Շուշան քույրիկը Վիեննայից Դավիթ եղբորը մի պայուսակ-ուսապարկ է ուղարկել, այնպիսի, որ Դավիթը հագել ու պատրաստ է…
—  Պա՜պ, ես սրանով կարող եմ… տիեզերք հասնել… ոնց որ հրթիռ լինի, ես էլ՝ տիեզերագնաց…
Ո՛վ եմ ես, ով է մարդը՝ երևում է սեփական երեխաների հետ իր հարաբերություններում, իրական ազատությամբ՝ բռնության-թելադրանքի-պարտադրանքի հաղթահարմամբ: Ես Դավթին թև եմ տալիս, միշտ՝ իհարկե, կարող ես, Դավի՛թ…
Արդեն մեքենայի մեջ, դպրոցի ճանապարհին մեր բծախնդիր տղան, ավարտելով հրթիռի ուսումնասիրությունը, հանկարծ տխրում է…
— Ի՞նչ եղավ, Դավիթ…
— Պա՛պ, չեմ ուզում ուսապարկը խումբ տանել… Ընկերներս կմոտենան խմբով՝ տուր տեսնեմ… կվերցնեն…
— Դու տուր, Դավի՛թ, հենց մտար խումբ, ցույց տուր, թող հերթով հագնեն-կրեն ուսապարկը, իրենք էլ մի քանի պտույտ հրթիռով շրջեն… Ընկեր Մարինեին էլ խնդրի՝ թող ֆոտոսեսիա անի քո պայուսակով…

Լուսանկարները` Մելինե Սիմոնյանի:

Այնպես ստացվեց, որ երեկ Մայր դպրոց-Արևմտյան դպրոց-պարտեզ-Ագարակ մեր մայիսյան հավաքի շրջայցին պուրակում հանդիպեցի Դավթին, իր խմբին ու իր ուսուցիչ Մարինեին…
— Հը, Դավիթ, ի՞նչ արեցիք քո հրթիռ ուսապարկի հետ…
Մարինե Մարտիրոսյանը, ինչպես միշտ, հնարամիտ լուծումը գտավ:

Տանը Դավիթ Բլեյանին դժվար է խոսեցնել իր դպրոցից, իսկ որ ի՜նքը սկսի-պատմի… Չէ՜, խոսքի մեջ, Արմինեի օգնությամբ… Բերանփակ տղա ունենք, հանգիստ եղեք: Ասենք, իմ աղջիկներն էլ այդպիսի են եղել ու կան, միայն հաստատ լավի մասին, որ հայրիկ-տնօրենը գոհանա: Արմինեն էլ է այդպիսին, Բլեյան-Թադևոսյան-Սիմոնյան-Հովհաննիսյան-Մարտիրոսյան հարազատությունն էլ… Մեր բաց համակարգը՝ իր mskh.am-ով, սեբաստացի մեդիայով, իմ փրկությունն է այս տեղեկատվական հարազատական շրջափակումից:

Դավիթ Բլեյանն իր ընկերների հետ, Դավթի եղբայր Արմեն Մարտիրոսյանի կլանված աշխատանքը՝ ծեփագործությունը տեխնոլոգիայի արհեստանոցում… Ո՜նց է խոսեցնում ու խոսեցնում. երանության մեջ են եղել։ Լուսանկարների այս շարքն էլ մի հղում է հավաքից-հավաք, սովորողի հեղինակային մանկավարժությամբ փաստացի ձեռքբերումների հավաստի արձանագրում: Ինչ ասեմ, շնորհակալ եմ, Զառա՛ ջան, քեզ մեր Զառա Առաքելյանի մայրության տարոսը՝ հավաքից հավաք… Իմ գրի աչքալուսանքը… Պաչիկներ մեր կրասատուլյային… տպավորիչ մեկնարկ է։

Դավիթն ու Արմենը Արևմտյնա դպրոցի բրուտանոցում:
Լուսանկարները` Արմինե Աբրահամյանի:

Օրվա ընտանեկան ուրախությունն ուժեղացրեց-շարունակեց Արևմտյան դպրոց-պարտեզի տեխնոլոգ-դիզայներ Զառա Ոսկանյանի՝ «Դպիրում» հոդված-հավաքից հավաք անդրադարձը… Ինչպես Զառայի փորձին, այնպես և «Դպիրի» մայիսյան համարի մյուս բոլոր հեղինակների մեկ տարվա գործունեությանը, հեղինակային մանկավարժության ինքնագնահատականին հարգանքով ծանոթանանք… Այստեղ են մայիսյան հավաքի գլխավոր ձեռքբերումները և մեր շրջայցներում՝ ֆիզիկական նոր-ամբողջական բացվող ներառական-կանաչ մեր միջավայրում՝ առանց սահմանների ներսի ու դրսի… Եվ մանկավարժության ոգևորության աղբյուրը սովորող-երեխան է՝ իր ներսով-դրսով, իր հաջողություններով, իր ինքնարտահայտմամբ-ինքնիրացմամբ-հասունանալով…

