Միշտ ուզեցել եմ, որ կրթահամալիրն ունենա ճարտարապետական նախագծային արհեստանոց-լաբորատորիա, որ այդտեղ ծնվեն, քննարկվեն-գծագրվեն նախագծերի տեսք ստանան այն գործերը, որոնք միասին պիտի իրականացվեն… Հայերիս համար, ավա՜ղ, շատ հաճախ, նախագծման փուլը կա՛մ շրջանցվում է, կա՛մ անփույթ է արվում… Վոլֆգանգ Գյոթեի հուշապատումը ինձ համար եղավ բանալի, թե ինչպես է կառուցվել Գերմանիան. ի՜նչ խնամքով գերմանացի մարդը Գյոթեից առաջ, Գյոթեի ժամանակ, Գյոթեից հետո ու հիմա մոտենում է իր կառուցելիք տան նախագծմանը: Անպայման Գյոթե կարդացեք: Կկարողանա՞նք հեղինակային ուսուցմամբ աշխատանքի նախագծման մշակույթ ձևավորել, կկարողանա՞նք նախագծման համար անհրաժեշտ պատրաստություն՝ հմտություններ փոխանցել այնպես, որ սովորողը՝ վեց տարեկանից սկսած, մատիտով թե մկնիկով մտմտա կառուցվելիքի-անելիքի նախագծման վրա, փորձի պատկերացնել ամբողջը, անգամ եթե հմտությունները առայժմ բավարար չեն այն պատկերացնելու համար…
Կկարողանա՞նք 2015-ի մարտ-ապրիլին իրականություն դարձնել ճարտարապետի նախագծային արվեստանոցի ստեղծումը… «Ճարտարապետության և շինարարության Հայաստանի ազգային համալսարան» հիմնադրամի հետ մեր համագործակցության մեկնարկն այսօր տրվեց համաձայնագրով։ Երկու կողմից ուզեցել ենք, որ այսպիսի գործընկերություն հաստատվի և հեռանկար ունենա:
Տեխնոլոգիական հանրակրթության մարտ-ապրիլը ամենալավ շրջանն է համաձայնագրի ընթացքի համար. պատկերացնենք մի պահ վարպետության աշխատանքային օրեր, երբ համալսարանի ապագա ճարտարապետ-ուսանողների ու ավագ դպրոցի նախագծող (նկարող) սովորողների համատեղ խմբերը մասնագետների ղեկավարությամբ սկսում են 2015թ. կրթահամալիրում նյութական միջավայրի բարելավման նախագծերի վրա աշխատանքը… 2014թ. հունիսը հիշո՞ւմ եք, բանգլադեշյան պլեները ինչպիսի աշխուժություն-զովություն բերեց, որը կշարունակի արդյունավետությամբ-թափով 2015-ի հունիսյան պլեները, եթե դրան նախորդի անելիքի նախագծման մարտ-ապրիլը:
Բոթը՝ Բորիս Նեմցովի սպանության, ուղիղ հարված եղավ ինձ. ուշքի չեմ գալիս: Հենց արթնանում եմ, համակարգչով, ինտերնետային լուրերով ուզում եմ «բայղուշությունը» ցրեմ… Չեղավ այս անգամ էլ: Օրեր առաջ «Թարգմանիրը» Բորիս Նեմցովի այս հրապարակումն էր կարևորել: Նոր Ռուսաստանի այս Բորիս-գործիչը՝ մեր ժամանակակիցը, միշտ լրջության-հետևողականության կրողն է եղել, Բորիս Ելցինի բերած նոր շրջապատի ամենաերևելի դեմքը ինձ համար: Այսպես, գնդակահարված, գիշերը ժամը 23.40, Մոսկվայի հենց կենտրոնում, Մոսկվա գետի կամուրջներից մեկի վրա… Ո՞ւր է գնում, ո՞ւր է մեզ տանելու այս Ռուսաստանը… Պիտի տրվե՞նք՝ ուր էլ որ գնա…
