Առավոտյան իմ օրն սկսվել էր ժամը 08.00-ին, Սուրբ Երրորդություն եկեղեցու մոտ. քառօրյա ուղևորության էինք ճանապարհում Արցախ էկոհայրենագետների Մարթա Ասատրյանի 20 հոգիանոց խումբը՝ վրացերենի ուսուցիչ Ռինա Շագինյանի և մեր բնագիտության մայր Հասմիկ Նալբանդյանի ուղեկցությամբ… Նորից շնորհակալ եմ ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանին՝ սովորողների ապահով տեղափոխումը կազմակերպելու համար. սրանով մատչելի է դառնում Արցախը՝ յուրաքանչյուր սեբաստացու: Միացումն այսպես է լինում. չորս օր միջին ու բարձր դասարանների քսան սովորողներ կհյուրընկալվեն Ստեփանակերտի իրենց հասակակիցների տներում…
Զանգեց Արցախի կրթության նախարարը՝ մեր լավ բարեկամը. նոյեմբերի 2-5-ը մենք կհյուրընկալենք Արցախի մանկապատանեկան մշակութային ակումբին… Այսպիսի բանուկ կամուրջներ…
Ինձ էլ սպասում են Արցախում… անհամբե՞ր:

Հետո, ժամը 9.00-ին ես ճանապարհեցի Դիլիջան քառօրյա ստեղծական պլեների մեկնող Գեղարվեստի ավագ դպրոցի սաներին՝ սիրելի-սքանչելի Սոֆյա Այվազյանի, Գայանե Առաքելյանի, ավելի ու ավելի երևելի հանդես եկող քանդակագործ-դիզայներ Արա Թարզյանի հետ… Իսկական ուսումնական աշուն՝ Հայաստանով մեկ, Արցախում… Իսկ Մայր դպրոցում, տեսեք, սեբաստացի ուսուցիչներն են սովորում, մարզվում, գործում, պարում: Կենդանի դպրոցն այսպես է լինում. հասարակություն կենդանացնող դպրոց: