Ու իմ գիրը օրվա դարձավ այդպիսին։

Այս օրերին ինձ ամենաշատն անհանգստացնող-զբաղեցնողը, բոլոր կարգերի սեբաստացիներ, սիրելիներ, որ եղել է ու կա, սովորողի-ուսուցչի անվտանգությունը՝ մոբիլ, ճամփորդությամբ ուսուցումով, կրթահամալիրի Բանգլադեշը՝ իր դրսով-ներսով-փողոցով, կրթական միջավայր դարձրած, դպրոցից դպրոց, արևելք-արևմուտքով, հյուսիս-հարավ ուսումնական-պարապմունքային անցումներով ամենօրյա․․․ Սրան ավելացրեք տարատարիք սեբաստացիների երթուղային փոխադրումներն ամենօրյա՝ տանից Բանգլադեշ կրթահամալիրի, կրթահամալիրից տուն… Մենք փողոցները՝ Զորավար Անդրանիկով, Առնո Բաբաջանյանով, Րաֆֆիով… անցնում ենք միայն անցումներով հետիոտնի։ Բաբաջանյանի փողոցի վերգետնյան մշտապես բանուկ է, ձգող-սիրելի-մաքուր հարթակ․․․ անխախտ սովորույթի ճանապարհ․․․ Իմ թվարկած բոլոր անցումները-ուղիները կրթահամալիրի մասն են, երթուղայիններում գտնվելու ժամանակը՝ ուսումնական․․․ երթուղիներով փոխադրումը՝ յուրաքանչյուրի անխախտ-կարգապահ աշխատանք․․․

Ճանաչո՞ւմ ենք բոլորս բոլորին՝ նույն երթուղով երթևեկողներով, անուն-ազգանունով, դպրոցով-դասարանով-հեռախոսի համարով, էլ․ փոստով… Անգիր գիտե՞նք յուրաքանչյուրի՝ երթուղի բարձրանալու վայրը, ժամը… Երթուղու վարորդ մեծահասակը մեր ավագ ընկե՞րն է, ուսուցիչ-կազմակերպիչը, կոկիկ-խնամված արտաքինով, բարեկիրթ-ուշադիր-ընդառաջող-խիստ։ Կարգապահ երթևեկությունը պահանջում է, որ ուշադրությունը-հետևողականությունը-պահանջկոտությունը միասին հանդես գան։ Մենք երթևեկում ենք ճամփորդական ուսապարկերով, ամենաանհրաժեշտով. չի կարող ծանր լինել։ Մենք չենք ուշանում՝ փոքր-մեծ. բոլորս իրար զիջող ենք, օգնող, ընդառաջող։ Մենք անգիր գիտենք ճանապարհային քարտեզը ու Մայր դպրոցից երթևեկող սեբաստացու դպրոց անցման կարգը պահպանում ենք անխախտ։

Կառուցողական խաղերի ստեղծում. Հյուսիսային դպրոց, 2-4 տարեկաններ։

Այսօր բոլոր երթուղիներն ունեն իրենց կազմակերպիչ-ավագանին՝ ուսուցիչ, մանկավարժական այլ աշխատող, քոլեջի ուսանող, ծնող, նոր բլոգ ուսումնական ու այս փոխադրումների անվտանգության-հարմարության նոր համակարգող՝ փորձառու Կարապետ Ռուբինյանի տեսքով․․․ Կդառնա՞ բլոգը վստահելի-տեղեկատվական այնքան, որ յուրաքանչյուրը իր բանավոր ասածը փոխանցի բլոգին գրավոր, իր էլ.փոստով, որ ամեն առաջարկ-մտածում չկորչի, ուսումնասիրվի, լուծում դառնա։ Ինչո՞ւ չփորձենք։ Հենց հիմա կենսական է պարզել՝ ո՛ր երթուղիներն են անթույլատրելի ծանրաբեռնված, և ի՛նչ առաջարկներ կան նոր փոխադրամիջոցի, որ ձեր պահանջներին բավարող վարորդը աշխատանք ունենանա…

«Կառուցողական խաղեր» նախագծի սկիզբ Հյուսիսի 5 տարեկանների խմբում

Ամեն օր՝ առավոտյան թե ուսումնական օրվա վերջին, ձեզ հայտնի ժամին դուք մոտենում եք ձեր երթուղուն. ձեզ այդքա՜ն կարևոր միջոց է դարձել երթուղին, որով սկսում եք ձեր ուսումնական օրը, որպես գրավիչ-հետաքրքիր մի ճամփորդություն, ձեր դպրոցը։ Ու այն անվտանգ-հետաքրքիր պահելը, անկախ ձեր պաշտոնից-դիրքից, ձեր ուսումնական աշխատանքն է՝ յուրաքանչյուրինը։

Ուսումնական տարեսկզբի իսկական ստուգատես ինքնուրույնության- պատասխանատվության։

Ֆոտոխմբագիր՝ Տաթև Աթոյան 
#1458

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով

Explore More

Ի՜նչ լավ է, որ տունը կա՝ երեխայով, Բանգլադեշ-կրթահամալիրով․ ծո՜վ գործեր…

Իմաստավորել կյանքը, նշանակում է լեցուն լինել գործերով… Ես եմ ասում։ Բլեյանը ձեր փախչողներից չէ՝ ո՛չ  քաղաքականությունից, ո՛չ նրան ուղեկցող լրագրողական հարցերից, որքան էլ սուր, ճակատային… Խոստացել եմ՝ օրագիրս անընդհատ, թվով 735-րդը

Եթե-ի և եթերի արանքում… կամ երկուսը՝ մեկում

Անմեղ-խաղաղ ինձ համար (կիրակի է, Դավիթն ու Արմինեն իրավական քնի մեջ են) կարդում եմ mskh.am-ի կիրակիի նյութերը. ահա «Գրապտույտ»-ը, Ավագ դպրոցի Անտուան Մելքոնյանի «Երազ, աստրալ մարմին, թե՞ իրականություն» գրառումը… Գլխավորը,

Մի մարաթոնով անցնելու երկիր չէ՞ Հայաստանը

Ինձ ամենահեշտը-ազդեցիկը փոքր բաներով ուրախացնելն է, կամ փոքր քայլերի արվեստը կա՝ օրվա մեջ աննշմարելի գործերի, և դրանց բերածի ազդեցությունը… Դավիթն իրիկունը դժվար է քնել, բայց ոգևորված. բոլոր հարցերը Արմինեին սեբաստացիների