Դպրոց-պարտեզի կացարանի նորացումը իմ սրտով եղավ: Ամեն օրվա քննարկման ռեժիմում անելիքի նախագծմանը մասնակցեցին բոլոր մեր շինարար-վարպետները։ Նախագծումը, որ ղեկավարում էր Գրիգոր Խաչատրյանը, էապես էժանացրեց-փոքրացրեց շինարարության ծավալը: Մեր վրաց բարեկամները, որ Դպրոց-պարտեզի կացարանում անցկացրել են 2015-ի հունվարյան օրեր, հաճելիորեն պիտի զարմանան…
Կրթահամալիրի նորացված կացարաններն այսօր հյուրընկալում են Վրաստանից ժամանող
դաստիարակ-դասվարների 35 հոգանոց խմբին
Լուսանկարները`Նաիրա Նիկողոսյանի
Սիրելի Հասմիկ Նալբանդյանը՝ բնագիտության մեր փորձառու ուսուցիչը, բնապահպանական հանրակրթական նախագծային-ստուգատեսային-ճամբարային ուսուցման համակարգողը, բարդ շրջան անցկացրեց. կեցցե Հասոն, որ ոչ միայն հաղթահարեց հիվանդությունը, այլև այս օրերին Մարթա Ասատրյանի հետ ներկայացնում է էկո-կրթահամալիրը «Բնապահպանական կրթության ցանցի կարողությունների հզորացում» ծրագրի փետրվարյան հավաքում։ Նաև ինչպիսի՜ հեռանկարային-մարդկային ծրագրերով է զբաղված… Իր թույլտվությամբ իմ էլ. փոստի նամակն ու իմ պատասխանը՝ որպես օրագրի նամակագրություն, հրապարակեմ, որպես հրաժեշտ ձմռանը և մեր բոլորիս ողջույնը գարնանը:
Հարգելի Տիար։ Ինձ պարտադրված «հանգստի» օրերին մտածեցի «Ճանաչենք մեր հարևաններին» նախագծի մասին: Արդեն լավ փորձ ունենք կրթական փոխանակումների ծրագրով ճանաչելու Վրաստանը, Արցախը, ինչու ոչ, նաև Թուրքիան: Արդյոք ժամանակը չէ՞ կապեր հաստատենք մեր մյուս հարևանի` Իրանի հետ: Փոխանակման ծրագրով մի խումբ սովորողներ և դասավանդողներ կմեկնեն Իրան, կծանոթանան Իրանի կրթական և մշակութային կյանքին, կներկայացնեն մեր երկիրը, կրթական ծրագրերը: Առաջարկը հավանության է արժանացել, խոստացել են մեզ աջակցել: Եթե Դուք հավանություն տաք, պետք է արագ անցնել հաջորդ քայլին՝ կազմել և ներկայացնել ծրագիրը, նամակով դիմել համապատասխան կառույցներին: Նրանց հարմար է մեզ ընդունել ամռան վերջում կամ աշնան սկզբին: Հարգանքով` Հասմիկ Նալբանդյան
Իմ պատասխանը՝ բոլոր այսպիսի նախաձեռնություններին, գրված-չգրված նամակներին, մեկն է։ Կրթական փոխանակումներով՝ և՛ Հայաստանի ներսում, և՛ Հայաստանից դուրս, նախ և առաջ մեր հարևան երկրների հետ՝ Վրաստան, Թուրքիա, Իրան, Արցախ, մենք ոչ միայն շահագրգռված ենք, այլև ունենք 60 տեղանոց հարմարավետ, հիգիենիկ կացարաններ Գեղարվեստի դպրոցում, Դպրոց-պարտեզում, Հիմնական դպրոցում: Տարիներ շարունակ մենք ներդրում ենք արել կրթական փոխանակումների գործի կազմակերպման հեշտացման համար սկզբունքային կարևորություն ունեցող կացարանների վրա: Մենք ունենք ավելի ու ավելի հեղինակություն վայելող կրթամշակութային