Հայրենագիտության բացօթյա պարապմունք. ավանդական խաղեր «Հավալլա»
Լուսանկարները՝ Հասմիկ Թոփչյանի

Երեկ 2017-ի շրջանավարտ Անի Ավետիսյանի մենահամերգն էր-առաջին ձայնասկավառակի շնորհանդեսը կրթահամալիրի Փոքր դահլիճում, այսօր Գեղարվեստի հարթակում Նարե Ղալամքարյանի անդրանիկ լուսանկարչական մոնոցուցադրությունն է, մայիսի 15-ին՝ Մարտին Միսակյանի ձայնասկավառակի շնորհանդես-մենահամերգը, մայիսի 17-ին՝ շրջանավարտների սիրելի խմբի կերպարվեստի ավարտական ցուցադրությունը Մայր դպրոցի մշակութային կենտրոնում… Նեղություն է, իհարկե, պիտի չարչարվենք ու սիրով յուրաքանչյուր մեր շրջանավարտին տանք լիարժեք ինքնադրսևորման-արտահայտման հարթակ: Թող չասված բան չմնա: Եվ սրա գտնված ձևը «Ցտեսություն» ուսումնական նախագծով շրջանավարտի ուսումնական ճամբարն է կրթահամալիրում. համեցեք, մայիսի 15-ին սկսում ենք, հայտարարեցի, չէ՞, երեկ, առավոտվա ընդհանուր պարապմունքին՝ ճամբար, «Ցնծություն» տոնախմբություն մայիսի 26-ին, հետո արտագնա ճամբար Սևանի «Ժայռ» գոտում: Պատրաստվու՞մ ենք: Միշտ պատրաստ և՛ ճանապարհելուն, և՛ ընդունելուն… Մանկավարժությունը անընդհատություն է. գնում են հները-գալիս նորերը, ու մանկավարժական աշխատողը՝ միշտ ոգեղեն, զարմանալու-հիանալու, երեխայի հաջողությամբ ոգևորվելու թարմությունը չկորցրած… Նորեկն ի՞նչ մեղավոր է, որ դու իր համագործակցությունը չունեցած մի շրջանում՝ անցյալում, կորցրել ես թարմությունը, հոգնել… Այդպիսին են երեխաները՝ այսօր, ներկայում…

Հայրենագիտական-տեխնոլոգիական պարապմունք Զանգվի կիրճում:
Լուսանկարները` Հասմիկ Թոփչյանի:

Ֆոտոխմբագիր՝ Հասմիկ Թոփչյան
#1036

 

Explore More

Որպեսզի կարողանանք տեսնել արևի խավարումը

Լիլիթ Ազիզխանյանը մեծ նապաստակ ձու-ձու կակա է նվիրել Դավթին, որ պահվել է սառնարանում՝ Դավիթ Բլեյանին  որպես անակնկալ հայտնվելու համար… Հիմա, երբ Դավիթն արթնացել է քնից առավոտ շո՜ւտ՝ լրիվ ինքնուրույն-մենակ, իր

Բալկանիզացիա, որտեղ երկաթ, բետոնն ու բոլգարկան դեռ անելիք չունեն

Ի՞նչ եմ անում գիշերը ժամը 3-ին… Քունս, ինչպես տրամադրությունս, այնպես է խառնվել-փչացել, որ միայն Շուշոն՝ Շուշան Բլեյանը գլուխ կհանի… Առայժմ խաղող եմ ուտում գրել-կարդալ-ներսուդուրս անելու ընդմիջումներին… Ուտելու խաղող շատ եմ

Ես գիտեմ չծերանալու բանաձևը. լսեք…

Ե՞րբ է մարդ սկսում ծերանալ հարցին երախտահիշատակ, 80-ականների հայտնի գրող ու հասարակական գործիչ Վարդգես Պետրոսյանը սիրում էր պատասխանել. — Երբ հոգնում ես ձգտումներից… Ես չիրականացված գործեր ունեմ շա՜տ, բայց ահա,