ՝ նա գեղեցիկ է ու հաճելիորեն զարդարում է տունը: Այսպես, ծառանման թե թուփ որպես, երեքը՝ մեկում՝ ահա ինչու ես Goodinfo-ի այս հրապարակումն եմ, որպես դադար, ընտրում իմ պատումի համար:
Իմ հանդիպումների շարքը՝ ուրբաթ 12-րդ դասարանի մեր շրջանավարտների, այսօր՝ 9-րդցիների, այս շաբաթ, չորեքշաբթի մանկավարժական սեմինար-պարապմունքով… շարունակություն ունի… Միասնական քննությունները վախի գործիք չեն կարող դառնալ, էն էլ՝ մայրենիից… Ինչի՞ համար է մատղաշ 14-15 տարեկան իներորդցիների համար, հաշվել են 31.500-ի չափ, այսպիսի սթրեսը. ԳԹԿ-ից, կրթության տեսչությունից հանրակրթական «ԱԱԾ»-վախեցնելու գործիք սարքելն այդքան անմեղ զբաղմունք չէ, որ նախընտրական քարոզարշավի քողի տակ ստեղծվի-գործի-փաստ դառնա… Թույլատրելու բան չէ: Առայժմ կարդացեք, այո, որպես հանրակրթության՝ իմ գրի ընթերցարան երկու բան՝ Գևորգ Հակոբյանի այս հրապարակումը. «Հայաստանյան հանրակրթական հաստատություններում իրականացվող պետական կրթական մյուս ծրագրի համար նախատեսված գործիքները՝ առարկայական ավարտական, պետական ավարտական քննությունները կիրառելի չեն հեղինակային կրթական ծրագրի դեպքում, քանի որ չեն արտացոլում հեղինակային կրթական ծրագրի սովորողի ուսումնական գործունեությունն ամբողջությամբ», և մանկավարժության կենտրոնի առաջարկը՝ շեղելու հայացքը քննությունից, հեղինակային կրթական ծրագրի սովորողի ատեստավորման կազմակերպման այլ նախագիծ քննարկելու։
Եվ քանի որ կարդալ սովորում են կարդալով, գրել՝ գրելով, իսկ պատանիներից-ուսուցիչներից յուրաքանչյուրը մեդիայում է-սոցցանցերում, կարդալով-գրելով իր նյութով-ասելիքով, իր ընտրած ընկերոջով-խմբով, կարևոր է, որ հայատառ գրենք։ Այս պայմանավորվածությամբ սեբաստացիական մենք ուղորդվել ենք տարիներ, հենց ինտերնետը-պլանշետը դարձավ ուսումնական, ես պահանջում եմ ստուգատես անցկացնել՝ համոզվելու համար, որ այն գործում է առանց պայմանականության: Մենք կարող ենք իրար բարյացակամ օգնելով ուղղել մեր հրապարակային խոսքի վրիպումները, սխալները: Միշտ շնորհակալությամբ միմյանց նկատմամբ, միշտ անհատական ակնածանքով մայրենի նկատմամբ: Ես կարևոր եմ համարում դեկտեմբերին՝ մեր ուսումնական առաջին շրջանի ավարտին, կազմակերպել սեբաստացիական ուսումնական բոլոր՝ ուսուցիչների-սովորողների անհատական, խմբային-դասարանական բլոգների ստուգատես… Որքա՞ն են դրանք կենդանի, ամենօրյա գործածվող…
Արատեսյան նկարապատումը՝ Մարիամ Աղաբաբյանի օբյեկտիվից:
Երջանիկ ավարտ… Good info-ի սերիալային մանկավարժության այս օրինակով փակեմ իմ գիրը-պատումը. «Մի՞թե այս ամենը իմ մասին է. ես չգիտեի, որ մյուսներն ինձ այդքան սիրում են»… Իմ առաջարկած եղանակով, աջակցելով խմբագրին, շտկում եմ ու փակում իմ ձգված կիրակին՝ իր պատումով…
Ֆոտոխմբագիր՝ Արմինե Թոփչյան
#1512