ծրագրեր, բազմալեզու կայք, հաղորդակցության մեդիա և ֆիզիկական միջավայր, մշակութային զարգացած կապեր, հայրենագիտության փորձ, հյուրընկալման ավանդույթներ, սրտաբաց, նախաձեռնող սովորողներ, ուսուցիչներ, ինքնավար ակումբային խմբեր, հայտնի խոհանոց, մարզանքի կազմակերպման լավագույն պայմաններ: Վրաստանի հետ հաստատված հանրակրթական գործուն կամուրջը խոսում է այս առումով նոր մակարդակի մասին:
Գործեք, բերեք կոնկրետ առաջարկներ՝ վստահ, որ կստանաք իմ պատշաճ աջակցությունը: Արդեն ունենք առաջարկ, օրինակ՝ Դանիայից: Իմ ասածը վերաբերում է նաև սփյուռքի մեր հայրենակիցներին. ցեղասպանության հարյուրամյակը կարող է և պիտի խթան դառնա այս առումով: Յուրաքանչյուրդ ակտիվացրեք ձեր կապերը:
Գույն TV-ում գարնանային գույներ-տրամադրություն է
Իսկ, ա՛յ, գարնան գլխին հայոց ցեղասպանության 100-ամյակին ընդառա՞ջ՝ հարց եմ տալիս, Թուրքիայի էներգետիկայի նախարարությունը և «Գազպրոմը» համաձայնության են հանգել՝ այդ երկիր մատակարարվող ռուսական գազի գինը զեղչելու մասին: Զեղչը կկազմի 10,25 տոկոս: Իսկ ՀՀ Ազգային ժողովի ամբիոնից հնչում են խոստումներ՝ բարձր մակարդակով, 2015-ին գազի գինը անփոփոխ թողնելու վճռականության մասին…
Երեկ՝ ուրբաթ, 18:00, գիտեք կրթահամալիրի խորհրդի՝ կառավարման կոլեգիալ մարմնի նիստն էր՝ հայտնի հրապարակված օրակարգով… Եթե կոլեգիալ, հասարակական հիմունքներով գործող 15 հոգանոց մարմինը կարողանում է մեկ ամսվա ընթացքում 3 բաց նիստ անել, նախապատրաստված, մեկը մյուսից կարևոր և կրթահամալիրի կանոնադրական գործունեությունն ապահովող հարցերը լուծել, և այս բոլորը՝ բարյացակամության, բարեկրթության մթնոլորտում, մասնագիտական պատշաճությամբ ու կոնկրետությամբ, հալա՜լ է:
Գրադարանի նվեր-պահարանները Գեղարվեստի կրտսերի ընթերցասրահին
Լուսանկարները՝ Դիանա Գևորգյանի
Ես ուշ տուն մտա՝ ժամը 8-9-ի արանքում: Դավիթը համակարգչի առաջ իմ չսիրած ձայնով մուլտ էր նայում. մայրիկը, հանուն կենցաղային հարմարության, իր գործերին է գնացել: Րոպեներ հետո, երբ ես արդեն ներառված եմ ընտանեկան միջավայրում, հարցնում-նախատում եմ.
— Դավիթ, էլի պայման ես խախտում, հայրիկը տուն է մտնում, չես դիմավորում…
— Բարև, հայրիկ,- համակարգչի աթոռով պտտվում է, նայում դավթավարի՝ հմայիչ-սրիկայավարի, ուղիղ աչքերիս:
Ինձ համար հեշտ չէ նախատող-լուրջ հոր կերպարի մեջ մնալը: Բայց… աշխատանք է, ու շարունակում եմ բարեխիղճ.
— Այդ ի՞նչ մուլտ ես նայում, դրանց տե՜սքը, ձա՜յնը… Չե՛մ կարող լսել-տեսնել…
— Արա, ինչի՞ ես նայում-լսում, գնա, հա՛ցդ կեր…
«Անկախ մայլի» ազդեցությունը տեսա՞ք, Օրագրի հարգելի ընթերցող, բա Բ-4 թաղամասում այսպիսի պահվածք հնարավո՞ր էր…